افراد
حج افراد از اقسام حج است. از این عنوان در باب حج سخن گفته‌اند.
چرا بعضی افراد زود رنجند و حتی از اتفاقات بسیار کوچک ناراحت می شوند؟ برای رفع این مشکل چه کاری انجام دهیم؟
زود رنجی معمولا می تواند برآمده از دو آیتم باشد. افسردگی و تربیت های ناصحیح خانوادگی.اگر علائمی از افسردگی در فرد وجود دارد باید حتما اقدامات درمانی انجام شود تا این زودرنجی هم تخفیف پیدا کند .در صورتی که بدور از هرگونه علامت افسردگی یا اضطراب زودرنجی به عنوان یک مشخصه در فرد وجود دارد باید روش های رفتاری را تمرین نمود تا این خصوصیت تعدیل شود .یکی از علل اصلی زودرنجی، پر توقع بودن است. فرد زودرنج در واقع انتظار و توقع بالایی از دیگران دارد و چون دیگران نمی توانند همیشه این انتظار او را برآورده سازند موجب خشم و دلخوری او می شود.در وهله اول باید نگاه خو د را به مسایل و به افراد و اطرافیان خود تغییر دهید. باید بدانید که دیگران مختارند طبق عادات، رسوم، آداب، ارزشها و نظرات خود رفتار کنند و این شمایید که باید افراد را با خصوصیات شخصی شان بپذیرید و در عین پذیرش با آنها معاشرت کنید .همان طور که برخی از خصوصیات شما دیگران را آزار می دهد و یا مورد پسند آنها نیست . پذیرش به معنای این است که با مسایل مرتبط با آنها کنار بیایید و این مسایل را به عنوان مشکل درون خود تلنبار نکنید او را همان طور که هست قبول کنید و بیش از این از او انتظار نداشته باشید.این طوری خود شما هم آرامش بیشتری را دریافت خواهید کرد و مدام به دلیل مسایلی که باب میلتان نیست تنش نخواهید داشت. فرض کنید شما فرزندتان را مطابق سن کودکیش می پذیرید. به این معنا که می دانید توان و ظرفیت او در همین حد است و نمی توان انتظار دیگری از او داشت .دلیل دیگر زودرنجی این است که عادت ندارید دلخوری خود را به دیگران بیان کنید و مستمرا مسایل را درون ریزی می کنید. این عادت غلط ظرفیت و گنجایش شما را به مرور کم می کند و احساس ناتوانی به شما می دهد و باعث می شود تا در اثر این ظرفیت تکمیل شده هر آن، لبریز شوید.یاد بگیرید انتظارات و خواسته های خود را به دیگران بگویید. تا آنها اطلاعاتی از نیاز شما نداشته باشند نمی توانند ان را پاسخ گو باشند.از قضاوت ناصحیح بپرهیزید. خیلی اوقات ما آدم ها عادت کرده ایم در مورد مسایل خیلی راحت تصمیمی گیری کنیم و به بدترین شکل ممکن آنها را تعبیر کنیم .احساس ما برگرفته از نوع تعبیری است که از مسایل داریم .گاهی آن چیزی که احساس انسان ها می گوید با حقیقت متفاوت است.با خود شرط کنید که هیچ گاه و در هیچ شرایطی بعد از یک گفت و گویی که به جر و بحث کشیده می شود، دیگر به آن فکر نکنید.این که رفتارتان را کنترل می کنید اما با بیان ساده و صمیمانه دیگران را از وضعیت روانی خود مطلع کنید. مثلا به طرف مقابل تان بگویید که این رفتار یا حرفش، شما را ناراحت کرده است.اگر می‌خواهید انتقاد کنید، زمان و روش درست آن را بشناسید. به اطرافیان‌تان نشان دهید که حسن نیت دارید و هنگام مطرح کردن مواردی که شما را آزار می‌دهند، از ویژگی‌های مثبت شروع کنید و به جای ضمایر تو و شما، از ضمایر من استفاده کنید: من از این رفتار خوشم نمی آید را جایگزین این رفتار تو مطلوب نیست، کنید.
زود رنجی معمولا می تواند برآمده از دو آیتم باشد. افسردگی و تربیت های ناصحیح خانوادگی.اگر علائمی از افسردگی در فرد وجود دارد باید حتما اقدامات درمانی انجام شود تا این زودرنجی هم تخفیف پیدا کند .در صورتی که بدور از هرگونه علامت افسردگی یا اضطراب زودرنجی به عنوان یک مشخصه در فرد وجود دارد باید روش های رفتاری را تمرین نمود تا این خصوصیت تعدیل شود .یکی از علل اصلی زودرنجی، پر توقع بودن است. فرد زودرنج در واقع انتظار و توقع بالایی از دیگران دارد و چون دیگران نمی توانند همیشه این انتظار او را برآورده سازند موجب خشم و دلخوری او می شود.در وهله اول باید نگاه خو د را به مسایل و به افراد و اطرافیان خود تغییر دهید. باید بدانید که دیگران مختارند طبق عادات، رسوم، آداب، ارزشها و نظرات خود رفتار کنند و این شمایید که باید افراد را با خصوصیات شخصی شان بپذیرید و در عین پذیرش با آنها معاشرت کنید .همان طور که برخی از خصوصیات شما دیگران را آزار می دهد و یا مورد پسند آنها نیست . پذیرش به معنای این است که با مسایل مرتبط با آنها کنار بیایید و این مسایل را به عنوان مشکل درون خود تلنبار نکنید او را همان طور که هست قبول کنید و بیش از این از او انتظار نداشته باشید.این طوری خود شما هم آرامش بیشتری را دریافت خواهید کرد و مدام به دلیل مسایلی که باب میلتان نیست تنش نخواهید داشت. فرض کنید شما فرزندتان را مطابق سن کودکیش می پذیرید. به این معنا که می دانید توان و ظرفیت او در همین حد است و نمی توان انتظار دیگری از او داشت .دلیل دیگر زودرنجی این است که عادت ندارید دلخوری خود را به دیگران بیان کنید و مستمرا مسایل را درون ریزی می کنید. این عادت غلط ظرفیت و گنجایش شما را به مرور کم می کند و احساس ناتوانی به شما می دهد و باعث می شود تا در اثر این ظرفیت تکمیل شده هر آن، لبریز شوید.یاد بگیرید انتظارات و خواسته های خود را به دیگران بگویید. تا آنها اطلاعاتی از نیاز شما نداشته باشند نمی توانند ان را پاسخ گو باشند.از قضاوت ناصحیح بپرهیزید. خیلی اوقات ما آدم ها عادت کرده ایم در مورد مسایل خیلی راحت تصمیمی گیری کنیم و به بدترین شکل ممکن آنها را تعبیر کنیم .احساس ما برگرفته از نوع تعبیری است که از مسایل داریم .گاهی آن چیزی که احساس انسان ها می گوید با حقیقت متفاوت است.با خود شرط کنید که هیچ گاه و در هیچ شرایطی بعد از یک گفت و گویی که به جر و بحث کشیده می شود، دیگر به آن فکر نکنید.این که رفتارتان را کنترل می کنید اما با بیان ساده و صمیمانه دیگران را از وضعیت روانی خود مطلع کنید. مثلا به طرف مقابل تان بگویید که این رفتار یا حرفش، شما را ناراحت کرده است.اگر می‌خواهید انتقاد کنید، زمان و روش درست آن را بشناسید. به اطرافیان‌تان نشان دهید که حسن نیت دارید و هنگام مطرح کردن مواردی که شما را آزار می‌دهند، از ویژگی‌های مثبت شروع کنید و به جای ضمایر تو و شما، از ضمایر من استفاده کنید: من از این رفتار خوشم نمی آید را جایگزین این رفتار تو مطلوب نیست، کنید.
عنوان سوال:
چرا بعضی افراد زود رنجند و حتی از اتفاقات بسیار کوچک ناراحت می شوند؟ برای رفع این مشکل چه کاری انجام دهیم؟
پاسخ:
زود رنجی معمولا می تواند برآمده از دو آیتم باشد. افسردگی و تربیت های ناصحیح خانوادگی.اگر علائمی از افسردگی در فرد وجود دارد باید حتما اقدامات درمانی انجام شود تا این زودرنجی هم تخفیف پیدا کند .در صورتی که بدور از هرگونه علامت افسردگی یا اضطراب زودرنجی به عنوان یک مشخصه در فرد وجود دارد باید روش های رفتاری را تمرین نمود تا این خصوصیت تعدیل شود .یکی از علل اصلی زودرنجی، پر توقع بودن است. فرد زودرنج در واقع انتظار و توقع بالایی از دیگران دارد و چون دیگران نمی توانند همیشه این انتظار او را برآورده سازند موجب خشم و دلخوری او می شود.در وهله اول باید نگاه خو د را به مسایل و به افراد و اطرافیان خود تغییر دهید. باید بدانید که دیگران مختارند طبق عادات، رسوم، آداب، ارزشها و نظرات خود رفتار کنند و این شمایید که باید افراد را با خصوصیات شخصی شان بپذیرید و در عین پذیرش با آنها معاشرت کنید .همان طور که برخی از خصوصیات شما دیگران را آزار می دهد و یا مورد پسند آنها نیست . پذیرش به معنای این است که با مسایل مرتبط با آنها کنار بیایید و این مسایل را به عنوان مشکل درون خود تلنبار نکنید او را همان طور که هست قبول کنید و بیش از این از او انتظار نداشته باشید.این طوری خود شما هم آرامش بیشتری را دریافت خواهید کرد و مدام به دلیل مسایلی که باب میلتان نیست تنش نخواهید داشت. فرض کنید شما فرزندتان را مطابق سن کودکیش می پذیرید. به این معنا که می دانید توان و ظرفیت او در همین حد است و نمی توان انتظار دیگری از او داشت .دلیل دیگر زودرنجی این است که عادت ندارید دلخوری خود را به دیگران بیان کنید و مستمرا مسایل را درون ریزی می کنید. این عادت غلط ظرفیت و گنجایش شما را به مرور کم می کند و احساس ناتوانی به شما می دهد و باعث می شود تا در اثر این ظرفیت تکمیل شده هر آن، لبریز شوید.یاد بگیرید انتظارات و خواسته های خود را به دیگران بگویید. تا آنها اطلاعاتی از نیاز شما نداشته باشند نمی توانند ان را پاسخ گو باشند.از قضاوت ناصحیح بپرهیزید. خیلی اوقات ما آدم ها عادت کرده ایم در مورد مسایل خیلی راحت تصمیمی گیری کنیم و به بدترین شکل ممکن آنها را تعبیر کنیم .احساس ما برگرفته از نوع تعبیری است که از مسایل داریم .گاهی آن چیزی که احساس انسان ها می گوید با حقیقت متفاوت است.با خود شرط کنید که هیچ گاه و در هیچ شرایطی بعد از یک گفت و گویی که به جر و بحث کشیده می شود، دیگر به آن فکر نکنید.این که رفتارتان را کنترل می کنید اما با بیان ساده و صمیمانه دیگران را از وضعیت روانی خود مطلع کنید. مثلا به طرف مقابل تان بگویید که این رفتار یا حرفش، شما را ناراحت کرده است.اگر می‌خواهید انتقاد کنید، زمان و روش درست آن را بشناسید. به اطرافیان‌تان نشان دهید که حسن نیت دارید و هنگام مطرح کردن مواردی که شما را آزار می‌دهند، از ویژگی‌های مثبت شروع کنید و به جای ضمایر تو و شما، از ضمایر من استفاده کنید: من از این رفتار خوشم نمی آید را جایگزین این رفتار تو مطلوب نیست، کنید.
- [سایر] سلام به کارشناس محترم.میخواستم منوراهنمایی کنید تابا نامزدم طرز درست زندگی رو بدونم. سر یه مشکل کوچک هم خودم رو وهم همسرم رو ناراحت میکنم وبدخلق میشم مثلا اگه یک وقتی بگه من امروز نمیام خونتون من ناراحت میشم وروز وبرای جفتمون خراب میکنم
- [سایر] برای رفع مشکل وسواس چه کنیم؟
- [سایر] برای رفع مشکل وسواس چه کنیم؟
- [سایر] چه کاری برای رفع ناتوانی بویایی مفید است؟
- [سایر] دختر 5 سالهام هنگام لباس پوشیدن مقاومت میکند. برای رفع این مشکل، چه توصیههایی دارید؟
- [سایر] با سلام خدمت خانم عطاریان<br /> <br /> قبلا مشکل من این بود که روی کوچک ترین اتفاقات حساس و وسواسی میشدم ، مثلا از مسواک یکی از اقوام استفاده کرده بودم و فکر میکردم ایدز گرفتم یا روی کوچکترین اتفاقات بیشترین تمرکزم رو میزاشتم ، اما با کمک و پیشنهاد شما پیش روانپزشک رفتم و الان چند تا قرص از جمله فلوکستین داده که مصرف کنم و وضعمم خدا رو شکر خوبه اول خواستم بابت کمکتون تشکر کنم و دوم هم یه سوال داشتم میخواستم بدونم آیا افکار منفی و استرس روی سیستم ایمنی بدن تاثیر دارن ؟ و اینکه از نظر روانشناسی قانون جذب حقیقت داره یا خیر ؟
- [آیت الله علوی گرگانی] بعضی از افراد بنام دعانویسی مثلابرای رفع یا اصلاح اختلاف زن و شوهر پول میگیرند، چه صورت دارد؟
- [سایر] با سلام من 28 سالمه و مجردم. مشکلی که دارم اینه که ترشحاتم بوی نامطبوعی میده جوری که مجبورم هر دو روزی برم حموم تا اطرافیانم اذیت نشن چون هنگام نشستن و بلند شدن احساس میکنم بوش بلند میشه- میشه برای رفع این مشکل یه راه ساده بهم نشون بدین که راحت بتونم این مشکل رو رفع کنم؟ آیا پماد یا ماده ای هست برای رفع بوی نامطبوع ترشحات واژن؟
- [سایر] نوجوان 15 ساله ام اصلاً انتقاد پذیر نیست و در برابر کوچک ترین انتقادها اشک می ریزد. برای مواجهه با این مشکل چه کنم؟
- [سایر] پسر 5 سالهام، با برادر کوچک تازه متولد شدهاش بسیار بد رفتاری میکند. علت چیست و چگونه باید این مشکل را از بین برد؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه انگشتانش بیش از حد معمول بزرگ یا کوچک باشد اعتباری به آن نیست، بلکه باید ببیند افراد معمولی چه اندازه از صورت خود را می شویند، او هم همان مقدار را بشوید، همچنین کسی که رستنگاه موی او بسیار بالا یا بسیار پایین است مطابق افراد معمولی صورت خود را می شوید.
- [آیت الله مظاهری] معنای صله رحم این است که باید کاری نکند که وابستگان و خویشان را ناراحت کند و تا میتواند به آنها خدمت کند، ولی رفت و آمد با آنها مخصوصاً اگر موجب مزاحمت برای خود و آنها باشد لازم نیست.
- [آیت الله مظاهری] رفع صفات رذیله، گرچه عملی بر طبق آن انجام ندهد، اگر قدرت بر رفع داشته باشد، واجب مؤکّد، و ترک این واجب چنانکه گفته شد از محرّمات است، و باید علاوه بر اینکه مانع سر زدن عملی از آن شود، با آن مبارزه کند تا ریشهاش را قطع کند، و این کار، گرچه مشکل است ولی از اوجب واجبات است، و ثواب این مبارزه از جهاد بالاتر است و از این رو در روایات اهلبیت(سلاماللهعلیهم) (جهاد اکبر) نامیده شده است.
- [آیت الله مظاهری] اگر روزهدار به قدری تشنه شود که تحمّل آن طاقت فرسا باشد و یا خوف ضرر بدهد میتواند به اندازه رفع ضرورت آب بیاشامد ولی روزه او باطل می‌شود و اگر ماه رمضان باشد باید در بقیه روز از به جا آوردن کاری که روزه را باطل میکند خودداری نماید.
- [آیت الله بروجردی] کسی که نمیتوانند حرف بزند، اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند، برای هر کاری میتواند وصیت کند و کسی هم که میتواند حرف بزند، اگر در کارهای کوچک و کم ارزش با اشارهای که مقصودش را بفهماند وصیت کند صحیح است، ولی در کارهای بزرگ مثل آن که بخواهد وصیت کند مبلغ زیادی به کسی بدهند، اشاره فائده ندارد.
- [آیت الله علوی گرگانی] کسی که نمیتواند حرف بزند، اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند، برای هر کاری میتواند وصیّت کند و کسی هم که میتواند حرف بزند، اگر در کارهای کوچک وکم ارزش با اشارهای که مقصودش را بفهماند وصیّت کند صحیح است بلکه در کارهای بزرگ هم مثل آن که بخواهد وصیّت کند مبلغ زیادیبه کسی بدهند اگر اشاره او دلالت بر مقصودش بکند، کفایت میکند.
- [آیت الله اردبیلی] احتیاط واجب آن است که فقیر و مسکین اگر زکات را میگیرد تا به مصرف برساند، بیشتر از مخارج سال خود و افراد تحت تکفّلش را از زکات نگیرد؛ ولی اگر زکات را میگیرد تا با آن کسب و کاری برای خود ایجاد کند و از گرفتن زکات بینیاز شود، گرفتن بیشتر از مخارج یک سالش نیز جایز است.
- [آیت الله مظاهری] یکی از گناهان در اسلام کوتاهی در رفع حوائج مسلمین است، و از قرآن و روایات بسیاری استفاده می‌شود که هر کسی باید به انداز? وسعش در رفع حوائج مسلمانها کوشا باشد: (لِیُنْفِقْ ذُوسَعَةٍ مِنْ سَعَتِهٍ وَ مَنْ قُدِرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ فَلْیُنْفِقْ مِمَّا اتاهُ اللَّه)[1] (بر توانگر است که از دارایی خود هزینه کند، و هر که روزی او تنگ باشد، باید از آنچه خدا به او داده بخشش کند.) و حوائج مسلمین اقسامی دارد: الف) حوائج ضروری نظیر آن چیزی از خوراک و پوشاک و مسکن و ازدواج که اگر رفع حاجت او نشود در خطر واقع می‌شود. این قسم از حوائج را هر کس که قدرت دارد باید رفع کند، و قدر متیقّن از آیات و روایات همین است، و کوتاهی برای کسی که قدرت دارد حرام است. ب) اگر آبروی کسی در خطر باشد، بر همه واجب است که برای حفظ آبروی او کوشا باشند و قطعاً آیات و روایات شامل این قسم نیز می‌شود، و کوتاهی در این امر نیز از گناهان بزرگ در اسلام است. ج) حوائج لازم ولی غیر ضروری، نظیر آنچه از خوراک و پوشاک و مسکن و ازدواج که اگر رفع حاجت او نشود گرچه در خطر واقع نمیشود، ولی در مشکل و مضیقه است، و این قسم را نیز هر کس میتواند باید در رفع آن بکوشد، و آیات و روایات شامل این قسم نیز می‌شود، و از این قسم است ادای دیونی که وقت آن رسیده باشد و طلبکار مطالبه کند، و از این قسم است اداره جبهه اگر جنگی برای مسلمانها پیش بیاید و نظیر اینها که فراوان است. د) حوائج غیر لازم و غیر ضروری که به آن حوائج رفاهی نیز می‌گویند، نظیر گوشت و میوه و مانند آن در خوراک، و لباس که حافظ آبرو و کرامت اوست در پوشاک، و خانهای که موجب آسایش اوست در مسکن، و همسری که موجب آسایش اوست در ازدواج، و این قسم از اقسامی است که میتواند از بابت خمس یا زکات تهیه شود، و رفع اینگونه حوائج گرچه واجب نیست، ولی از مستحبّات مؤکّد است، و ثواب آن از هر عمل مستحبّی بیشتر است، صفحه 426 حتّی در بعضی از روایات آمده است که رفع اینگونه حوائج ثوابش از بیست حجّ و عمره و دو ماه اعتکاف در مسجدالحرام بالاتر است.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر روزه دار به قدری تشنه شود که بترسد از تشنگی بمیرد واجب است به اندازه ای که از مردن نجات پیدا کند اب بیاشامد ولی روزه او باطل می شود و اگر ماه رمضان باشد باید در بقیه روز از به جا اوردن کاری که روزه را باطل می کند خودداری نماید و همچنین اگر بترسد که از نخوردن اب به او ضرر معتنا بهی برسد یا اب نخوردن برای او موجب حرجی باشد که عرفا قابل تحمل نباشد که در این دو صورت می تواند به اندازه رفع ضرر و حرج اب بیاشامد
- [آیت الله مکارم شیرازی] بسیاری از فقها معاملات زیر را مکروه شمرده اند و بهتر است از آنها اجتناب شود: 1 صرافی و هر کاری که ممکن است انسان را به رباخواری یا سایر اعمال حرام بکشاند. 2 کفن فروشی هرگاه به صورت شغل و حرفه درآید. 3 معامله با افراد پست و کسانی که اموالشان مشکوک است، هر چند ظاهراً اموالشان حلال باشد. 4 معامله بین اذان صبح و اول آفتاب. 5 هرگاه کسی اقدام به خریدن چیزی کرده و هنوز معامله او تمام نشده دیگری داخل معامله او شود.