دین خاتم آخرین دین مُرسل است. به این معنا که بعد از ظهور چنین دینی دیگر مجال و امکانی برای ارسال رسولی دیگر و دینی تازه باقی نمی ماند. با این وصف، دین خاتم، یعنی آخرین دین مُرسَل، که پیام آورش اَفضَل الُرسُل و مخاطبانش همه‌ی مردم از عصر نزول تا روز قیامت است، می‌بایست اَکمَل الأدیان باشد و تمام آنچه را که باید از دین نفس الامری به وحی و نقل بیان گردد، در برگیرد و اگر چیزی از آن را شامل نشود، باید آن چیز به گونه‌ای باشد که عقل سلیم آن را دریابد و از یافت آن عاجز، یا در مسیر کشف آن راجل نباشد. پس کمال دین به این معنا نیست که دین برای هر پرسشی پاسخ دارد، تا اگر در مراجعه به دین برای سؤالات علمی خود جوابی نیافتیم، آن را دلیلی بر عدم کمال دین بشماریم.
با این وصف، تمام آنچه که باید از طریق وحی به آدمی می رسید، در دین خاتم وجود دارد و با ارسال چنین دینی، راه بر هر دین مُرسَل دیگری بسته می‌شود و سلسله‌ی ادیان مرسل خاتمه می‌یابد.
کمال دین یکی از شرایط خاتمیّت می‌باشد. شرط دیگر آن مصونیّت دین خاتم از تحریف است. این مصونیت در اسلام از طریق دو عامل تأمین شده است:
1. منبع اصلی شناخت آموزه های دین، یعنی قرآن، مصون از تحریف است.[1]
2. روش معیار این منبع وجود دارد، این روش همان مکتب تفسیری اهل البیت‌علیهم السلام است که توسط شاگردان آنان نسل به نسل تا به امروز منتقل شده و در قالب اجتهاد سنّتی و فقه جواهری تجلّی پیدا کرده است.[2]
مراد از (روش معیار) روشی است که سایر روش ها با آن سنجیده و ارزیابی شود. با این وصف، مکتب تفسیری اهل بیت‌علیهم السلام اصول و قواعد ثابتی را عرضه می کند که در طول تاریخ به تناسب مقتضیات زمان در آن توسعه و تکامل صورت گرفته و می گیرد، بدون آن که قواعد و اصول مزبور دستخوش تغییر گردد.
منابع مطالعه بیشتر:
1. مهدی هادوی تهرانی، ولایت و دیانت، مؤسسه فرهنگی خانه خرد، قم، چاپ دوم، 1380.
پی نوشتها:
[1] ر.ک: مهدی هادوی تهرانی، مبانی کلامی اجتهاد، ص 73 - 61.
[2] ر.ک: مهدی هادوی تهرانی، باورها و پرسش‌ها (جستارهایی در کلام‌جدید)، گفتار اول ، بحث دین خاتم.
منبع: http://farsi.islamquest.net
