در پاسخ به این پرسش نکات ذیل را باید مورد توجه قرار داد :
1. زنان پیامبر امهات المؤمنین دانسته شده اند (احزاب، آیه 6) اما نه به لحاظ شخصیت خودشان (مثبت یا منفی) بلکه به لحاظ انتسابی که به رسول خدا(ص) دارند. با وجود این مقصود از این دستور نیز حرمت ازدواج با آنان بعد از رسول خدا(ص) است به لحاظ حرمت نگهداشتن حریم رسول خدا(ص)، وگرنه براساس آیه 2 مجادله مادر هر کس همان شخصی است که او را به دنیا می آورد (ان امهاتهم الا اللائی ولدنهم).
2. عایشه برخلاف دستور رسول خدا(ص) دشمنی هایی نسبت به اهل بیت آن حضرت نمود که حتی مورد اعتراض سایر همسران رسول خدا(ص) از جمله ام سلمه شد و حتی موجب شد بسیاری از مسلمانان در تشخیص راه حق دچار سرگردانی و انحراف شوند.
3. تولی و تبری از دستورات مسلم اسلام بوده و در کنار نماز و روزه و حج قرار دارد. یکی از محورهای مهم تولی اظهار محبت به ائمه اهل بیت(ع) و حضرت فاطمه الزهرا(س) می باشد و تبری از مخالفان و آزار دهندگان اهل بیت(ع) یک فریضه است.
4. با وجود این سب و لعن وی به ویژه به لحاظ امور ذیل شاید پسندیده نباشد؛ اولا، همسر رسول خدا(ص) است. ثانیا، متأسفانه جایگاه بسیار بالایی در نزد اهل سنت دارد و این کار باعث رفتار متقابل آنها و در نتیجه تفرقه میان امت اسلامی می گردد و دستور به تقیه و حفظ وحدت از آموزه های مسلم اسلامی در فرهنگ شیعی است. ثالثا، دلیل خاصی بر لعن نداریم جز در مواردی همانند آنچه که در زیارت عاشورا آمده است، گرچه براساس فرهنگ قرآنی ستمگران مخصوصا ستمگران به رسول خدا و اهل بیت(ع) وی مستحق لعن الهی است مثل این آیات که:
1. (الا لعنه الله علی الظالمین) (هود، 18).
2. (ان الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا والاخره) (احزاب، 57).
با ضمیمه نمودن روایت شریف نبوی که هر کس حضرت زهرا(س) را بیازارد مرا آزرده است و کسی که مرا اذیت کند خدا را اذیت کرده است و در این صورت سزاوار لعن و نفرین الهی خواهد شد. (خرج النبی(ص) و هو آخذ بید فاطمه فقال: من عرف هذه فقد عرفها و من لم یعرفها فهی فاطمه بنت محمد و هی بضعه منی و روحی التی بین جنبی فمن آذاها فقد آذانی و من آذانی فقد آذی الله تعالی. السیده الزهرا(س)) (دکتر محمد بیومی مهران، چاپ دوم 1418، چاپخانه سفیر اصفهان).
گفتنی است آیه 57 سوره مبارکه احزاب دلالت دارد بر این که کسانی که احترام پیامبر گرامی اسلام(ص) را نگه نمی دارند از رحمت الهی دور هستند، زیرا لعنت به معنای دوری از رحمت الهی است و رحمت الهی به این معناست که هدایت الهی در عقاید حق و ایمان حقیقی و عمل صالح نصیب بنده شود. کسی که از این رحمت دور شود یعنی در دنیا توفیق هدایت پیدا نمی کند و این کیفر تلخ آزار و بی احترام نسبت به ساحت مقدس پیامبر اکرم(ص) است. دوری از رحمت الهی در آخرت (لعنت خدا در آخرت) به معنای دور شدن از قرب الهی است که این در قیامت از دیدار خداوند محروم می شوند و این عذابی خوار کنند ه برای چنین کسانی است (ترجمه تفسیر المیزان، ج 16، ص 508، ذیل آیه مورد بحث).
روایات ذیل این آیه نیز از رسول خدا(ص) و امیر مؤمنان وارد شده است که اذیت رسول خدا به اذیت و بی احترام و مخالفت با حضرت علی(ع) و غصب حق ایشان و فاطمه زهرا(س) است (تفسیر صافی، ج 2، ص 366 - 365، ذیل آیه مذکور). که طبعا هر کس ائمه اطهار را بی احترامی کند و مقام شامخ آنها را نشناسد و حق آنها را ندهد شامل چنین لعنت و دوری از رحمتی می شود آن شخص هر کس که می خواهد باشد گرفتار کیفر تلخ بی احترامی و آزار چهارده معصوم می شود. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 1/100114062)
