واژه تأویل به چه معناست؟

واژه تأویل از ریشه (اول) و در لغت به معنای بازگرداندن چیزی، بازگشت از چیزی و برگرداندن به چیزی می باشد. این واژه در اصطلاح، برگردندان کلام از ظاهر خود به مفهومی است که احتمال آن را داشته باشد. واما در مورد اینکه نوشته اید با توجه به اینکه علم به تاویل قرآن مخصوص خداوند است دعای پیامبر در حق ابن عباس چگونه خواهد بود , در پاسخ می گوییم اولا روایات فراوانی وارد شده که ائمه علیهم السلام میفرمایند ما راسخان در علم هستیم وتاویل قرآن نزد ما است که بر خی از این روایات در کتاب کافی درباب أَنَّ الرَّاسِخِینَ فِی الْعِلْمِ هُمُ الْأَئِمَّةُ ع الکافی ج : 1 ص : 213 آمده است بنا بر این بر اساس این روایات اهل بیت نیز آگاه بر تاویل قرآن هستند و هرکس راکه آنان تعلیم دهند او نیز برآن آگاه میشود و از این روایات معلوم میشود در آیه شریفه مایعلم تاویله الا الله والراسخون فی العلم بر الله وقف نمیشود وراسخون در علم عطف بر الله است , ثانیا بر فرض هم بگوییم علم تاویل مخصوص خداوند است که به یک معنی هم صحیح است باز هم مانعی ندارد که به تعلیم خداوند انبیا واولیای الهی تاویل آنرا بدانند و آنان نیز به دیگرآن تعلیم کنند بنا بر این وقتی گفته میشود علم تاویل مخصوص خداوند است به این معنی است که به صورت استقلالی علم آن مخصوص خدواند است چنانکه گفته میشود علم غیب مخصوص خداوند است که به تعلیم خداوند مانعی ندارد که دیگری نیز برآن مطلع شود چنانکه در قرآن کریم نیز به این مطلب تصریح شده آنجا که میفرماید خداوند عالم غیب است وهیچ کس را برآن مطلع نمیکند مگر رسولانی را که خداوند آنان را بپشندد که آنان نیز آنرا میدانند.