اضطراب، نوعی بی‌قراری درونی است که از ترسی مبهم یا وحشتی نامعین سرچشمه می‌گیرد. کودک از درون ناآرام است؛ زیرا از پدیده‌ای مبهم و نامشخص وحشت دارد؛ اما ترس، واکنشی در برابر محرک‌های معین است؛ برای مثال، کودک از تاریکی و حیوان می‌ترسد و خود تاریکی و حیوان برای او ترس‌آور است. از توالت می‌ترسد؛ زیرا فضا و منفذی که در آن قرار دارد، برایش ترس ایجاد می‌کند؛ اما از امتحان اضطراب دارد. خود امتحان ترس ندارد. رفتن به جلسه‌ی امتحان و نشستن روی صندلی و پاسخگویی به چند پرسش، مثل قرار گرفتن در تاریکی یا کنار حیوان نیست که ترس دارند؛ بلکه عواقب مبهم این امتحان، او را دچار اضطراب می‌کند که اگر در امتحان موفق نشوم، چه خواهد شد! اگر نمره‌ی خوبی نگیرم، پدر و مادرم با من چه برخوردی خواهند کرد و معلم و دوستانم چه خواهند گفت و....
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
