نایب
كسی كه عملی را بجای ديگری انجام دهد (مانند نيابت در حج)
خود مکلّف نیّت می کند و احوط لزوم نیّت مباشر و نایب هم هست و نایب دست عاجز را به زمین می زند و با آن او را مسح می دهد. لکن احوط این است که اگر دست زدن به زمین برای مکلّف ممکن است و مسح ممکن نیست، هم خودش به زمین دست بزند و هم به وسیله ی نایب و اگر زدن دست به زمین برای او ممکن نیست اما مسح ممکن است، هم خودش مسح کند و هم به وسیله نایب مسح نماید.