خداوند متعال همه بندگان خود را دوست دارد و مقدمات و وسائل هدایت را برای آنان فراهم کرده و به آنان اختیار داده است تا با اختیار خود هر راهی را که می خواهند برگزینند؛ از جمله:
1. خداوند به تمام انسان ها قدرت تفکر و اندیشیدن را هدیه داده که بدین وسیله؛ در نگاهی کلی آنان می توانند با کمک عقل و فطرت الاهی، به راه راست هدایت شده و سره را از ناسره تشخیص دهند. قرآن کریم، بارها به چنین موضوعی اشاره نموده[1] و بیان داشته که تنها بعد از این هدایت عمومی بوده که برخی از انسان ها، راه خود را در این مسیر، تحکیم و تثبیت نموده و گروه دیگری ناسپاسی ورزیده اند[2] و با آن که هدایت شده اند؛ چون جبری در کار نیست، باقی ماندن در گمراهی را بر آن ترجیح داده اند.[3]
2. خداوند علاوه بر فراهم نمودن اسباب هدایت تکوینی در وجود انسان (عقل و قدرت تفکر)، پیامبران الاهی بویژه خاتم آنان حضرت محمد (ص) که دارای آخرین و کامل ترین دین است را برای ارشاد و هدایت مردم فرستاده است که راهنمای بشر برای رسیدن به مرتبه کمال نهایی هستند.
3. فرستادن کتاب های آسمانی از جمله قرآن که حاوی درس ها و دستوراتی برای رشد و تکامل انسان در همه زمینه ها است.
4.برگزیدن ائمه معصومین به عنوان جانشینان برحق پیامبر اکرم (ص)که همگی انسان های کامل برخودار از مقام والای امامت و علم الهی برای هدایت انسانها بوده اند و آموزه های آنان به صورت احادیث و روایات معتبر در اختیار ما قرار دارد.
بنا بر این از آن جا که حقیقت انسان همان روح اوست وبا ید تحت تربیت وهدایت دینی قرار گیرد با توجه به این همه اسباب و وسائل هدایت و با توجه به آموزه های ارزشمند اعتقادی ،فقهی، اخلاقی و... که از آیات قرآن و احادیث پیامبر اکرم(ص) وائمه (ع) در اختیار همگان قرار دارد و برای کسب دوستی و محبت خداوند، وهدایت روح انسان باید مورد استفاده واقع شود.
پی نوشت:
[1] به عنوان نمونه: یونس 108، إسراء 15، زمر 41 و ... .
[2] دهر، 3(انا هدیناه السبیل إما شاکرا و إما کفورا).
[3] فصلت، 17(و أما ثمود فهدیناهم فاستحبوا العمی علی الهدی).
