حقیقت
ـــ حقیقت، به معنای کارگیرى لفظ در معناى وضع شده براى آن گفته می شود. از آن در علم اصول فقه سخن گفتهاند. ـــ حقیقت به استعمال لفظ در معنای حقیقی آن اطلاق میشود.
شاهد باید آنچه را از او می پرسند، اگر می داند بگوید.