بهترین خیرات برای اموات چه کاری است؟

با توجه به اینکه اموات دستشان از اعمال خیر کوتاه است؛ به احسان و دعای فرزندان و خویشان و دوستان مؤمن خود، نیازمندند.
مرحوم (علاّمه مجلسی) می فرماید: مخصوصاً دعا کردن برای آنان در نماز شب و بعد از نمازهای فریضه و در مکان های زیارتی خوب است و برای پدر و مادر باید بیشتر دعا کرد و اعمال خیر برای آنان بجا آورد. عمده خیرات برای پدر و مادر، ادای قرض آنان و ادای حقوق خدا و خلق از جانب آنان است.[1]
در روایتی آمده است که رسول خدا(صلی الله علیه وآله) فرمود: برای مردگان خود هدیه بفرستید! گفتند: هدیه برای آنان چیست؟ فرمود: صدقه و دعا.[2]
همچنین فرمود: ارواح مؤمنان هر جمعه، به آسمان دنیا در برابر خانه ها و منزل های خود می آیند و با صدای غمناکی ندا می دهند که ای خانواده ما، ای فرزندان ما و ای پدر و مادر و خویشان ما! به ما مهربانی کنید؛ از اموالی که در دست ما بود (و اکنون در اختیار شماست) با دادن درهمی و قرص نانی و جامه ای نسبت به ما ترحّم آورید، که خداوند شما را از جامه بهشت بپوشاند!
رسول خدا(صلی الله علیه وآله) که این جملات را فرمود گریه کرد و صحابه نیز همراه او گریستند....[3]
همچنین آن حضرت فرمود: هر صدقه ای که برای میّت داده می شود، فرشته ای آن را به مانند طبقی از نور می گیرد و به کنار قبر می آورد و می گوید: (اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ یا اَهْلَ الْقُبُورِ) این هدیه را خانواده شما برای شما فرستاده اند. آنگاه آن میّت این هدیه را تحویل می گیرد و وارد قبرش می کند که همین سبب فراخی قبرش (و آسایش و آسودگی او) می گردد.[4]
نیز مرحوم (علاّمه مجلسی) می فرماید: (در حدیث صحیحی آمده است که امام صادق(علیه السلام) در هر شب برای فرزند خود و در هر روز، برای پدر و مادر خود، دو رکعت نماز می خواندند (و به روح آنان هدیه می کردند) در رکعت اوّل سوره (انّا انزلناه) و در رکعت دوم سوره (کوثر) را می خواندند).[5]
نکته قابل توجّه آن است که انجام کارهای خیر، جهت اموات برای کسانی که آن را انجام می دهند نیز ثواب و پاداش فراوان دارد.
امام صادق(علیه السلام) فرمود: ثواب اعمال خیر، برای کسی که برای مردگان انجام می دهد، برای او و برای آن مرده، هر دو نوشته می شود.[6]

جهت مطالعه بیشتر به کتاب مفاتیح نوین آیت الله مکارم شیرازی مراجعه نمائید.

پی نوشت:
1. زاد المعاد، صفحه 573.
2. مستدرک الوسائل، جلد 2، صفحه 484، حدیث 23.
3. همان مدرک، حدیث 24.
4. همان مدرک، صفحه 114، حدیث 11.
5. زاد المعاد، صفحه 573.
6. همان مدرک، صفحه 574.