پذیرفتن این مطلب چندان دشوار نیست که هیچ پدر ومادری با نقشه و برنامه پیشین و از قبل تعیین شده فرزند خود را ناکام و بدبخت نمی کند. همه پدر و مادرها با آرزوی روزی بهتر و سعادتمندتر سر از خواب بر می دارند و تصمیم می گیرند که امروز عاقلانه تر و صبورتر با فرزندانشان ارتباط برقرار نمایند. ولی ایراد اساسی در بی اطلاعی از روشهای مطلوب در تربیت ماهنگ فرزند نهفته می باشد.
حال ملاحظه کنیم تاثیرات ناهماهنگی والدین در تربیت فرزندان چگونه تجلی می یابد؟
1- پدر و مادران ناهماهنگ، احساس گناه و تقصیر را در کودکان به وجود می آورند ومنقضات بعدی به این احساس دامن می زند و آن را تقویت می کند، زیرا آنها (کودکان) تصور می کنند که وجود آنها موجب به هم ریختن روابط پدر و مادر شده است. از اینروی با خود می اندیشد اگر ما نبودیم، آنها هم اختلافی نداشتند.
2- احساس بی اعتمادی به والدین نزد این گونه فرزندان رشد می کند به دلیل آنکه فرزندان پدر و مادر را قادر به حل مشکلات خودشان نمی بینند، در نتیجه پیامد منطقی که به وجود می آید، تصویر منفی فرزندان از پدر و مادر است و با خود می اندیشند که پدر و مادر اگر قادر به حل مسایل خود بودند، می توانستند بر مشکلات ما هم غلبه کنند و حال که در آن بخش از روابط شکست خورده اند، برای ما هم کاری از پیش نخواهند برد.
3- در خود فرورفتن و به دنیای درون خویش پناه بردن حالت نامطلوب دیگری است که در اثر مشاهده ناهماهنگی پدر و مادر به وجود می آید. کودک سرخورده از محیط خانواده به دنیای درون خویش می خزد و از دیگران فاصله می گیرد. چنین حالتی را در اصطلاح (کیست روانی) می نامیم زیرا کودک پرده ضخیمی به دور خود می کشد و رابطه میان خود و جهان خارج را قطع می نماید چون شرایط موجود را نامطلوب و موجب ناامنی ارزیابی می کند و این حالت زمینه انزوا، گوشه گیری و (اوتیسم) (در خود ماندن عاطفی) را فراهم می نماید.
4- اثر دراز مدت این گونه ناهماهنگی ها به گونه ای است که در آینده، یک نوع بی رغبتی و عدم تمایل نسبت به تشکیل خانواده و احراز مقام همسری پدری و مادری به وجود می آید و فرد هراسناک از تکرار تجربه نامطبوع و ناموفق پدر و مادر خویش از اقدام به ازدواج به شدت گریزان خواهد بود.
5- تعارض ها و کشمکش های درونی در کودک که بر اثر ناهماهنگی پدر ومادر به وجود می آید، به نوعی بحرانی در کودک منجر می شود. که بر سر تشخیص خیر و شر، درست و نادرست احساس درماندگی می نماید ودر پایان قدرت تشخیص و تمییز ارزشها از ضد ارزشها را از کودک سلب می کند.
6- برخی اوقات کودکان چنین خانواده هایی به تدریج به یکی از پدر و مادر نزدیکتر شده و او را پناهگاه خود قرار می دهد به ویژه کسی را بر می گزیندکه تمایلات آنی کودک را بیشتر و سریعتر تامین می کند و پس از انتخاب والد، در سایه حمایت او اعمال نادرست خود را توجیه و مخفی می کند و در پاره‌ای از مواقع پدر و مادر را بر علیه یکدیگر تحریک می کند. (1)
منبع:
1- کتاب با فرزند خود چگونه رفتار کنیم. (نوشته: محمدرضا شرفی)
