قرآن کریم، آیهای دارد که اینگونه بیان میکند: (والله الاسماء الحسنی فادعوه بها و ذروالذین یلجدون فی اسماء)؛ (1) و برای خود نامهای نیک است. خدا را با آن نام نیک نخوانید و کسانی که در اسماء خدا تحریف میکنند و شریک برایش قرار میدهند، رها سازید آنها به زودی بجزای اعمال خود میرسند. آیهی قرآن وضع بهشتیان و صفات آنان را بیان میکند و برای بیرون آمدن از صفات دوزخیان مردم را به توجه عمیق به اسماء حسنایِ خدا دعوت میکند و میفرماید: برای خدا نامهای نیکی است، خدا را به آنها بخوانید. منظور از اسماء حسنی، صفات مختلف پروردگار است که همگی حسنی است، منظور از گفتن اسماء الهی مانند: عالم، قادر، رازق، عادل، کریم، رحیم، این نیست که فقط به زبان آوریم، بلکه در واقع این است که این صفات را در خود به مقدار امکان به وجود آوریم و پیاده کنیم. پرتوی از علم او، شعاعی از قدرت او و گوشهای از رحمت و اشعهاش در ما و در جامعه ما پیاده شود و به تعبیر دیگر، متصف به اوصاف او و متخلق به اخلاقش گردیم. تا در پرتو این علم و قدرت عدالت و رحمت بتوانیم، خویش و اجتماع را که در آن زندگی میکنیم از صفت دوزخیان خارج سازیم. در این آیه مردم را از این کار برخورد میدارد که: اسامی خدا را تحریف نکنید یعنی صفات او را به انسانها تشبیه نسازید و صفات او را تعطیل ندانید. و یا تعبیر دیگر آنکه تنها به این اسم قناعت نکنید، بلکه این صفات را در خود و جامعه بارور سازید. اما اسماء حسنی در احادیث و روایات از پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار (ع) به ما رسیده و کراراً این مطلب دیده شده است که خداوند دارای 99 اسم مبارک است، که هر کس او را به این نامها بخواند، دعایش مستجاب میشود و هر کس آنها را شماره کند، اهل بهشت است؟ البته این نکته لازم است که دانشمندان کوشش کردهاند که نام خدا و صفاتش را از لابلای قرآن استخراج کرده و به عدد99 برسانند. اما بیش از 99 نام، در قرآن آمده است، اما مفسرین سعیشان بر اسماء حسنی (اسم اعظم) الهی بوده است. در روایتی از شیخ صدوق، از امام صادق(ع) و از اجداد طاهرینشان و از حضرت علی (ع) و از پیامبر (ص) نقل شده، اسامی 99 نام خداوند بزرگ این است: ( و هی الله، الاله، الواحد، الاحد، الصمد، الاول، الاخر، السمیع، البصیر، القدیر، القادر، العلی،...). (3) بقیهی اسامی را به تفسیر المیزان جلد 8، ص376 مراجعه فرمائید. منابع: 1 سوره اعراف/180. 2 تفسیر المیزان ، تفسیر سورهی اعراف. 3 تفسیر نورالثقلین، ذیل سورهی اعراف، آیهی179. به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 38/400008)
اسم اعظم خداوند چیست؟
قرآن کریم، آیهای دارد که اینگونه بیان میکند: (والله الاسماء الحسنی فادعوه بها و ذروالذین یلجدون فی اسماء)؛ (1) و برای خود نامهای نیک است. خدا را با آن نام نیک نخوانید و کسانی که در اسماء خدا تحریف میکنند و شریک برایش قرار میدهند، رها سازید آنها به زودی بجزای اعمال خود میرسند.
آیهی قرآن وضع بهشتیان و صفات آنان را بیان میکند و برای بیرون آمدن از صفات دوزخیان مردم را به توجه عمیق به اسماء حسنایِ خدا دعوت میکند و میفرماید: برای خدا نامهای نیکی است، خدا را به آنها بخوانید. منظور از اسماء حسنی، صفات مختلف پروردگار است که همگی حسنی است، منظور از گفتن اسماء الهی مانند: عالم، قادر، رازق، عادل، کریم، رحیم، این نیست که فقط به زبان آوریم، بلکه در واقع این است که این صفات را در خود به مقدار امکان به وجود آوریم و پیاده کنیم. پرتوی از علم او، شعاعی از قدرت او و گوشهای از رحمت و اشعهاش در ما و در جامعه ما پیاده شود و به تعبیر دیگر، متصف به اوصاف او و متخلق به اخلاقش گردیم. تا در پرتو این علم و قدرت عدالت و رحمت بتوانیم، خویش و اجتماع را که در آن زندگی میکنیم از صفت دوزخیان خارج سازیم. در این آیه مردم را از این کار برخورد میدارد که: اسامی خدا را تحریف نکنید یعنی صفات او را به انسانها تشبیه نسازید و صفات او را تعطیل ندانید. و یا تعبیر دیگر آنکه تنها به این اسم قناعت نکنید، بلکه این صفات را در خود و جامعه بارور سازید. اما اسماء حسنی در احادیث و روایات از پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار (ع) به ما رسیده و کراراً این مطلب دیده شده است که خداوند دارای 99 اسم مبارک است، که هر کس او را به این نامها بخواند، دعایش مستجاب میشود و هر کس آنها را شماره کند، اهل بهشت است؟
البته این نکته لازم است که دانشمندان کوشش کردهاند که نام خدا و صفاتش را از لابلای قرآن استخراج کرده و به عدد99 برسانند. اما بیش از 99 نام، در قرآن آمده است، اما مفسرین سعیشان بر اسماء حسنی (اسم اعظم) الهی بوده است. در روایتی از شیخ صدوق، از امام صادق(ع) و از اجداد طاهرینشان و از حضرت علی (ع) و از پیامبر (ص) نقل شده، اسامی 99 نام خداوند بزرگ این است: ( و هی الله، الاله، الواحد، الاحد، الصمد، الاول، الاخر، السمیع، البصیر، القدیر، القادر، العلی،...). (3) بقیهی اسامی را به تفسیر المیزان جلد 8، ص376 مراجعه فرمائید.
منابع:
1 سوره اعراف/180.
2 تفسیر المیزان ، تفسیر سورهی اعراف.
3 تفسیر نورالثقلین، ذیل سورهی اعراف، آیهی179.
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 38/400008)
- [سایر] اسم اعظم خدا چیست؟
- [سایر] اسم اعظم خداوند چیست و چه اثری دارد؟
- [سایر] اسم اعظم خداوند چیست و چه فایدهای دارد؟
- [سایر] اسم اعظم الهی چیست ؟
- [سایر] مقصود از اسم اعظم چیست؟
- [سایر] آیا امامان دارای اسم اعظم بوده اند؟
- [سایر] آیا دانستن اسم اعظم اثری درزندگی دارد؟
- [سایر] اسم اعظم به چه معناست و چگونه می توان این اسم را شناخت؟
- [سایر] ارتباط (انسان کامل) با اسم اعظم الهی چگونه است؟
- [سایر] چه کسی اسم اعظم را می دانسته و با آن چه کار مهمی انجام داد؟
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . کسی که وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر لغت نوشته شده باشد، مس نماید. واحتیاط واجب آن است که اسم مبارک پیغمبر صلی الله علیه و آله و امامان و حضرت زهرا: را هم مس ننماید.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] کسی که وضو ندارد بنا بر احتیاط حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانی نوشته شده باشد؛ مس نماید. و بهتر آن است که اسم مبارک پیغمبر و امام و حضرت زهرا (ع) را هم مس ننماید.
- [امام خمینی] کسی که وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانی نوشته شده باشد مس نماید. و همچنین است بنابر احتیاط واجب مس اسم مبارک پیغمبر و امام و حضرت زهرا علیهمالسلام.
- [آیت الله علوی گرگانی] کسی که وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانی نوشته شده باشد مسّ نماید و احتیاط وجوبی آن است که اسم مبارک پیغمبر وامام وحضرت زهرا3 را هم مس ننماید.
- [آیت الله سبحانی] کسی که وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانی نوشته شده باشد، مس نماید. و مسّ اسم مبارک پیغمبر و امامان و حضرت زهرا(علیهم السلام)هم اگر هتک حرمت و بی احترامی باشد حرام است.
- [آیت الله بروجردی] کسی که وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانی نوشته شده باشد مس نماید و احتیاط واجب آن است که اسم مبارک پیغمبر و امام و حضرت زهرا علیهالسلام را هم مس ننماید.
- [آیت الله بهجت] کسی که وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را، به هر زبانی که نوشته شده باشد، مس نماید. و احتیاط واجب آن است که اسم پیغمبر صلیاللهعلیهوآله و امام علیهالسلام و حضرت زهرا علیهاالسلام را هم مس ننماید.
- [آیت الله اردبیلی] اگر بر بدن کسی که جنب است آیه قرآن یا اسم خداوند متعال نوشته شده باشد، حرام است دست به آن نوشته بگذارد و اگر بخواهد غسل کند، باید آب را به گونهای به بدن برساند که دست او به نوشته نرسد و اسامی مبارک پیامبران و امامان و حضرت زهرا علیهمالسلام به احتیاط واجب حکم اسم خدا را دارند.
- [آیت الله سیستانی] اگر بر جائی از بدن ، آیه قرآن یا اسم خداوند متعال نوشته شده باشد ، چنانچه بخواهد غسل را ترتیبی بجا آورد ، باید آب را طوری به بدن برساند که دست او به نوشته نرسد . و همچنین اگر بخواهد وضو بگیرد در مورد آیه قرآن بلکه در مورد اسم خداوند نیز بنابر احتیاط واجب .
- [آیت الله مظاهری] کسی که وضو ندارد، حرام است اسم خداوند متعال و اسم مبارک پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم و ائمّه طاهرین علیهم السلام و حضرت زهرا علیها السلام را به هر زبانی که نوشته شده باشد اگر هتک و بیاحترامی باشد مس نماید.