من21سال سن دارم ودانشجوهستم ودرطول روزمجبور به خوردن مقدارزیادی آب می باشم. سالهای قبل که روزه میگرفتم به قدری ضعیف می شدم که توانایی انجام هیچ کاری رانداشتم ونیزبه علت شرایط مالی توانایی سیرکردن فقیررا هم ندارم. وظیفه من چیست؟

اگر انسان به سبب بیماری، زیاد تشنه شود و نتواند تشنگی را تحمل کند یا برای او مشقت داشته باشد،‌ روزه بر او واجب نیست، ولی باید برای هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد و احتیاط واجب آن است که بیشتر از مقداری که ناچار است، ‌آب نیاشامد و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، بنا بر احتیاط واجب باید روزه‌هایی را که نگرفته قضا نماید. اگر تمکن از پرداخت کفاره وجود نداشته باشد، دادن کفاره تا زمانی که تمکن از آن حاصل شود،‌ واجب نیست.