چنانچه در همنشینی با اقوام نزدیک ترس آن باشد که خود انسان به غیبت مبتلا گردد، یا شاهد غیبت کردن دیگران باشد، و نهی از منکر را هم در آن مجالس به سخریّه بگیرند، آیا می توان با آنان قطع رابطه کرد؟

اَمْرِ به مَعْروف وَ نَهْی اَزْ مُنْکر، دو واجب از فروع دین هستند. امر به معروف یعنی دعوت کردن کسی که عمل واجبی را ترک کرده به انجام آن، و نهی از منکر یعنی تلاش برای جلوگیری از انجام کار حرام توسط فرد گناهکار.

واژه غیبت ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: معانی• غیبت (رذیله اخلاقی)، یکی از رذایل اخلاقی• غیبت (غایب)، مقابل حضور قرآن• آیه غیبت، نام دیگر آیه ۱۲ سوره حجرات امام زمان (عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)• غیبت کبرا، بخش دوم و طولانی پنهان زیستی امام مهدی (علیه‌السّلام)• غیبت صغرا، مرحلۀ نخست و کوتاه دوره غیبت امام مهدی (علیه‌السّلام)• غیبت امام زمان، به معنای پنهان شدن امام زمان (عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) از انظار عناوین کتاب‌ها• غیبت کبری‌ (کتاب)، ثر فارسی علی اصغر رضوانی، از مجموعه کتاب‌های سلسله مباحث مهدویت• غیبت صغری‌ (کتاب)، اثر فارسی علی اصغر رضوانی، از مجموعه کتاب‌های سلسله مباحث مهدویت• غیبة الامام المهدی عند الامام الصادق‌ (کتاب)، اثر ثامر هاشم عمیدی، تحلیلی است از نظریات امام صادق (علیه‌السّلام) درباره مهدویت و فلسفه غیبت مهدی (عجّل‌الله‌فرجه‌الشریف)

رابطه، از اصطلاحات علم منطق بوده و عامل پیوند موضوع و محمول، و مقدم و تالی می‌باشد.

سُخریه، اصطلاحی ‌اخلاقی در قرآن ، به معنای ریشخند کردن و مسخره‌کردن می‌باشد.

در لغت به معنی حاضر باشد. در فقه، گواه را گویند که در موقع حدوث و وقوع جنایت یا سرقت یا قتل و مانند آن ها حاضر باشد و واقعه را مشاهده نماید. [۱]

دعوا ادّعای شخصی علیه شخصی دیگر نزد حاکم است. به اقامه کننده دعوا «مدّعی» یا «خواهان»، به طرف مقابل که دعوا علیه او اقامه شده «مدّعیٰ علیه» یا «خوانده» (جاحد) و به حقّ مورد ادعا «مدّعیٰ به» یا «خواسته» گویند که از عنوان یاد شده در باب قضاء بحث کرده‌اند.

غیبت به معنای بدگویی پشت سر دیگران، از گناهان کبیره‌ای که دین اسلام به‌شدت از آن نهی کرده است. قرآن این گناه را همچون خوردن گوشت انسان مرده توصیف کرده و در روایات گناه آن شدیدتر از زنا معرفی شده است. علاوه بر ارتکاب غیبت، گوش دادن به غیبت نیز حرام است. این گناه پایمال کردن حق الناس به شمار می‌آید؛ از این رو، بنابر برخی روایات، توبه از آن مشروط به گذشت کردن غیبت‌شونده است. در روایات، برای غیبت آثار و عذاب‌هایی ذکر شده است؛ مانند این که پاداش اعمال صالح غیبت‌کننده به غیبت‌شونده منتقل می‌شود و گناهانِ غیبت‌شونده به غیبت‌کننده.

قطع، اعتقاد جازم نسبت به یک چیز است.

بیم از وقوع امری ناخوشایند را ترس می گویند و از آن به مناسبت در بابهایی همچون طهارت، صلات، صوم، حج، حدود و دیات یاد شده است.

صیغه دالّ بر طلب ترک فعل ، را نهی گویند.

اَمْرِ به مَعْروف وَ نَهْی اَزْ مُنْکر، دو واجب از فروع دین هستند. امر به معروف یعنی دعوت کردن کسی که عمل واجبی را ترک کرده به انجام آن، و نهی از منکر یعنی تلاش برای جلوگیری از انجام کار حرام توسط فرد گناهکار.

ما برای زیاد شدن عمر، وسیله‌ای جز صله رحم نمی‌شناسیم. صله رحم به اندازه‌ای در زیاد شدن عمر مؤثر است که شخصی که از عمرش سه سال مانده است، خداوند به سبب صله رحم سی سال به عمرش می‌افزاید که مجموعا سی و سه سال می‌شود و کسی که از عمرش سی و سه سال تمام باقی مانده است، خداوند به سبب قطع رحم سی سال از عمرش برمی‌دارد و آن را به سه سال کاهش می‌دهد.[۱]

گناه به معنای خلاف است و در اسلام هر گونه کاری که برخلاف فرمان خداوند باشد گناه است.

دعوا ادّعای شخصی علیه شخصی دیگر نزد حاکم است. به اقامه کننده دعوا «مدّعی» یا «خواهان»، به طرف مقابل که دعوا علیه او اقامه شده «مدّعیٰ علیه» یا «خوانده» (جاحد) و به حقّ مورد ادعا «مدّعیٰ به» یا «خواسته» گویند که از عنوان یاد شده در باب قضاء بحث کرده‌اند.

. زبان عضوی از اعضای بدن انسان است که قدرت حرف زدن را به او می دهد.

آمر به معنای طلب کننده چیزی از کسی به صورت الزامی است.

ترک یعنی انجام ندادن، مقابل فعل است.

بیم از وقوع امری ناخوشایند را ترس می گویند و از آن به مناسبت در بابهایی همچون طهارت، صلات، صوم، حج، حدود و دیات یاد شده است.

صیغه دالّ بر طلب ترک فعل ، را نهی گویند.

صِلَه به معنی احسان و نیکی است.

واژه رحم ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • رحم (بچه‌دان)، رحم به فتح راء وکسر حاء، محلّ تکوّن و رشد جنین در جنس ‌مؤنّث• رحم (خویشاوند نسبی)، رَحِم به فتح راء وکسر حاء، به معنای خویشاوند نسبى• رحم (شفقت)، رحم به فتح راء و سکون حاء، به معنای شفقت و مهربانی