چرا می گویند دین مسیحیت دین رحمت و بخشش است ولی اسلام چنین نیست؟

اگر بخواهیم به ریشه تاریخی این سخن بازگردیم ، این ادبیات را باید در شبهاتی که مبشران مسیحی و مستشرقانی که در سرزمین های اسلامی آمد و شد داشتند جست و جو کرد . کسانی که دشمنی آشکار با اسلام و آموزه های اسلامی داشتند یکی از حربه هایشان مطرح کردن مهربانی و محبت در مسیحیت و حشونت و دشمنی در اسلام بود . علمای اسلامی نیز از قرن ها پیش به این سخن پاسخ های عالمانه داده اند .

اما از منظر عقلانیو فکری باید گفت  خشونت و رحمت هر دو لازمه زندگی هستند و هر کدام در جای خود باید انجام پذیرد. آیا هیچ عاقلی می پذیرد در مقابل یک انسان تجاوز کار و زیاده خواه، که مال و ناموس دیگری را طلب می کند، با مهربانی و عطوفت رفتار نمایند و هر چه می خواهد، دو دستی تقدیمش کنند؟ یا اینکه باید او را از زیاده خواهی اش بازگردانند، اگر چه نیاز به خشونت باشد؟

ادیان الهی که مطابق حکمت خدای متعال بیان شده اند، همگی این اصل لازم را، مراعات نموده اند! و از افراط و تفریط بر حذر بوده اند. این مسیح است که می گوید: (گمان مبرید که آمده ام تا سلامتی بر زمین بگذارم ؛ نیامده ام تا سلامتی بگذارم بلکه شمشیر را * زیرا که آمده ام تا مرد را از پدر خود و دختر را از مادر خویش و عروس را از مادر شوهرش جدا سازم * و دشمنان شخص اهل خانه او خواهند بود) (متی 10:34-36). روشن ترین دلیل بر رفتار متعادلانه حضرت مسیح این است که اگر او در مقابل هر زورگویی، سر تسلیم پایین می آورد، چرا باید ( به گمان مسیحیان )مصلوب می شد؟! آیا حکومت زورگوی آن زمان، نمی توانست بهترین بهره را از کسی ببرد که می گوید:( اگر بر گونه راست تو سیلی زدند، گونه چپ را پیش ببر)!! هر حاکم جباری، از ترویج این روحیه ظلم پذیری و روحیه خموش و آرام داشتن، بهترین بهره را می برد، و در صورت صحیح بودن ادعای مسیحیان امروزی، باید پادشاه جباری که به گمان آنان مسیح را مصلوب کرد، او را بسیار مقرب می داشت و ترویج و تبلیغ می کرد! (مگر اینکه بخواهند قاتلان مسیح را نیز تبرئه کنند) پس مسیح یک چهره صرفا نرمش و مهربانی نبوده است.

همان گونه که جلوه های مختلف رحمت در اسلام موج می زند.
قرآن هدف رسالت پیامبر(ص) را این گونه معرفی می کند:( وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمینَ؛[انبیاء/107] ما تو را جز برای رحمت جهانیان نفرستادیم.)
قرآن کتاب مسلمانان است که در آغاز هر بخش، خدای متعال را به رحمان و رحیم توصیف کرده است! و استفاده از صفات غفور و رحیم به کرات در آن برای خدای متعال به کار رفته است.

قرآن دلسوزی پیامبر (ص) را برای مردم کافر این گونه به تصویر می کشد:(لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ أَلاَّ یَکُونُوا مُؤْمِنینَ؛[شعراء/3] گویی می‌ خواهی جان خود را از شدّت اندوه از دست دهی بخاطر اینکه آنها ایمان نمی ‌آورند!)

حتی اسلام در آنجا که لازم است، خشونت به خرج دهد، نیز برای مهربانی این کار را می کند:(وَ ما لَکُمْ لا تُقاتِلُونَ فی‌ سَبیلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفینَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ؛[نساء/75] چرا در راه خدا، و (در راه) مردان و زنان و کودکانی که (به دست ستمگران) تضعیف شده ‌اند، پیکار نمی‌ کنید؟)

اگر از حکم عقل بر لزوم تعادل بگذریم و اصل دین مسیحیت و اسلام را نیز نبینیم، سابقه تاریخی این دو دین در پیش روی هر انسان منصفی است که به اسم مسیحیت چه جنگ ها که به راه نیفتاد و چه کشتارها که صورت نگرفت! آیا غرب ادعای مسیحیت ندارد که بزرگترین فجایع جهان را به بار آورده و می آورد! آیا این علمای مسیحی نبودند که با دادگاه های تفتیش عقائد، نهایت خشونت را به تصویر می کشیدند؟
و آیا این همه شعار برای خشونت طلب معرفی کردن مسلمانان، جز برای این است که روحیه مقاومت در مقابل ظالم را از مسلمان بگیرند، تا راحت بتوانند بر او چیره شوند و هستی اش را به یغما برند؟ یا بهانه ای برای کشتار خود بیابند؟