رسول خدا فرمود: الولد سیدٌ سبع سنین و عبدٌ سبع سنین و وزیرٌ سبع سنین(1). کودک تا 7 سال سرور، تا 7 سال بنده، و تا 7 سال وزیر است. هفت سال اول زندگی کودک، سال های شکل گیری شخصیت او است؛ بدین سبب باید سروری کند؛ اما معنای سروری و سیادت، این نیست که برای انجام هر کاری آزادی مطلق داشته باشد. با توجه به نارسایی درک و ناتوانی جسم کودک در 7 سال اول، در زمینه های گوناگون باید توجه بیشتری به او شود: 1. توجه بیشتر به خواسته ها و نیازها: به نیازهای کودک در 2 ماه اول زندگی به طور مطلق توجه کنید. از ماه سوم به بعد( با توجه به از بین رفتن کولیک(2) و کاسته شدن از ناراحتی های جسمی) در برابر گریه هایش با تأمل برخورد کنید؛ زیرا با توجه به تجربه خوشایند 2 ماه اول زندگی، ممکن است گریه هایش برای جلب توجه باشد( در 2 ماه اول زندگی، هرگاه گریه می کرد، او را بغل می کردید. اکنون نیز به امید همان توجه، گریه می کند که اگر به طور مطلق به گریه هایش توجه کنید، ممکن است لوس شود و مشکلاتی را برایتان فراهم آورد). تا پایان یکسالگی که دوران دلبستگی کودک است، توجه فراوانی به او داشته باشید؛ اما از آن پس متوجه وابستگی او باشید. در مقابل خواسته های منطقی کودک پاسخ مثبت دهید؛ اما در برابر خواسته های غیر منطقی او از اصل خاموشی( ر.ک: ص 84-86) استفاده کنید. 2. توجه بیشتر به آزادی: فرزند شما در دوران سیادت، بسیار کنجکاو است؛ بنابراین، لازم است برای ارضای کنجکاوی اش، آزادی بیشتری به او بدهید؛ اما متوجه خطرها باشید. چینش درست وسایل زندگی و در دسترس نبودن وسایل خطرساز، از میزان خطرها می کاهد. 3. توجه بیشتر به محبت و عطوفت: کودک در 7 سال اول زندگی به محبت و عطوفت فراوان تری نیاز دارد؛ ولی باید از زیاده روی در محبت بپرهیزید تا از لوس شدن او( ر.ک: ص 143) جلوگیری کنید. 4. توجه بسیار به بازی: بازی والدین و همسالان با کودک و در اختیار قرار دادن اسباب بازی های مناسب، در رشد عاطفی او بسیار مؤثر است. امام صادق(ع) فرمود: الغلام یلعب سبع سنین(3) کودک تا 7 سال بازی می کند. از رسول خدا نیز نقل شده است که فرمود: دع ابنک یلعب سبع سنین(4) فرزندت را رها کن تا 7 سال بازی کند. هشدار! هفت سال اول زندگی کودک باید با شادابی کامل بگذرد؛ بنابراین، او را تحت فشار آموزش های رسمی قرار ندهید. آموزش های غیر رسمی به ویژه در قالب بازی، شعر، سرود، معما، جدول سازی و... اشکالی ندارد. امام علی(ع) می فرماید: ولدک ریحانتک سبعاً(5) فرزند تو تا 7 سال گل لطیف است. آثار سیادت کودک سیادت کودک در 7 سال اول زندگی، آثار مثبتی را بر او خواهد داشت: 1. شکوفایی استعدادهای نهفته؛ 2. اعتماد کودک به والدین؛ 3. اعتبار والدین برای دوره های بعد؛ 4. آرامش روحی- روانی کودک در دوران بعد؛ 5. ایجاد اعتماد به نفس. پی نوشتها: 1. طبرسی، مکارم الاخلاق، ص 222. 2. colic: دل پیچه ای است که حدود دو هفتگی تا سه ماهگی، سبب گریه شدید نوزاد می شود. 3.کلینی، کافی، ج6، ص 47. 4. حر عاملی، وسائل الشیعه، ج5، ص 125. 5. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج20، ص 343. منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
رسول خدا فرمود:
الولد سیدٌ سبع سنین و عبدٌ سبع سنین و وزیرٌ سبع سنین(1).
کودک تا 7 سال سرور، تا 7 سال بنده، و تا 7 سال وزیر است.
هفت سال اول زندگی کودک، سال های شکل گیری شخصیت او است؛ بدین سبب باید سروری کند؛ اما معنای سروری و سیادت، این نیست که برای انجام هر کاری آزادی مطلق داشته باشد. با توجه به نارسایی درک و ناتوانی جسم کودک در 7 سال اول، در زمینه های گوناگون باید توجه بیشتری به او شود:
1. توجه بیشتر به خواسته ها و نیازها: به نیازهای کودک در 2 ماه اول زندگی به طور مطلق توجه کنید. از ماه سوم به بعد( با توجه به از بین رفتن کولیک(2) و کاسته شدن از ناراحتی های جسمی) در برابر گریه هایش با تأمل برخورد کنید؛ زیرا با توجه به تجربه خوشایند 2 ماه اول زندگی، ممکن است گریه هایش برای جلب توجه باشد( در 2 ماه اول زندگی، هرگاه گریه می کرد، او را بغل می کردید. اکنون نیز به امید همان توجه، گریه می کند که اگر به طور مطلق به گریه هایش توجه کنید، ممکن است لوس شود و مشکلاتی را برایتان فراهم آورد).
تا پایان یکسالگی که دوران دلبستگی کودک است، توجه فراوانی به او داشته باشید؛ اما از آن پس متوجه وابستگی او باشید. در مقابل خواسته های منطقی کودک پاسخ مثبت دهید؛ اما در برابر خواسته های غیر منطقی او از اصل خاموشی( ر.ک: ص 84-86) استفاده کنید.
2. توجه بیشتر به آزادی: فرزند شما در دوران سیادت، بسیار کنجکاو است؛ بنابراین، لازم است برای ارضای کنجکاوی اش، آزادی بیشتری به او بدهید؛ اما متوجه خطرها باشید.
چینش درست وسایل زندگی و در دسترس نبودن وسایل خطرساز، از میزان خطرها می کاهد.
3. توجه بیشتر به محبت و عطوفت: کودک در 7 سال اول زندگی به محبت و عطوفت فراوان تری نیاز دارد؛ ولی باید از زیاده روی در محبت بپرهیزید تا از لوس شدن او( ر.ک: ص 143) جلوگیری کنید.
4. توجه بسیار به بازی: بازی والدین و همسالان با کودک و در اختیار قرار دادن اسباب بازی های مناسب، در رشد عاطفی او بسیار مؤثر است.
امام صادق(ع) فرمود:
الغلام یلعب سبع سنین(3)
کودک تا 7 سال بازی می کند.
از رسول خدا نیز نقل شده است که فرمود:
دع ابنک یلعب سبع سنین(4)
فرزندت را رها کن تا 7 سال بازی کند.
هشدار!
هفت سال اول زندگی کودک باید با شادابی کامل بگذرد؛ بنابراین، او را تحت فشار آموزش های رسمی قرار ندهید. آموزش های غیر رسمی به ویژه در قالب بازی، شعر، سرود، معما، جدول سازی و... اشکالی ندارد.
امام علی(ع) می فرماید:
ولدک ریحانتک سبعاً(5)
فرزند تو تا 7 سال گل لطیف است.
آثار سیادت کودک
سیادت کودک در 7 سال اول زندگی، آثار مثبتی را بر او خواهد داشت:
1. شکوفایی استعدادهای نهفته؛ 2. اعتماد کودک به والدین؛ 3. اعتبار والدین برای دوره های بعد؛ 4. آرامش روحی- روانی کودک در دوران بعد؛ 5. ایجاد اعتماد به نفس.
پی نوشتها:
1. طبرسی، مکارم الاخلاق، ص 222.
2. colic: دل پیچه ای است که حدود دو هفتگی تا سه ماهگی، سبب گریه شدید نوزاد می شود.
3.کلینی، کافی، ج6، ص 47.
4. حر عاملی، وسائل الشیعه، ج5، ص 125.
5. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج20، ص 343.
منبع: کتاب نسیم مهر(2)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
- [سایر] با توجه به روایات دینی که 7 سال اول زندگی کودک را سن بازی میدانند، آیا معنایش این است که از 7 سالگی به بعد، مانع بازی کودک شویم؟
- [سایر] چرا کودک را تا 7 سالگی باید آزاد گذاشت؟
- [سایر] مقصود از لوس شدن کودک چیست و از چه زمانی لوس میشود؟
- [سایر] آیا لازم است کودک 7 ساله را از وضعیت نامطلوب مالی پدر آگاه کنیم؟
- [سایر] مقصود از روایاتی که میگویند: قرآن، دارای هفتاد بطن است، چیست؟ و معنای ظاهر و باطن چیست؟ آیا در روایات معنا شدهاند؟ و امامان از این شیوه استفاده میکردند؟
- [آیت الله اردبیلی] آقا و خانمی به دلیل نداشتن فرزند، سرپرستی کودک پسر دو سال و نیمه را بر عهده می گیرند. این کودک، پسرِ دایی پدرخوانده است، حال سؤال این است که چگونه میتوان کودک را به مادرخوانده محرم نمود؟ چند تذکر: اولاً پدر و مادر اصلی کودک در قید حیات هستند و پدر اصلی کودک همانطور که گفته شد دایی پدرخوانده است. ثانیاً مادرخوانده یک خواهر متأهل دارد و پدر و مادرش هم زنده هستند. ثالثاً پدرخوانده خواهری ندارد، برادر متأهل دارد و پدر و مادرش نیز زنده هستند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] کیفیّت نماز میّت برای شخص منافق، مجهول الحال و کودک بالای شش سال را بیان فرمایید؟
- [سایر] آیا احادیثی که عمر دنیا را هفت هزار سال میدانند درست هستند؟ مقصود از آنان چیست؟
- [سایر] علت کم رویی کودک 7 ساله ام چیست؟ او خواهری 8 ماهه نیز دارد. تا جایی که ممکن است توجهات خود را بین آنها تقسیم کرده ایم ولی او کم روست . لطفا راهنمایی کنید.
- [سایر] به لقاءالله پیوست یعنی به دیدار خدا رفت. مگر خدا جسم است که به دیدارش رفت؟ سوره یونس آیه 7 و قیامت 22 و 23 و در قیامت با صورت های شاداب و سرور به پروردگار می نگرند ولی خدا جسم نبوده و نخواهد بود؟ لطفا شرح فرمایید.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر زنی بچهای را با شرایطی که در مسأله (2483) و بعد از آن، گفته خواهد شد شیر دهد، رابطههای رضاعی زیر پدید میآید، این روابط که نسبی آنها موجب محرمیت میشود رضاعی آنها نیز سبب محرمیت میگردد: 1 - آن زن مادر رضاعی کودک میشود. 2 - شوهر آن زن که شیر از اوست، پدر رضاعی کودک میشود. 3 - پدر و مادر آن مرد و اجداد او - اگر چه رضاعی باشند - جدّ و جدّه پدری رضاعی آن کودک میشوند. 4 - پدر و مادر آن زن و اجداد او - اگر چه رضاعی باشند - جدّ و جدّه مادری رضاعی آن کودک میشوند. 5 - پسران - نسبی و رضاعی - آن مرد یا زن، برادران رضاعی کودک و دختران - نسبی و رضاعی - آنها خواهران رضاعی او میشوند. 6 - نوادگان - نسبی و رضاعی - آن مرد یا زن، برادرزادگان و خواهر زادگان رضاعی کودک میشوند. 7 - برادر - نسبی و رضاعی - آن مرد عموی رضاعی و خواهر - نسبی و رضاعی - او عمه رضاعی کودک میشوند. 8 - برادر - نسبی و رضاعی - آن زن دایی رضاعی و خواهر - نسبی و رضاعی - او خاله رضاعی کودک میشوند. 9 - عمو و عمه و دایی و خاله آن مرد - هر چند با واسطه باشند - به ترتیب عمو و عمه و دایی و خاله پدر رضاعی کودک میشوند. 10 - عمو و عمه و دایی و خاله آن زن - هر چند با واسطه باشند - به ترتیب عمو و عمه و دایی و خاله مادر رضاعی کودک میشوند.
- [آیت الله شبیری زنجانی] در صورت امکان باید بچه را بیست و یک ماه تمام شیر بدهند و مستحبّ است او را به مقدار کامل؛ یعنی بیست و چهار ماه تمام، شیر بدهند و زودتر از آن او را از شیر نگیرند. بلی، چنانچه پدر و مادر کودک این امر را صلاح دانسته و به آن راضی باشند، میتوانند قبل از بیست و چهار ماه بلکه قبل از بیست و یک ماه کودک را از شیر بگیرند؛ هر چند صورت اخیر خلاف احتیاط استحبابیست و بنا بر احتیاط کودک را بیش از دو سال شیر ندهند و شیری که بعد از آن داده میشود، باعث حرمت ابدی نبوده و به خاطر آن مادر حقّ مزد گرفتن ندارد.
- [آیت الله اردبیلی] مادر در (حِضانت) نوزاد پسر تا دو سال و نوزاد دختر تا هفت سال اولویّت دارد، به شرط آن که مادر مسلمان، عاقل و آزاد باشد و به دیگری شوهر نکرده باشد، در غیر این صورت پدر مقدّم است و پس از این مدّت، حضانت با پدر است، ولی اگر پدر مرده باشد یا واجد شرایط لازم برای حضانت بچّه نباشد، مادر هرچند شوهر کرده باشد بر جدّ و دیگران مقدّم است، واگر مادر در زمانی که مسئول حضانت و نگهداری کودک است بمیرد، پدر بر دیگران در حضانت کودک مقدّم است.
- [آیت الله شبیری زنجانی] شیر دادنی که علّت محرم شدن است ده شرط دارد: 1 - شیر، شیر کودک دایه باشد؛ پس اگر بدون بارداری شیر در سینه زنی جمع شود یا بر اثر بارداری شیر پیدا شده ولی کودک او به حدی نرسیده که از این شیر تغذیه کند یا تغذیه او مشکوک است، این شیر سبب محرمیت نمیشود؛ ولی اگر نزدیک تولد کودک است و حمل از آن تغذیه میکند به طوری که عرفاً این شیر، شیر آن کودک به حساب میآید، موجب محرمیت میشود. 2 - بچه شیر زن زنده را بخورد؛ پس اگر مقداری از رضاع معتبر را از پستان زنی که مرده است شیر بخورد، فایده ندارد. 3 - شیر آن زن از زنا نباشد؛ پس اگر شیر بچهای را که از زنا به دنیا آمده به بچه دیگری بدهند، به واسطه آن شیر بچه به کسی محرم نمیشود؛ ولی شیر مباشرت به شبهه و مباشرتی که از جهت دیگر حرام است؛ مانند مباشرت در حال احرام یا ضرر شدید یا حیض، سبب محرم شدن میشود. 4 - بچه شیر را مستقیم از سینه زن بنوشد؛ پس اگر شیر را بدوشند و به کودک بنوشانند، کافی نیست. 5 - باید شیر در دهان کودک از شیر بودن خارج نشود؛ پس اگر با مایعی مخلوط شود به طوری که دیگر به آن شیر نگویند، سبب محرمیت نمیشود. 6 - مقدار شیری که سبب محرمیت است از یک شوهر باشد؛ پس اگر زنی بچهای را از شیر مردی هفت مرتبه شیر بدهد و از شوهرش طلاق گرفته با مرد دیگری ازدواج کند و از شیر شوهر دوم هشت مرتبه به همان کودک شیر بدهد، آن بچه به کسی محرم نمیشود؛ اگر چه در این بین کودک از شیر زن دیگری تغذیه نکرده باشد. 7 - شیردهنده یک زن باشد؛ پس اگر مردی دو زن داشته باشد و یکی از آنها کودکی را مثلاً هفت مرتبه و دیگری هشت مرتبه شیر بدهد، آن بچه به کسی محرم نمیشود؛ اگر چه تمام شیرها مال یک شوهر باشد. 8 - بچه مقداری از شیر معتبر را قی نکند؛ ولی اگر کودک بعد از سیر شدن اضافه بخورد و آن اضافه را قی کند، مانعی ندارد. 9 - شیری که کودک میخورد در رشد او تأثیر محسوسی بگذارد به طوری که متعارف مردم بگویند از آن شیر استخوان او محکم شده و گوشت در بدنش روییده است، یا پانزده مرتبه کامل یا یک شبانهروز به طوری که در مسأله بعد گفته میشود، شیر بخورد؛ بلی اگر ده مرتبه به او شیر دهند و در بین آن، زن دیگری او را شیر ندهد، احتیاط مستحبّ آن است که کسانی که به واسطه شیر خوردن به او محرم میشوند، با او ازدواج نکنند و در نگاه کردن و دست دادن و مانند آن او را محرم ندانند. 10 - از ابتدای شیر خوردن بچه دو سال نگذشته باشد؛ بنابراین کودکی که در ابتدای ماه دوم تولد شروع به شیر خوردن کرده، چنانچه مقداری از شیر خوردن او بعد از ورود در ماه بیست و ششم از بدو تولد واقع شود، به کسی محرم نمیشود و اگر تمام مقدار معتبر را در ماه بیست و پنجم یا جلوتر بخورد محرم میشود. این امر در فرزند زن شیرده یا پیدایش شیر زن معتبر نیست؛ پس چنانچه از شروع شیر زن یا از شروع شیر خوردن کودک او بیش از دو سال گذشته باشد و با آن شیر کودک دیگری را با شرایط معتبر شیر بدهد، باعث محرمیت میگردد.
- [آیت الله سیستانی] مقصود از یک ماه ، در غیر مورد تعیین عادت وقتیه گذشتن سی روز از ابتدای خون دیدن است نه از روز اول ماه تا آخر ماه . و اما در مورد تعیین عادت وقتیه منظور ماه قمری است نه شمسی .
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه زنی کودکی را شیر دهد با نه شرط سبب محرم شدن خواهد بود: 1 شیر از ولادت باشد، بنابراین اگر پستان بدون تولد فرزندی شیر پیدا کند و کودکی از آن بنوشد سبب محرمیت نمی شود. 2 بچه از زن زنده شیر بخورد، پس اگر پستان زن مرده ای را به دهان بگیرد و شیر بخورد اثری ندارد. 3 شیر آن زن از حرام نباشد، بنابراین اگر شیر بچه ای را که از زنا به دنیا آمده به بچه ای بدهند به کسی محرم نمی شود. 4 شیر را از پستان بمکد، ولی احتیاط واجب آن است اگر شیر را در گلوی بچه بریزند با آن زن و محارم او ازدواج نکند. 5 شیر را با چیز دیگر مخلوط نکنند. 6 شیر مربوط به یک شوهر باشد، بنابراین اگر زنی را که دارای شیر است طلاق دهد بعد شوهر دیگری کند و از او باردار شود و تا موقع وضع حمل شیری که مربوط به شوهر اول داشته باقی بماند و مثلاً کودکی را هشت دفعه از شیر مربوط به شوهر اول و هفت دفعه از شیر مربوط به شوهر دوم شیر دهد آن کودک به کسی محرم نمی شود، همچنین اگر زنی از شیر مربوط به شوهر اول کودکی را بطور کامل شیر دهد و بعد از شیر مربوط به شوهر دوم کودک دیگری را شیر دهد آن دو به یکدیگر محرم نمی شود. 7 کودک به واسطه بیماری شیر را قی نکند، ولی احتیاط واجب آن است در این صورت کسانی که به واسطه شیر دادن به آن بچه محرم می شوند با او ازدواج نکنند و نگاه محرمانه هم به او ننمایند. 8 کودک پانزده مرتبه، یا یک شبانه روز بطوری که در مسأله بعد خواهد آمد شیر کامل بخورد، یا آن مقدار شیر به او بدهند که بگویند از آن شیر استخوانش محکم شده و گوشت در بدنش روییده است و احتیاط مستحب آن است که اگر ده مرتبه شیر بخورد کسانی که به واسطه شیر خوردن با او محرم می شوند با او ازدواج نکنند و نگاه محرمانه نیز به او ننمایند. 9 دو سال کودک تمام نشده باشد، بنابراین بعد از تمام شدن دو سال اگر به او شیر دهند به کسی محرم نمی شود، حتی اگر پیش از تمام شدن دو سال چهارده مرتبه و بعد از آن یک مرتبه شیر بخورد با کسی محرم نمی شود، ولی اگر از موقع زاییدن زن بیش از دو سال گذشته باشد و شیر او باقی باشد و بچه ای را شیر دهد احتیاط واجب آن است که با زنانی که به واسطه شیر خوردن با او محرم می شوند ازدواج نکند و نگاه محرمانه هم ننماید.
- [آیت الله بهجت] شتر دوازده نصاب دارد: 1 پنج شتر، و زکات آن یک گوسفند است و تا شماره شتر به این مقدار نرسد زکات ندارد؛ 2 ده شتر، و زکات آن دو گوسفند است؛ 3 پانزده شتر، و زکات آن سه گوسفند است؛ 4 بیست شتر، و زکات آن چهار گوسفند است؛ 5 25 شتر، و زکات آن پنج گوسفند است؛ 6 26 شتر، و زکات آن یک شتر است که داخل سال دوم شده باشد و مادرش قابلیت حمل را داشته باشد؛ 7 36 شتر، و زکات آن یک شتر است که داخل سال سوم شده باشد، و مادرش قابلیت حمل و مقاربت را داشته باشد؛ 8 46 شتر، و زکات آن یک شتر است که داخل سال چهارم شده باشد و قابلیت حمل را داشته باشد؛ 9 61 شتر، و زکات آن یک شتر است که داخل سال پنجم شده باشد؛ 10 76شتر، و زکات آن دو شتر است که داخل سال سوم شده باشند؛ 11 91شتر، و زکات آن دو شتر است که داخل سال چهارم شده باشند؛ 12 121 شتر، و بالاتر از آن؛ که باید یا چهل تا، چهل تا، حساب کند و برای هر چهل تا، یک شتر بدهد که داخل سال سوم شده باشد، یا پنجاه تا، پنجاه تا، حساب کند و برای هر پنجاه تا، یک شتر بدهد که داخل سال چهارم شده باشد و یا با هر دو راه؛ یعنی چهل تایی و پنجاه تایی حساب کند، ولی در هرصورت باید طوری حساب کند که چیزی باقی نماند، یا اگر چیزی باقی میماند، از نُه تا بیشتر نباشد، مثلاً اگر 140شتر دارد، باید برای صدتا، دو شتری که داخل سال چهارم شده و برای چهل تا، یک شتری که داخل سال سوم شده بدهد.
- [آیت الله اردبیلی] اگر غیر از چیزی که برای تجارت خریده، مالی داشته باشد که خُمس آن را داده یا خُمس نداشته باشد، چنانچه قیمت آن بالا رود و آن را بفروشد، مقداری که بر قیمت آن اضافه شده، چنانچه در مخارج سال مصرف نشود خُمس دارد و چنانچه درختی که خریده رشد کند و بزرگ شود و یا گوسفندی که خریده چاق شود، در صورتی که مقصود او از نگهداری آنها این بوده که از ترقّی عین آنها سود ببرد، باید خُمس آنچه را که زیاد شده بدهد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] روزه تمام روزهای سال، غیر از روزه های حرام و مکروه که دربالا گفته شد، مستحبّ است، ولی بعضی از روزها تأکید بیشتری دارد از جمله: 1 پنجشنبه اوّل و آخر هر ماه و اوّلین چهارشنبه بعد از روز دهم ماه، حتّی اگر کسی اینها را به جا نیاورد مستحبّ است قضا کند. 2 سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه. 3 تمام ماه رجب و شعبان و اگر نتواند قسمتی از آن را روزه بگیرد، هر چند یک روز باشد. 4 روز بیست و چهارم ذی الحجّه و بیست و نهم ذی القعده. 5 روز اوّل ذی الحجّه تا روز نهم، ولی اگر به واسطه ضعف روزه نتواند دعاهای روز عرفه را بخواند روزه آن روز مکروه است. 6 عید سعید غدیر (هیجده ذی الحجّه). 7 روز اوّل و سوم و هفتم محرم. 8 روز تولّد پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله)(17 ربیع الاول). 9 روز مبعث رسول خدا(صلی الله علیه وآله)(27 رجب). 10 روز عید نوروز.
- [آیت الله بهجت] شیر دادنی که موجب محرم شدن است، هشت شرط دارد: 1 بچه، شیر زن زنده را بخورد، پس اگر از پستان زنی که مرده است شیر بخورد، بچه به کسی محرم نمیشود؛ 2 شیر آن زن از حرام نباشد، پس اگر شیر بچهای را که از زنا بهدنیا آمده به بچه دیگر بدهند، بهواسطه آن شیر، بچه به کسی محرم نمیشود؛ 3 بچه، شیر را از پستان بمکد، پس اگر شیر را در گلوی او بریزند، مَحرَم نمیشود؛ 4 دو سال بچه تمام نشده باشد، و اگر بعد از تمام شدن دو سال او را شیر دهند به کسی محرم نمیشود؛ 5 شیر از یک شوهر باشد؛ 6 بچه بهواسطه بیماری شیر را قی نکند، ولی اگر قی کند، باز هم بنابر احتیاط واجب کسانی که بهواسطه شیر خوردن به آن بچه محرم میشوند، باید با او ازدواج نکنند و نگاه محرمانه هم به او ننمایند؛ 7 پانزده مرتبه، یا یک شبانهروز بهطوریکه در مسئله 1967 گفته میشود شیر کامل بخورد، یا مقداری شیر به او بدهند که بگویند از آن شیر استخوانش محکم شده و گوشت در بدنش روییده است، بلکه اگر ده مرتبه هم به او شیر دهند، بنابر اظهر کافی است، ولی احوط این است که اگر بخواهند محرمیت به وجود آید، پانزده مرتبه شیر بدهند؛ 8 شیر، خالص باشد و با چیز دیگر مخلوط نباشد.