نام پیامبر قوم عاد و ثمود چه بود؟

پیامبر قوم عاد حضرت هود -علیه السلام- است. این پیامبرالهی در سن چهل سالگی به پیامبری مبعوث شد. قوم هود که نسبشان به (عاد بن عوص بن ارم بن سام بن نوح) می رسید به همین دلیل به قوم عاد موسوم شدند. مردم این قوم مردمی قوی هیکل با عمری طولانی و ثروتمند بودند. سرزمین آنها (احقاف) و در جنوب غربی جزیرة العرب بین یمن و حضرموت، یا یمن و مهرة بود.[1]

(وَ إِلی‌ عادٍ أَخاهُمْ هُوداً قالَ یا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَکُمْ مِنْ إِلهٍ غَیْرُهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ مُفْتَرُونَ؛[هود/50] و بر قوم عاد برادرشان هود را فرستادیم. گفت: ای قوم من، خدای یکتا را بپرستید، شما را هیچ خدایی جز او نیست و شما دروغ‌سازانی بیش نیستید.)
(وَ اذْکُرْ أَخا عادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقافِ وَ قَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ؛[احقاف/21] برادر قوم عاد را به یاد بیاور که چون قوم خود را در احقاف بیم داد- و پیش از او پیامبرانی بودند و رفتند و پس از او پیامبرانی آمدند.)
(فَأَمَّا عادٌ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَ قالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً؛[فصلت/15] اما قوم عاد، به ناحق در روی زمین گردنکشی کردند و گفتند: چه کسی از ما نیرومندتر است.)
(وَ أَمَّا عادٌ فَأُهْلِکُوا بِریحٍ صَرْصَرٍ عاتِیَةٍ؛[حاقه/6] و اما قوم عاد با وزش باد صُرصر به هلاکت رسیدند.)

پیامبر قوم ثمود هم حضرت صالح -علیه السلام- بود. قوم ثمود از فرزندان (ثمود بن عامربن ارم بن سام بن نوح) بودند. قوم ثمود در سرزمین(حجر)که میان حجاز و شام قرار داشت، زندگی می کردندو هنوز آثاری از خانه های آنها درآن سرزمین موجود است و کسانی که در گذشته با شتر از راه شام به مکه می رفته اند، در سر راه خود از آنجا عبور کرده و آثار مزبور را دیده اند.[2]

(وَ إِلی‌ ثَمُودَ أَخاهُمْ صالِحاً قالَ یا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَکُمْ مِنْ إِلهٍ غَیْرُهُ قَدْ جاءَتْکُمْ بَیِّنَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ هذِهِ ناقَةُ اللَّهِ لَکُمْ آیَةً فَذَرُوها تَأْکُلْ فی‌ أَرْضِ اللَّهِ وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذابٌ أَلیمٌ؛[اعراف/73] بر قوم ثمود، برادرشان صالح را فرستادیم. گفت: ای قوم من، اللَّه را بپرستید، شما را هیچ خدایی جز او نیست، از جانب خدا برای شما نشانه ‌ای آشکار آمد. این ماده شتر خدا، برایتان نشانه ‌ای است. رهایش کنید تا در زمین خدا بچرد و هیچ آسیبی به او نرسانید که عذابی دردآور شما را فرا خواهد گرفت.)
(وَ ثَمُودَ الَّذینَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ؛[فجر/9] و قوم ثمود که در آن وادی سنگ را می ‌بریدند.)
(وَ أَمَّا ثَمُودُ فَهَدَیْناهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمی‌ عَلَی الْهُدی‌ فَأَخَذَتْهُمْ صاعِقَةُ الْعَذابِ الْهُونِ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ؛[فصلت/17] اما قوم ثمود، هدایتشان کردیم. و آنها کوری را از هدایت بیشتر دوست می ‌داشتند. تا آنکه به خاطر اعمالی که می ‌کردند صاعقه عذاب خوارکننده آنها را فروگرفت.)

[1]. تاریخ انبیاء؛ سیدهاشم رسولی محلاتی،ص89.
[2]. همان،ص101.