اهل بیت عصمت علیهم السلام مفسران واقعی قرآن کریم هستند وبیانات ایشان تبیین کننده مقصود آیات می باشد،روایات تفسیری وشآن نزولهای تاریخی در فهم آیات نقش دارند،وتفسیر قرآن بر این اساس ،تفسیر برأی نمی باشد.=
تفسیر به رأی معانی متعددی دارد از جمله:
1- پیش‌داوری مفسر باعث شود الفاظ مبهم، محمل و متشابه را بدون وجود دلیل و قرینه بر طبق عقاید خود تفسیرنموده و به جای آن که باورداشت‌های خود را با قرآن تصحیح نماید، آیات قرآن را با عقاید خود منطبق سازد.
2- پیروی از معنای ابتدایی یک آیه بدون ملاحظه دیگر آیات، مثلاً در قران آیات بسیاری از خداوند نفی جسمیت ومماثلت با دیگر اشیاء نموده، ولی برخی بدون توجه به آنها به ظاهر بعضی از آیات که نوعا مجاز و کنایه‌اند چسبیده وآیه (یداللّه فوق ایدیهم) را دلیل بر جسمیت خداوند گرفته‌اند. بنابراین روشن می‌شود که تفسیر به رأی غیر از تفحص و تدقیق در معنای آیات با استفاده از دیگر آیات، روایات وتکیه به براهین قطعی عقلی و دیگر قراین معتبر مانند: شأن نزول و... است. برای آگاهی بیشتر ر.ک: 1- پرسش‌ها و پاسخ‌های مذهبی، ج 4، ص 285 - 298 جعفر سبحانی 2- تفسیر به رأی ناصر مکارم شیرازی (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 10/100112028)
