امام علی علیه‌السلام :
ما مِنَ الشِّیعةِ عَبدٌ یُقارِفُ أمراً نَهَینا عَنهُ فیَموتُ حتّی یُبتَلی ببَلِیّةٍ تُمَحَّصُ بها ذنوبُهُ ، إمّا فی مالٍ ، وإمّا فی ولدٍ ، وإمّا فی نفسِهِ ، حتّی یَلقَی اللّه عز و جل وما لَهُ ذنبٌ ، وإنّه لَیَبقی علَیهِ الشیءُ مِن ذنوبهِ فَیُشَدَّدُ بهِ علَیهِ عِندَ مَوتِهِ .
هریک از شیعیان ما کاری را که ما نهی کرده‌ایم مرتکب شود ، پیش از آن که بمیرد به مال یا فرزند و یا به خودش بلایی برسد که به سبب آن گناهانش پاک شود و خداوند عز و جل را بدون گناه دیدار کند . اگر چیزی از گناهانش هنوز باقی مانده باشد در هنگام مردن بسختی جان دهد .
الخصال : 635 / 10
