آیا عارفان از «اولیاء الله» می باشند؟

یکم. (ولی الله) بودن، یکی از ویژگی ها و خصایص انسان های کامل است. ولی یکی از اسمای الهی است و از آنجا که (اسماء الله) باقی و دائم است، انسان کمل که مظهر اتم و اکمل اسمای الهی است صاحب ولایت کلیه دائمی است و می تواند به اذن او، در ماده کائنات تصرف کند و قوای ارضی و سماوی را تحت تسخیر خویش در آورد. البته واجد مقام ولایت، می داند که مأمور محض است و به هیچ وجه ادعای استقلال ندارد؛ زیرا ولایت با استقلال سازگار نیست. انسان وقتی دریافت که اراده اش مقهور اراده خدای سبحان است؛ می تواند به مقام شامخ (ولایت) نایل آید. (1)
دوم. در جای خود اثبات شده است که مصداق حقیقی انسان های کامل معصومان اند و سایر انسان های وارسته که گام در راه رسیدن به مبدا اصلی خویش نهاده اند به عنوان نایت خلیفه و خلیفه خلیفه می باشند. به هر روی، انسان های کامل که بالاصاله خلیفه خداوند هستند معصومان اند و انسان های دیگر، بالعرض و به واسطه کمال و خلافت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) کامل و خلیفه شده اند. کمال رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و عترت آن حضرت (علیه السلام) ، (ذاتی) و در دیگران (عاریتی) است. (2)
با توجه به این دو مطلب، اگر مقصود از عارفان، (معصومان) باشند، آنان به صورت اصلی و ذاتی، دارای ویژگی ولایت بوده و از اولیاء الله اند. اما اگر مراد، عارفان غیر معصوم باشند، آنان به صورت فرعی و عرضی دارای ویژگی ولایت بوده و در زمره اولیاء الله اند.
پی نوشتها:
1-راهنماشناسی، دفتر 6 ، ص 23-24.
2- همان، صص 33-40.