پیامبر خدا (ص) در حدیثی که مورد قبول شیعه و سنی است، فرمودند:
قَالَ إِنِّی تَارِکٌ فِیکُمْ ثَقَلَیْنِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِی أَحَدُهُمَا أَعْظَمُ مِنَ الْآخَرِ وَ هُوَ کِتَابُ اللَّهِ حَبْلٌ مَمْدُودٌ مِنَ السَّمَاءِ إِلَی الْأَرْضِ وَ عِتْرَتِی أَهْلُ بَیْتِی لَنْ یَفْتَرِقَا حَتَّی یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ فَانْظُرُوا کَیْفَ تَخْلُفُونِّی فِی عِتْرَتِی؛[1] من میان شما دو چیز گران میگذارم تا چنک بآنها بزنید بعد از من، گمراه نخواهید شد یکی از دیگری بزرگتر است کتاب خدا است که ریسمان آویخته از آسمان بزمین است و عترت من اهل بیتم از یک دیگر جدا نمی‌شوند تا در حوض کوثر بر من وارد شوند دقت کنید چگونه با اهل بیت من رفتار میکنید.
در قرآن مجید، مزد رسالت پیامبر (ص) که فایده ای برای خودمان است، دوستی اهل بیت بیان شده است:
قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی؛(شوری 23) بگو: بر این رسالت مزدی از شما، جز دوست داشتن خویشاوندان، نمی‌‌خواهم.
اما عده ای در میان مسلمانان با نفاق نفوذ کردند، تا جایی که هنوز پیامبر (ص) در جامعه حضور داشت، که جفای به اهل بیت را به اوج رسانده بودند، تا آن جا که پیامبر (ص) در منبر عمومی از ناسزا گفتن به حضرت علی (ع) نهی می کند![2]
بگذریم که بعد از پیامبر (ص) این مصیبت را به اوج خود رساندند، تا آنجا که خودشان این گونه وضعیت را توصیف می کنند:
ما خانواده پیوسته مظلوم و مقهور و ستم کشیده و بیمناک از دست ستمگرانیم. از زمان درگذشت پیامبر صلی الله علیه و آله خداوند حاکم خواهد بود بین ما و ستمگرانمان. آنها که بار گران خود را بر دوش ما نهادند و مردم را علیه ما شورانیدند و سهم و بهره ما را از خمس و غنائم جلوگیری نمودند و مادرمان فاطمه علیها السلام را از ارث پدرش محروم کردند و ... .[3]
امروز نیز این توطئه ها تمام نشده، و به هر بهانه ای می خواهند رابطه مسلمانان با اهل بیت (علیهم السلام) را قطع کنند.
اما آنکه سخن پیامبر (ص) را در گوش خود دارد، می داند که دست به دامان اهل بیت بودن، یعنی تمسک به آن راه نجاتی که پیامبر (ص) معرفی نموده و با این تمسک از گمراهی نجات می یابد.
[1]. بحار الأنوار، ج23، ص108.
[2]. فضائل الخمسة من الصحاح الستة، ج3، ص: 2.
[3]. بحار الأنوار ج10، ص: 142.
