نامهای مختلف سوره های قرآن را بفرمایید؟

فهرست سوره‌های قرآن:

سوره در اصطلاح قطعه ای از قرآن است که از انسجام محتوایی برخوردار بوده و دارای مطلع و مقطع است. قرآن کریم ۱۱۴ سوره دارد که اول آن فاتحه و آخر آن سوره ناس است.

تفسیر شریف لاهیجی نوشته بهاءالدین محمد بن علی شریف لاهیجی از عالمان قرن ۱۱ هجری قمری است. این اثر که به زبان فارسی و تفسیر کل قرآن است، به بیانی ساده و قابل فهم برای مخاطبان نگاشته شده است. مفسر در تفسیر آیات، روایات اهل بیت را نقل کرده و به اختصار شرح داده است و از این رو تفسیر لاهیجی در زمره تفاسیر روایی محسوب می‌گردد.

سوره اسراء هفدهمین سوره قرآن کریم در کتابت و پنجاهمین در ترتیب نزول و از سوره‌های مکی است. در این سوره ماجرای سیر شبانه و معراج حضرت محمد(ص) آمده است. سوره اسراء از لحاظ حجم از سوره‌های مئون و متوسط قرآن است. چهارمین سوره از سوره‌های سجده است و در آیه ۱۰۷ سجده مستحب دارد و اولین سوره از سوره‌های هفتگانه مسبحات است که با تسبیح و تقدیس الهی آغاز می‌شود.

سید علی حسینی خامنه‌ای فرزند مرحوم حجت الاسلام والمسلمین حاج سید جواد حسینی خامنه‌ای، در فروردین ماه سال ۱۳۱۸ شمسی برابر با ۱۳۵۸ قمری در مشهد مقدس چشم به جهان گشود. او دومین پسر خانواده بود.

سوره آل عِمْران از سوره‌های بزرگ قرآن کریم که در مدینه نازل شد. این سوره به سبب ذکر نام عِمران و خاندان او، آل عمران نام دارد. آل عمران بعد از سوره بقره و قبل از سوره نساء قرار دارد. این سوره از سوره‌های طوال است و در حدود ۱/۵ جزء از قرآن مجید را دربر دارد. آیهٔ مشهور مباهله که به عقیده مفسران شیعه و برخی از اهل سنت، یکی از فضائل اصحاب کساء، به ویژه امام علی(ع) را بیان می‌کند، در این سوره واقع شده است.

فهرست سوره‌های قرآن:

سوره فاتحه یا حمد نخستین سوره قرآن کریم، ملقب به ام الکتاب. این سوره از سوره‌های «قصار» است که در عین اختصار، بنا بر روایات، در معنا بزرگ و «ام الکتاب» و اساس قرآن است. سورهٔ فاتحه، در نمازهای واجب و مستحب خوانده می‌شود و محتوای اصلی آن، توحید و سپاس خداوند است.

تَحْریم، شصت و ششمین سورۀ قرآن کریم ، بیست و یکمین سورۀ نازل شده در مدینه ، بعد از سورۀ حجرات و قبل از سوره جمعه ، صد و پنج یا صد و ششمین سورۀ نازل شده بر پیامبر (ص) و دربردارندۀ ۱۲ آیه است.

بَقَره‌، دومین‌ و طولانی‌ترین‌ سوره قرآن‌ مجید، دارای‌ تعداد واحد موضوعی‌ رکوع‌، ۲۸۶ آیه و ۶۲۲۱ کلمه و ۲۶۹۵۱ حرف‌ است. [۱] [۲] [۳]

در این مقاله به رابطه قرآن و حدیث می پردازیم.

سوره الرحمن ملقب به عروس قرآن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن کریم و از مفصلات است. نام سوره از کلمه آغازین آن گرفته شده است. کوتاه‎ترین آیه قرآن (مُدْهَامَّتَانِ) آیه ۶۴ این سوره است. در مکی و مدنی بودن آن اختلاف است.

بنی اسرائیل (بنواسرائیل)، به معنای «فرزندان و قوم اسرائیل»، نام قوم بسیار قدیمی و پر اهمیت در تاریخ و اعتقادات دینی بشر می‌باشد.

پنجاه و چهارمین سوره قرآن معروف به سوره اقتربت می باشد.

سوره انسان یا هل اتی یا دَهر هفتاد و ششمین سوره بر اساس ترتیب و جمع‌آوری مصحف، و نود و ششمین به ترتیب نزول و از سوره‌های مدنی قرآن کریم.

سوره مجادله به این نام معروف است، زیرا آغاز این سوره، به مجادله و شکایت زنی به رسول الله (ص) از دست همسرش که او را ظهار کرده، اشاره دارد. از نظر حجم، از گروه سوره‌های مفصلات است و تنها سوره‌ای است که در تمام آیاتش کلمه «الله» آمده است.

سوره کافرون از سوره‌های مکی قرآن است. در این سوره خداوند به پیامبر (ص) فرموده است که قاطعانه به کافران بگوید که در دین و عبادت خویش استوار است و در این امر با آن‌ها سازش نخواهد کرد. جحد، عبادت و مشقشقه دیگر نام های سوره کافرون هستند. شأن نزول این سوره را پیشنهادی از جانب کفار برای پرستش نوبتی خدا و بت‌ها دانسته‌اند.

سوره بَیِّنه یا لَم یَکُن یا قَیِّمه نودوهشتمین سوره قرآن و از سوره‌های مدنی. بیّنه از سوره‌های کوچک قرآن است و در جزء سی‌ام جای گرفته است. نام سوره، بَیّنه، به معنای شاهد و گواه است.

سوره ممتحنه، از سوره‌های مدنی قرآن کریم، شصتمین سوره به ترتیب کتابت و نود و یکمین سوره به ترتیب نزول. این سوره را از آن جهت «ممتحنه» می‌نامند که از واژه امتحان گرفته شده است؛ زیرا در آیه ۱۰ به رسول خدا (ص) دستور داده شده تا زن‌های مهاجر را امتحان کند. این سوره از نظر حجم از گروه مفصلات است.

سوره بَیِّنه یا لَم یَکُن یا قَیِّمه نودوهشتمین سوره قرآن و از سوره‌های مدنی. بیّنه از سوره‌های کوچک قرآن است و در جزء سی‌ام جای گرفته است. نام سوره، بَیّنه، به معنای شاهد و گواه است.

سوره مائده به خاطر گفت و گو از مائده آسمانی و نزول آن به درخواست حواریون و یاران حضرت عیسی(ع)، مائده نامگذاری شده است. و از نظر حجم و کمیت از سوره‌های طوال و یکی از بزرگ‌ترین سوره‌های قرآن است.

سوره معارج هفتادمین سوره و از سوره‌های مَکّی قرآن که در جزء ۲۹ قرآن جای گرفته است. این سوره را معارج می‌نامند به این مناسبت که این کلمه در آیه ۳ این سوره آمده است. این سوره با نقل داستان کسی که از خدا برای خود عذاب خواست، آغاز می‌شود. آن‌گاه با شمه‌ای از اوصاف و احوال مؤمنان و بیان وضعیت کافران و تذکر این که آن روز همان روز حساب و کیفر است که به کافران وعده داده شده بود، پایان می‌پذیرد. در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) نقل شده هر كس سوره معارج را قرائت كند، خداوند ثواب كسانی كه رعایت امانت و عهدهای خود را می‌كنند و كسانی كه بر نمازهای خود مواظبت می‌كنند را به او عطا می‌كند. آیات ۱تا۳ این سوره مربوط به واقعه غدیر است.

اُبَیّ بن کَعب، از اصحاب پیامبر(ص) و از کاتبان وحی. او در قرائت، گردآوری، تفسیر و آموزش قرآن و فقه تخصص داشت. وی از گروه هفتاد نفره انصار بود که در عقبه دوم با پیامبر(ص) بیعت کرد. همچنین در غزواتی مانند بدر، احد و خندق همراه پیامبر(ص) بود. در دوره خلافت عثمان، به همراه زید بن ثابت، برجسته‌ترین اعضای هیأت ۱۲ نفره تدوین مصحف عثمانی بود.

سوره اخلاص یا توحید صد و دوازدهمین سوره قرآن، در جزء سی قرار دارد و به نظر مشهور مفسرین از سوره‌های مکی است. مضمون سوره، توحید و یگانگی پروردگار است و در آیاتی کوتاه توصیفی جامع از وحدانیت خداوند ارائه می‌دهد. مطابق با منابع شیعه و اهل سنت پیامبر اسلام(ص) سوره اخلاص را یک سوم قرآن معرفی و سه بار خواندن آن را معادل یک ختم قرآن بر شمرده است. در روایات بر خواندن این سوره در نمازهای روزانه تاکید فراوان شده است. در روایتی نیز پیامبر اکرم(ص) امام علی(ع) را با سوره اخلاص مقایسه کرده و وی را مانند این سوره دانسته است.

سوره انسان یا هل اتی یا دَهر هفتاد و ششمین سوره بر اساس ترتیب و جمع‌آوری مصحف، و نود و ششمین به ترتیب نزول و از سوره‌های مدنی قرآن کریم.

سوره انفال به خاطر به کار رفتن کلمه انفال و بیان احکام آن در این سوره، انفال نامیده شده است. از نظر حجم از اولین سوره‌های نسبتا متوسط قرآن است که در ردیف سوره‌های بلند قرار گرفته و به اندازه نیم جزء قرآن است.

سوره توبه از سوره‌های مدنی قرآن کریم، نهمین سوره در ترتیب کتابت و سیزدهمین در ترتیب نزول است. این سوره را به سبب کاربرد مکرر کلمه توبه با اشتقاقات مختلف آن و احکام و دو مصداق مهم از توبه پذیری خداوند، توبه نام گذاشته‌اند. همچنین در این سوره بر برائت (بیزاری) خداوند و رسول او از مشرکان و اعمال آنان تاکید شده و بدین رو، سوره برائت برخلاف سوره‌های دیگر قرآن بدون «‌بسم الله الرحمن الرحیم‌» نازل شده است. برائت از سوره‌های طوال و کثیرالاسم است و نام‌های متعددی برای آن نقل گردیده است.

سوره مُلْک یا تَبارَ‌ک شصت و هفتمین سوره و از سوره‌های مَکّی قرآن که در جزء ۲۹ قرآن جای گرفته است. این سوره به این مناسبت که در آیه اول آن کلمه «‌ملک‌» آمده است ملک نامگذاری شده است. و نام‌های مختلف دیگری دارد و علت نام گذاری این سوره با عناوین مختلف این است که این سوره قاریان و عاملان به آن را از عذاب جهنم نجات داده و از رسیدن آتش به بدن آنان جلوگیری می‌کند. این سوره با تبریک و تحسین خداوند در مورد فرمانروایی و حاکمیت و قدرت مطلقه او آغاز می‌شود و در آیات بعدی، آفرینش و مرگ و حیات را در جهت آزمایش الهی و انتخاب اصلح، ذکر می‌کند.

سوره تحریم به این مناسبت که در آیه اول آن از رسول خدا (ص) پرسیده می‌شود که «‌چرا برای خوشنودی خاطر همسرانش حلال الهی را بر خود تحریم کرده ای؟ »، تحریم نامگذاری شده است. از نظر حجم از سوره‌های نسبتا کوچک و مفصلات قرآن است و هشتمین از سوره‌های مخاطبات است که با خطاب (یا أَیُّهَا النَّبی) آغاز می‌شود.

سوره جاثیه چهل و پنجمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن که در جزء ۲۵ قرآن جای گرفته است. این سوره را جاثیه می‌نامند، زیرا در آیه ۲۸ آن از به زانو درآمدن هر امتی در قیامت برای گرفتن نامه‌های اعمالش اشاره شده است. بحث حقانیت قرآن، وحدانیت خداوند و تهدید گمراهانی که اصرار بر عقاید انحرافی خود دارند و همچنین دعوت مؤمنان به عفو کافران و توصیف صحنه‌هایی از قیامت از موضوعات مطرح شده در این سوره است. این سوره از نظر حجم از سوره‌های مثانی و بیست و ششمین سوره‌ای است که با حروف مقطعه آغاز می‌گردد. در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) آمده هر كس سوره جاثیه را قرائت كند خداوند عیب های او را می‌پوشاند و حالت ترس و نگرانی او را هنگام حسابرسی آرام می‌كند.

سوره حمد، نخستین سوره قرآن کریم در ترتیب مصحف .

بنی نضیر، نام یکی از قبیله‌های یهود ساکنِ مدینه تا نخستین سال‌های هجرت است. آنها پیش از ظهور اسلام در یثرب (مدینه) ساکن شدند. پس از هجرت پیامبر به مدینه، بنی نضیر در شمار دیگر یهودیان با مسلمانان، پیمان مصالحه بستند و عهد کردند که در صورت حمله دشمنان به مدینه در کنار مسلمانان به دفاع بپردازند و از تأمین مالی و جانی کفار قریش و برقراری روابط تجاری با آنان خودداری کنند. اما از آنجا که بنی نضیر پیمان خود را زیر پا گذاشتند، پیامبر اسلام به جنگ با آنان پرداخت که به غزوه بنی نضیر مشهور شد.

این سوره ، پنجمین سوره قرآن است دارای ۱۲۰ آیه است . از سوره های مدنی است و گفته اند پس از سوره فتح نازل شده است ، و طبق روايتى تمام اين سوره در حجة الوداع و بين مکه و مدینه نازل شده است .

سوره ماعون، یکصد و هفتمین سوره قرآن کریم می باشد.

اِسْراء، هفدهمین‌ سوره قرآن‌ مجید، دارای‌ ۲ رکوع‌، ۱۱۱ آیه می‌باشد. از آن به مناسبت در باب صلات سخن رفته است.

اِسْراء، هفدهمین‌ سوره قرآن‌ مجید، دارای‌ ۲ رکوع‌، ۱۱۱ آیه می‌باشد. از آن به مناسبت در باب صلات سخن رفته است.

شعراء، بیست و ششمین سوره قرآن کریم می‌باشد. از آن به مناسبت در باب صلات سخن گفته‌اند.

سوره صافات، سی و هفتمین سوره قرآن کریم بوده و در مکه نازل شده است.

این سوره ، پنجمین سوره قرآن است دارای ۱۲۰ آیه است . از سوره های مدنی است و گفته اند پس از سوره فتح نازل شده است ، و طبق روايتى تمام اين سوره در حجة الوداع و بين مکه و مدینه نازل شده است .

سوره فاطر، سوره سی و پنجم قرآن کریم بوده و در مکه نازل شده است.

فُصِّلَت، چهل و یکمین سوره قرآن کریم می‌باشد. [۱]

سجده، نام سی و دومین سوره قرآن کریم می باشد و از آن در باب صلات سخن گفته‌اند.

سوره بقره، بزرگترین سوره قرآن کریم. این سوره ۲۸۶ آیه دارد و از سوره‌های طِوال است و تقریبا ۲/۵ جزء از کل قرآن را در برمی‌گیرد. آیة الکرسی، آیه قبله، و بلندترین آیه قرآن (آیه ۲۸۲)، در این سوره قرار دارد. سوره بقره، هم از اصول عقاید سخن گفته و هم دربر دارنده احکام فقهی فراوانی است. داستان معروف گاو بنی اسرائیل و بهانه‌های بنی‌اسرائیلی نیز از جمله مطالب این سوره است.

اُم‌ُّالکتاب واژه‌ای قرآنی که به دو معنای آیات محکم قرآن و لوح محفوظ به کار می‎رود. این واژه سه‌بار و در سوره‌های آل‌عمران آیه ۷، رَعد آیه ۳۹ و زُخرُف آیه ۴ آمده است. در برخی روایات، ام الکتاب بر همه قرآن، و در برخی بر سوره حمد اطلاق شده است.

مُحَمَّد بن عَبدُاللّه بن عَبدُالمُطّلِب بن هاشم (عام الفیل–۱۱ق)، پیامبر اسلام، از پیامبران اولوالعزم و آخرین پیامبر الهی. معجزه اصلی او قرآن است و مردم را به یکتاپرستی و اخلاق نیک دعوت کرد.

سوره محمد چهل‌وهفتمین سوره قرآن است که به‌دلیل ذکر نام «محمد»(ص) در آیه دوم آن به این اسم، نام‌گذاری شده است. این سوره در مدینه نازل شده و موضوع اصلی آن ویژگی‌های مؤمنین و کفار و عاقبت آنها در آخرت است. در امان بودن از فقر و سیراب شدن ازچشمه‌های بهشتی، ازجمله پاداش‌های قرائت این سوره است که روایات به آنها اشاره کرده‌اند.

سوره الرحمن ملقب به عروس قرآن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن کریم و از مفصلات است. نام سوره از کلمه آغازین آن گرفته شده است. کوتاه‎ترین آیه قرآن (مُدْهَامَّتَانِ) آیه ۶۴ این سوره است. در مکی و مدنی بودن آن اختلاف است.

سوره غافر چهلمین سوره قرآن به ترتیب کتابت و شصتمین سوره به ترتیب نزول و از سوره‌های مکی است. موضوع اصلی این سوره با ۸۵ آیه، ابطال جدال کفار برای از بین بردن حق است. این سوره سه نام دیگر «مؤمن»، «ذی‌الطول» و «حم اولی» هم دارد که به ترتیب به دلیل حکایت داستان «مؤمن آل فرعون»، آمدن صفت «ذی‌الطول» در آیه سوم برای خداوند و اولین سوره از سوره‌های آغازشده با حروف مقطعه، به این نام‌ها معروف شده است. بهره‌مندی از نعمت‌های بهشتی از پاداش‌های قرائت این سوره بیان شده است.

سوره طلاق، سوره‌ای نسبتا کوچک در قرآن که احکام طلاق را بیان می‌کند. این سوره مدنی است و در جزء بیسست و هشتمِ قرآن، جای دارد. تقریبا دوسوم کل سوره، درباره طلاق، سخن گفته است. پس از آن نیز اندرزها و تهدیدها و بشارت‌هایی مطرح شده است. نام دیگر سورهٔ طلاق، «نساء ‏قُصری»(نساء کوچک‌تر) است.

سوره فلق از سوره‌های مکی قرآن کریم و صد و سیزدهمین سوره در ترتیب کتابت و بیستمین در ترتیب نزول و همراه سوره‌های کافرون، اخلاص، و ناس، در شمار سوره‌های موسوم به «چهارقل» است و به پیامبر اکرم (ص) و مومنان می‌آموزد که در برابر بدیِ برخی امور، به خدا پناه برند. تفاوت قَسَم در سوره‌های فلق و ناس در این است که در فلق از شر سه چیز به یک صفت خدا پناه می‌بریم و در ناس از شر یک چیز به سه صفت او.

سوره زُمَرْ سی و نهمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن که در جزء ۲۳ قرآن جای گرفته است. «زمر» به معنای گروه‌ها و دسته‌ها است. انسان‌ها در روز قیامت به دو دسته بهشتیان و دوزخیان تقسیم می‌شوند که احوال آنان در این سوره ترسیم شده و به همین دلیل این سوره زمر نام گرفته است. ضمناً این سوره به «غُرف» نیز شناخته می‌شود. مسأله معاد و رستاخیز و بیان آثار توحید و تنزیه خداوند و همچنین ذکر این نکته که انسان معمولا در مواقع نیاز و اضطرار و درماندگی به خدا روی می‌آورد اما بعد از گشایش و راحتی دچار غفلت می‌شود از موضوعات مطرح شده در آن است. از آیات مشهور این سوره آیه ۵۳ است که به بندگان توصیه می‌کند هرگز از رحمت خدا ناامید نشوند. این سوره در حدود نیم جزءِ قرآن است. در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) آمده هر كس سوره زمر را قرائت كند خداوند امید او را در روز قیامت قطع نمى‌کند و به او پاداش خائفان از خود را عطا مى‌نماید.

آل عِمران، از اعلام قرآنی به معنای خاندان عمران. منظور از آن عیسی و مریم است که خدا در قرآن از آنان به نیکی یاد کرده است. البته برخی منظور از آن را موسی و هارون دانسته‌اند.

سوره فاتحه یا حمد نخستین سوره قرآن کریم، ملقب به ام الکتاب. این سوره از سوره‌های «قصار» است که در عین اختصار، بنا بر روایات، در معنا بزرگ و «ام الکتاب» و اساس قرآن است. سورهٔ فاتحه، در نمازهای واجب و مستحب خوانده می‌شود و محتوای اصلی آن، توحید و سپاس خداوند است.

سوره کهف از سوره های مکی بوده و به نام و داستان اصحاب کهف اشاره می‌کند. کلمه کهف ۶ بار در قرآن به کار رفته و همه آنها در همین سوره است. از نظر حجم از سوره‌های مئون و متوسط است و در حدود نیم جزء قرآن را دربردارد. این سوره دقیقا در نیمه قرآن قرار دارد.

سوره نحل به خاطر اشاره به نحل (زنبور عسل) و وحی ویژه خداوند به آن، نحل نامیده شده است. از نظر حجم از سوره‌های مئون و متوسط است و سومین سوره از سوره‌های چهارده‌گانه سجده است که آیه ۴۸ آن سجده مستحب دارد.

سوره نَصر صد و دهمین سوره به ترتیب مصحف، آخرین سوره به ترتیب نزول و از سوره‌های مدنی. این سوره دارای ۳ آیه است. از نام‌های دیگر این سوره تودیع و اذا جاء است. این سوره از گروه سوره‌های مفصلات و آخرین سوره از سوره‌های زمانیه است.

سوره نمل بیست و هفتمین سوره از سوره‌های قرآن است. این سوره به داستان مورچگان و داستان حضرت سلیمان(ع) می‌پردازد. آیه ۲۵ این سوره، سجده مستحب دارد و آیه امن یجیب نیز در آن قرار دارد.

عبداللّه بن عباس بن عبدالمطلب مشهور به ابن عباس (۳ سال پیش از هجرت-۶۸ق) ، فرزندعباس بن عبدالمطلب و پسر عموی پیامبر(ص) و امام علی(ع)، از صحابه پیامبر (ص) و یاران سه امام اول شیعیان.

اَنْفال‌، نام‌ هشتمین‌ سوره قرآن‌ کریم‌ به‌ ترتیب‌ تلاوت‌ و هشتاد و هشتمین‌ سوره‌ به‌ ترتیب‌ نزول‌ است. از این سوره مبارکه در باب صلات سخن رفته است.

تَبَّت، صد و یازدهمین سوره از قرآن کریم ، دارای ۵ آیه ، ۲۴ کلمه و ۸۱ حرف می‌باشد.

سوره حشر، پنجاه ونهمین سوره قرآن کریم در ترتیب مصحف و یکصدویکمین سوره در ترتیب نزول می‌باشد. فقهاء از آن در باب صلات نام برده اند.

المثاني به سوره‌هايي كه به لحاظ طولاني بودن پس از سوره‌هاي طولاني قرار دارند ، گفته می شود. مانند: سوره یونس و سوره نحل.

اسرائیل ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • اسرائیل (واژه)، واژه به کار رفته در عهد عتیق و یکی از نام‌های حضرت یعقوب (علیه‌السلام)• بنی اسرائیل، بنی اسرائیل (بنواسرائیل)، به معنای «فرزندان و قوم اسرائیل»

از کتابهای متقدم و مهم اعتقادی شیعه امامیه، تألیف محدّث نامور قرن چهارم، محمد بن علی بن بابویه معروف به شیخ صدوق است.

کتاب ‌الشریعة یکی از کتابهای حدیثی اهل سنت، نوشته امام ابی‌بکر محمد بن حسین آجری (۲۸۰-۳۶۰ ق) است.

سوره صف، شصت و یکمین سوره قرآن کریم می‌باشد.

المعوذتين به دو سوره ۱.سوره ناس، ۲. سوره فلق كه در آن‌ها به خدا پناه برده مي‌شود، گفته می شود.

سوره یس چون با کلمه (یاء. سین) آغاز شده، به این نام مشهور است و طبق روایات نقل شده یکی از بافضیلت‌ترین سوره‌های قرآن به شمار می‌رود. تا آنجا که قلب قرآن لقب یافته و در ثواب حفظ و تلاوت این سوره و آثار دنیوی و اخروی آن بسیار سفارش و تاکید شده و در این زمینه بیش از دیگر سوره‌ها روایت نقل شده است.

سوره نبأ یا عَمَّ یا تسائُل هفتاد و هشتمین سوره و از سوره‌های مَکّی قرآن کریم است. این سوره از سوره‌های نسبتاً کوتاه است و جزء سی‌ام قرآن با آن آغاز می‌شود؛ به همین دلیل این جزء را «عَمّ جزء» نامیده‌اند. نبأ به معنای خبر است.

سوره طه، بیستمین سوره قرآن از لحاظ کتابت و چهل‌وپنجمین سوره قرآن بر اساس نزول. این سوره از سوره‌های مکی است که در جزء ۱۶ قرآن جای گرفته است و چون با حروف مقطعه (طا.هاء) آغاز می‌شود آن را «‌طه‌» می‌نامند. تعیین وظیفه پیامبر و اینکه نباید خود را به رنج و سختی بیاندازد بلکه تنها باید مردم را دعوت کند، دستور به اعتدال و میانه روی در همه چیز حتی در دعا و عبادت، قصه آدم و ماجرای گناه و هبوط وی و بخشایش و هدایت الهی در حق او، داستان مشروح موسی(ع)، و گوساله پرستی بنی اسرائیل و مجادله فرعون با موسی(ع) و ماجرای ساحران و مناجات و دعاهای حضرت موسی(ع) از مضامین این سوره است. این سوره از نظر حجم از سوره‌های مئون و متوسط و نیم جزء کامل است. و یازدهمین سوره‌ای است که با حروف مقطعه (طه) آغاز می‌گردد. در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) آمده هر كس سوره طه را قرائت كند خداوند در روز قیامت ثواب همه مهاجران و انصار به او عطا می‌شود.

سوره قاف پنجاهمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن که در جزء ۲۶ قرآن جای گرفته است. این سوره را «ق» [=قاف] می‌نامند، زیرا با آیه «ق وَالْقُرْ‌آنِ الْمَجِيدِ» (قاف، سوگند به قرآن مجید) آغاز می‌گردد. مسأله معاد و تعجب کافران از زنده شدن مجدد مردگان و مسأله نبوت و همچنین توحید و قدرت الهی از موضوعات مطرح شده در آن است. از آیات مشهور این سوره آیه ۱۶ است که خدا را به آدمی از شاهرگش نزدیک‌تر می‌داند. این سوره از نظر حجم از سوره‌های مفصلات قرآن به شمار می‌رود. در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) آمده هر كس سوره ق را قرائت كند خداوند سختی‌ها و سكرات مرگ را بر وی آسان می‌كند.

سوره صاد سی‌وهشتمین سوره قرآن به ترتیب کتابت و نزول است. این سوره با ۸۸ آیه از سوره‌های مکی است و درباره پیامبر اسلام و دعوت به توحید و اخلاص می‌باشد. در شأن نزول این سوره گفته شده که بعد از گفتگوی کفار و پیامبر اسلام، آیات نخست آن نازل شده است. گفتگوی خداوند با ابلیس و طرد و لعن ابلیس در این سوره آمده است. حفظ از گناهان صغیره و کبیره ازجمله نتایج قرائت این سوره بیان شده است.

لاهیجی ممکن است یکی از این اشخاص باشد:

سلیمان ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • حضرت سلیمان، یکی از پیامبران بزرگ بنی‌اسرائیل• سلیمان بارونی، یکی از دانشمندان و سیاستمداران اِباضی مذهب طرابلسی• سلیمان (غلام امام حسین)، سلیمان فرزند رزین از موالیان امام حسین (علیه‌السلام) و بنابر نقلی امام حسن (علیه‌السلام)• سلیمان بن اشعث بن اسحق سجستانی، امام محدثان در عصر خود• سلیمان بن حسان اندلسی، پزشک و گیاه داروشناس مشهور اندلسی قرن ۴ ق• سلیمان بن خلف باجی، متکلّم و ادیب برجسته اندلسی در سده پنجم• سلیمان بن داوود پهلواروی، از مشایخ صوفیه هند در قرن سیزدهم و چهاردهم• سلیمان بن ربیعة، از شهدای کربلا• سلیمان بن سلیمان ازدی، یکی از شهدای کربلا• سلیمان بن صرد خزاعی، از سران مردم عراق در سدۀ نخست هجری• سلیمان ماحوزی بحرانی، از مفاخر جهان علم و از نوابغ روزگار• سلیمان بن علی تلمسانی، عارف و شاعر قرن هفتم• سلیمان بن عوف حضرمی، یکی از شهدای کربلا• سلیمان بن کثیر، یکی از شهدای کربلا• سلیمان بن محمد حامض، زبان‌شناس و نحوی بغدادی• سلیمان بن محمد رفیع تنکابنی، حکیم، متکلم، فقیه و پزشک شیعی ایرانی قرن سیزدهم• سلیمان بن محمد بطلیوسی، معروف به ابن بطّال، فقیه، ادیب و شاعر مالکی قرن چهارم• سلیمان بن مضارب بجلی، از شهدای کربلا• سلیمان پینس، پینس، شلومو (سلیمان) مورخ و محقق معاصر در تاریخ علم ، فلسفه و کلام اسلامی• سلیمان حلبی، از روحانیون مجاهد سوریه در قرن سیزدهم هجری/ هجدهم میلادی• سلیمان حلمی تونوخان، از مشایخ مبارز ترکیه در قرن چهاردهم هجری/ بیستم میلادی• سلیمان حییم، مؤلف نخستین لغت‌نامه‌های جامع دوزبانه در ایران• سلیمان سیرافی‌، بازرگانی ایرانی از مردم بندر سیراف بر ساحل خلیج فارس

سوره مجادله سوره پنجاه و هشتم قرآن کریم است.

کافرون ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • سوره کافرون، یکصد و نهمین سوره قرآن کریم • کافران، کافر یا همان فاعل کفر به معنی فرد بدون ایمان

سوره ممتحنه، از سوره‌های مدنی قرآن کریم، شصتمین سوره به ترتیب کتابت و نود و یکمین سوره به ترتیب نزول.

«الکتاب»، اثر عربی ابوبشر عمرو، ملقب به سیبویه است.

حدیث اصطلاحا كلامی است كه حاكی قول یا فعل یا تقریر معصوم (ع) باشد و بر آن خبر و سنت و روایت نیز اطلاق شده.شیخ بهائی در وجیزه فرموده الحدیث كلام یحكی قول المعصوم او فعله او تقریره.سپس فرماید: و اما نفس الفعل و التقریر فیطلق علیهما اسم السنه لا الحدیث.در مجمع البحرین حدیث را مرادف كلام دانسته و وجه تسمیه باین نام را تجدید و حدوث آن گرفته.در قاموس آمده (الحدیث: الخبر و الجدید) در مصباح المنیر فرموده الحدیث ما یتحدث به و ینقل و منه حدیث الولایه.فراء گوید: واحد احادیث احدوثه است ولی بر خلاف قاعده در جمع حدیث استعمال شده.صاحب کشاف آنرا اسم جمع دانسته.ابو حیان در تفسیر خود بنام (البحر) آنرا جمع حدیث (منتهی بر خلاف قیاس) گرفته مانند اباطیل جمع باطل [۱]

تفاسیر قرآن ممکن است اشاره به کتب تفسیری ذیل باشد: مقالات• تفاسیر قرآن (علوم قرآنی) کتب تفسیری• تفسیر پیامبر• تفسیر امیرالمؤمنین• تفسیر اهل‌بیت‌• تفسیر امام جعفر صادق• تفسیر امام حسن عسکری• تفسیر ابان بن تغلب• تفسیر ثقفی• تفسیر ابن ابی الثلج• تفسیر ابن ابی رندقه• تفسیر ابن ابی زیاد• تفسیر ابن ابی شعبه• تفسیر ابن ابی عمیر• تفسیر ابن ابی هند• تفسیر کندی• تفسیر ابن حجام• تفسیر ابن الصلت• تفسیر ابن الکیال• تفسیر ابن اورمه• تفسیر ابن بابویه• تفسیر سعید بن جبیر• تفسیر الطارقیه• تفسیر ابن دؤل قمی• تفسیر ابن دکین• تفسیر ابن زیات کوفی• تفسیر احمد بن صبیح• تفسیر ابن طیفور• تفسیر ابن‌عباس• تفسیر ابن عبدک• تفسیر ابن عربی• تفسیر ابن عطیه• تفسیر ابن عقده• تفسیر ابن فضال صغیر• تفسیر ابن فضال کبیر• تفسیر ابن قیم• تفسیر ابن کثیر• تفسیر ابن الکیال• تفسیر ابن محبوب• تفسیر ابن مسعود• تفسیر ابن مهزیار• تفسیر ابن وضاح• تفسیر ابن ولید• تفسیر ابن همام صنعانی• تفسیر ابو الفتوح رازی• تفسیر ابوالعالیه رفیع• تفسیر ابوالفتح دیلمی‌• تفسیر ابوالفرج نهروانی• تفسیر ابوالفضل دیلمی• تفسیر ابی بصیر• تفسیر ابوحمزه ثمالی• تفسیر ابوصالح• تفسیر ابوعلی سینا• تفسیر ابوعلی فارسی• تفسیر ابومحمد اهوازی• تفسیر ابومریم انصاری• تفسیر ابومنصور صرام• تفسیر ابی الجارود• تفسیر ابی جنادة سلولی• تفسیر ابی حنیفه دینوری• تفسیر ابی روق• تفسیر ابی زید بلخی• تفسیر اثنا عشری• تفسیر احسن الحدیث• تفسیر احسن الحدیث• تفسیر احکام القرآن (شافعی)• تفسیر احکام القرآن (کیاهراسی)• تفسیر احکام القرآن (عباد بن عباس)• تفسیر احکام القرآن (کلبی)• تفسیر خزاز• تفسیر برقی صغیر• تفسیر احمد بن محمد سیاری• تفسیر ثواب القرآن (سکونی)• تفسیر اصفی• تفسیر اعجاز القرآن (واسطی)• تفسیر الاعمش• تفسیر الاحمسی• تفسیر الای التی نزلت فی اقوام باعیانهم• تفسیر البرقی الکبیر• تفسیر البصائر• تفسیر البصائر فی وجوه و النظائر• تفسیر البیان• التبیان (شیخ طوسی)• تفسیر التحریف و التبدیل• تفسیر التحصیل• تفسیر التنزیه و ذکر متشابه القرآن• تفسیر الجامع الکبیر• تفسیر الجلالین• تفسیر جلودی• تفسیر الدر المنثور• تفسیر سدی• تفسیر السعدی• تفسیر بحر العلوم• تفسیر الشامل فی علم القرآن• تفسیر الصافی• تفسیر الصراط المستقیم• تفسیر الغاضری• تفسیر لباب التفاسیر• تفسیر الفحص و البیان عن اسرار القرآن• تفسیر الفراء• تفسیر الفرقان• تفسیر الفواتح الالهیة و المفاتح الغیبیة• تفسیر القرآن العظیم (ابن ابی حاتم)• تفسیر القرآن الکریم (ثمالی)• تفسیر القرآن الکریم (خمینی)• تفسیر القرآن الکریم (شبر)• تفسیر القرآن الکریم (ملاصدرا)• تفسیر زید بن علی• تفسیر القرآن المجید (شیخ المفید)• تفسیر علی بن ابراهیم قمی• تفسیر الکاشف• تفسیر الکافی الشافی• تفسیر ابوالفرج نهروانی• تفسیر الکشف و البیان• تفسیر الم• تفسیر المبین• تفسیر المراغی• تفسیر المصابیح فیما نزل من القرآن• تفسیر المظفر• تفسیر المعین• تفسیر المنار• تفسیر المیزان• تفسیر الناسخ و المنسوخ (ابوالحسن دارم)• تفسیر الناسخ و المنسوخ (ابن سلامه)• تفسیر النور المشتعل• تفسیر الواقدی• تفسیر الوسیط (زحیلی)• تفسیر الهلالی• تفسیر الهی اردبیلی• تفسیر امام علی الهادی عسکری• تفسیر امامة امیرالمؤمنین من القرآن• تفسیر امثال القرآن (اسکافی)• تفسیر انوار التنزیل• تفسیر بحر مواج• تفسیر بطائنی• تفسیر مازنی• تفسیر بناکتی• تفسیر بناکتی• تفسیر بیان السعادة فی مقامات العبادة• تفسیر بیضاوی• تفسیر بیهقی• تفسیر پیام قرآن• تفسیر تلخیص البیان• تفسیر تنقیط القرآن• تفسیر ثعلبی• تفسیر جابر بن عبدالله انصاری• تفسیر جابر الجعفی• تفسیر جامع• تفسیر طبری• تفسیر جامع التاویل (اصفهانی)• تفسیر جامع التاویل (رازی)• جامع التفسیر (راغب اصفهانی)• جامع التفسیر (شریف موسی)• تفسیر جنة الناظر و جنة المناظر• تفسیر جوالیقی• تفسیر جوامع الجامع• تفسیر حبری• تفسیر حدائق الحقائق• تفسیر حسن مروزی• تفسیر حقائق القرآن• تفسیر خازن• تفسیر خسروی• تفسیر خصائص الوحی المبین• تفسیر خلاصه المنهج• تفسیر خواجه نصیرالدین طوسی• تفسیر دشتکی• تفسیر دوانی• تفسیر دیلمی• تفسیر راهنما• تفسیر رمانی• تفسیر روان جاوید• تفسیر روح المعانی• تفسیر روشن• تفسیر روض الجنان• تفسیر زبدة التفاسیر• تفسیر زمخشری• تفسیر زواری• تفسیر زید عدوی• تفسیر زید بن علی• تفسیر سدی صغیر• تفسیر سعید بن جبیر• تفسیر سعید مخزومی• تفسیر سوره یس (ابوالفضل سلمة)• تفسیر سور آبادی• تفسیر سوره فاتحه• تفسیر سید احمد خان• تفسیر شاهی• تفسیر شبستری• تفسیر شریف لاهیجی• تفسیر شواهد القرآن• تفسیر شهید ثانی• تفسیر صفی• تفسیر طاووس یمانی• تفسیر مجمع البیان• تفسیر طنطاوی• تفسیر طیفور• تفسیر عاصم• تفسیر عاملی• تفسیر هاشمی• تفسیر ابن الصلت• تفسیر ابن وضاح• تفسیر عرائس البیان• تفسیر عزالدین راوندی• تفسیر عطیه عوفی• تفسیر عکرمه• تفسیر علقمه• تفسیر علی بن حمزه• تفسیر علیین• تفسیر عیاشی• تفسیر غرائب القرآن و رغائب الفرقان• تفسیر غرر الفرائد و درر القلائد• تفسیر غریب القرآن (سدوسی)• تفسیر غریب القرآن (عدوی)• الترجمان عن غریب القرآن‌• تفسیر فاتحة الکتاب از امام حسن عسکری• تفسیر فرات کوفی• تفسیر فضل القرآن• تفسیر فضل بن شاذان• تفسیر فضیل بصری• تفسیر فضیل رسانی• تفسیر فضیل بصری• تفسیر قتادة• تفسیر قتیبه• تفسیر قرطبی• تفسیر قصص الانبیاء (فضل‌الله راوندی)• تفسیر کبیر• تفسیر کبیر ابن متوج• تفسیر کعبی• تفسیر کنز الدقائق• تفسیر گازر• تفسیر مابعدالطبیعة• تفسیر ماتریدیه• تفسیر مجاهد• تفسیر محمد بن العباس• تفسیر ثواب القرآن (رازی)• تفسیر معانی القرآن (یحیی بن حسین)• تفسیر معانی القرآن (رواسی)• تفسیر معانی القرآن (صابونی)• تفسیر یقطینی• تفسیر محیط اعظم• تفسیر مصفی• تفسیر المظفر• تفسیر معلی• تفسیر مفتاح التفاسیر• تفسیر مقاتل بن سلیمان• تفسیر ملاصدرا• تفسیر من وحی القرآن• تفسیر منخل• تفسیر منهج الصادقین فی الزام المخالفین• التفسیر المنیر فی العقیده و الشریعة و المنهج• تفسیر میثم التمار• تفسیر نزول القرآن فی شان امیرالمؤمنین• تفسیر نعمانی• تفسیر نمونه• تفسیر نوادر علم القرآن• تفسیر نور• تفسیر نور الثقلین• تفسیر نورالله تستری• تفسیر نوین• تفسیر نهج البیان عن کشف معانی القرآن• تفسیر وهیب• تفسیر یونس• التبیان فی آداب حملة القرآن‌• التبیان فی اعراب القرآن• التبیان فی تفسیر غریب القرآن (ابن هائم)• التبیان فی علوم القرآن‌• البحر المدید فی تفسیر القرآن المجید• الجدید فی تفسیر القرآن المجید• تفسیر سوره مائده (کتاب)• تفسیر آیات البینات• تفسیر سواطع الالهام• تفسیر آیة الکرسی (یمانی)• تفسیر روضة الجنان• تفسیر قاضی نوراللّه شوشتری• تفسیر صنعانی• تفسیر مجمع البحرین (قزوینی)• تفسیر حاشیه بر تفسیر بیضاوی (خلخالی)• تفسیر قطب شاهی• تفسیر حاشیه بر تفسیر بیضاوی (علوی)• تفسیر الحاشیة علی تفسیر الکشاف (مرعشی)• تفسیر انموذج العلوم• تفسیر سدرة المنتهی• تفسیر سوره هل اتی (اردستانی)• تفسیر اماطة اللثام• تفسیر الفرات النمیر• تفسیر صدرالمتالهین شیرازی• تفسیر المصابیح الساطعة الانوار المجموعة• تفسیر بدیع البیان لمعانی القرآن (عینائی)• تفسیر لطائف غیبی• تفسیر حاشیه بر تفسیر بیضاوی (پنجابی)• تفسیر العروة الوثقی (ابراهیم شیرازی)• تفسیر الائمة لهدایة الامة• تفسیر اسرار الآیات (لاهیجی)• تفسیر مقتبس الانوار• تفسیر نصیری طوسی• تفسیر خزائن جواهر القرآن• تفسیر صنعانی• تفسیر غریب القرآن (طریحی)• تفسیر البحر المواج• تفسیر قطب‌الدین لاهیجی• تفسیر تحفه شاهی• تفسیر زبدة البیان• تفسیر القرآن الکبیر• تفسیر الوجیز فی تفسیر القرآن العزیز (طریحی)• تفسیر اثبات عصمة الائمة• تفسیر آیات الاحکام (تونی)• تفسیر البیان لما خفی فی القرآن• تفسیر آیة النور• تفسیر حویزی• تفسیر الاتحاف لطلبة الکشاف• تفسیر جواهر الاسرار• تفسیر حواشی زبدة البیان• تفسیر المبین (کاشانی)• تفسیر کاشف الغواشی• تفسیر شرح شواهد مجمع البیان• تفسیر حاشیة علی زبدة البیان• تفسیر حکیم قمی• تفسیر آیه قل الروح من امر ربی• تفسیر الایات النازلة فی ذم الجائرین• تفسیر الامان من النیران• تفسیر ایناس سلطان المؤمنین• تفسیر مرآة الانوار و مشکوة الاسرار• تفسیر مجمع التفاسیر• تفسیر تحصیل الاطمینان• تفسیر الاقتباس و التضمین من کتاب اللّه المبین• تفسیر قلائد الدرر• تفسیر مدرسی• تفسیر نور التوفیق و کشف التدقیق• تفسیر ملا رفیعا• تفسیر کحلانی• تفسیر الدر النظیم• تفسیر شهیدی کبیر• تفسیر کنز العرفان فی تفسیر القرآن• تفسیر مفتاح الجنان• تفسیر الامالی• تفسیر سوره حمد (عبدالجواد)• تفسیر آیات الفضائل• تفسیر بروجردی• تفسیر لوامع التنزیل• تفسیر کاشانی حائری• تفسیر بصائر الایمان فی تفسیر القرآن• تفسیر کشف الغطاء فی تفسیر سورة هل اتی• تفسیر سر اکبر• تفسیر کریم خان• تفسیر الانوار القدسیه• تفسیر احسن التفاسیر• تفسیر شاهرودی• تفسیر لغات القرآن الکبیر• تفسیر صالحی برغانی• تفسیر طریحی• تفسیر آیات الائمة• تفسیر اسرار التنزیل فی تفسیر القرآن• تفسیر مشکاة المصابیح• تفسیر خلاصة البیان• تفسیر خزائن القرآن• تفسیر شهیدی کبیر• تفسیر تحفة الغرائب• تفسیر طسوجی حائری• تفسیر بهبهانی• تفسیر نور علیشاه• تفسیر فتح الرحمن• تفسیر بحر الاسرار• تفسیر شهرستانی• تفسیر السر المصون• تفسیر تحفة الابرار• تفسیر استرآبادی حائری• تفسیر حاشیه و شرح تفسیر صافی (مدرسی یزدی)• تفسیر آیات الاحکام (میرزامحمد استرآبادی)• تفسیر ورنوسفادرانی• تفسیر شیخ احمد احسائی• تفسیر نوری• قصص الانبیاء (شبر)• تفسیر البدر الباهر• تفسیر الجوهر الثمین• تفسیر آیات الوصول الی علم الاصول• تفسیر لؤلؤة البحرین• تفسیر مفصل البیان فی علم القرآن• تفسیر بهائی• تفسیر توشیح التفسیر• تفسیر الرق المنشور و لوامع الظهور• تفسیر اصفهانی• تفسیر کشف التنزیل• تفسیر احسن القصص (نقوی)• تفسیر کنز التفاسیر• تفسیر صفی علیشاه• تفسیر صالحی• تفسیر النص الجلی فی امامة مولانا علی• تفسیر اسرار التنزیل (بروجردی)• تفسیر آیه نور (تهرانی)• تفسیر آیات الائمه (لاریجانی)• تفسیر توضیح الآیات• تفسیر القرآن الحکیم• تفسیر برهان البیان• تفسیر جلاء الضمیر• تفسیر ناسخ التفاسیر و ناصر النحاریر• تفسیر روضة الامثال• تفسیر تاویل الآیات الباهرة• تفسیر ضیاء التفاسیر• تفسیر ترجمة القرآن فی شرایط الایمان• تفسیر آفتاب درخشنده• تفسیر نور الهدی• تفسیر آیات الاحکام (فشندی)• تفسیر علوم القرآن• تفسیر بوارق القهر• تفسیر آیات النازلة فی شان علی• تفسیر الجمان الحسان فی احکام القرآن• تفسیر البیان فی تفسیر بعض سور القرآن• تفسیر آیات الحجة و الرجعة• تفسیر کاشانی• تفسیر خلاصة التفاسیر• تفسیر مقتنیات الدرر• تفسیر انوار القرآن• تفسیر قاموس غریب القرآن• تفسیر آیات ظهور• تفسیر ناسخ التفاسیر• تفسیر کیوان• تفسیر آیات البینات (گیلانی)• تفسیر کرائم القرآن• تفسیر انوار البیان فی تفسیر القرآن• تفسیر خراسانی حائری• تفسیر محمد و القرآن• تفسیر القرآن و العترة• تفسیر التبیان فی معانی القرآن• تفسیر تحفة الاخوان• تفسیر نفحات الرحمان فی تفسیر القرآن• تفسیر نور العرفان و کشف اسرار الفرقان• تفسیر التبیین• تفسیر الفرقان فی تفسیر القرآن• تفسیر تنزیل الآیات الباهرة• تفسیر آیة التطهیر فی الخمسة اهل الکساء• تفسیر جابری• تفسیر آیة التطهیر• تفسیر کانون عفت قرآن• تفسیر اردوبادی• تفسیر اللئالی الحسان فی تفسیر القرآن• تفسیر سوره نور (کتاب)• تفسیر مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن• تفسیر خالصی• تفسیر حقیقة الابداع• تفسیر اثنی عشری• تفسیر بلوغ منی الجنان• تفسیر بیان الفرقان• تفسیر الجامعة فی تفسیر سورة الواقعه• تفسیر ریحان• تفسیر آیات الاحکام (یزدی)• تفسیر معرفة القرآن• تفسیر عصار• تفسیر لالی المنثور فی تفسیر سورة الطور• تفسیر المتشابه من القرآن• تفسیر سورة الانبیاء (کتاب)• تفسیر آیات مشکله• تفسیر قرآن شریف• تفسیر رفیعی• تفسیر اطیب البیان فی تفسیر القرآن• تفسیر قرآن راشد• تفسیر مطهری• تفسیر صدر• تفسیر سورة العصر (کتاب)• تفسیر الصالحی• تفسیر معارفی از قرآن• تفسیر انوار نبوت• تفسیر اضواء علی متشابهات القرآن• تفسیر و ترجمه قرآن مجید• تفسیر اویسی• تفسیر پرتوی از جمال انسانیت• تفسیر باد و باران در قرآن• تفسیر و ترجمه قرآن• تفسیر المحقق• تفسیر آیات مشکله قرآن• تفسیر لطایفی از قرآن کریم

تعلیم و تعلم از مهمترین امور سعادت آفرین برای بشر است. در سایه تعلیم بود که انسان مسجود فرشتگان شد و در سایه تعلم است که انسان می‌تواند دیگران را رشد داده و از علم آنها نیز بهره مند شود.

تورات، یا تورای عبری به معنای تعلیم و نیز شریعت و قانون که مقصود از آن در متداولترین کاربرد، پنج سفر اول کتاب مقدّس یهودیان و کتاب آسمانی نازل شده بر حضرت موسی علیه‌السّلام است.

جاثیه، چهل و پنجمین سوره قرآن کریم در ترتیب مصحف و شصت و پنجمین سوره در ترتیب نزول است، که پس از سوره دخان و پیش از سوره احقاف قرار دارد. [۱] [۲] [۳]

عنوانی با این نام ایجاد نشده است : الوافیه فی اصول الفقه همینک آن را ایجاد کنید سایر عناوین مشابه :الوافیة فی اصول الفقه

سوره معارج، هفتادمین سوره قرآن بوده و نام دیگر آن سوره سأل است.

اخلاص، به معنای پاک کردن نیّت از غیر خدا و انجام دادن عمل تنها برای خدا می‌باشد. در دانش‌های گوناگون اسلامی از جمله فقه، اخلاق و عرفان، اخلاص با تعابیر متفاوتی بیان شده است. اخلاص در فقه در باب‌های مربوط به عبادات مانند صلات و صوم به عنوان رکن اصلی نیّت مطرح شده است.در روایات اسلامی برای اخلاص ثمرات و مراتب متفاوت، و برای شناختن افراد مخلص نشانه هایی ذکر شده است.

سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَ‌یٰ بِعَبْدِهِ لَيلًا مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَ‌امِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی الَّذِي بَارَ‌کْنَا حَوْلَهُ لِنُرِ‌يهُ مِنْ آياتِنَا ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ‌﴿۱﴾ (ترجمه: منزّه است آن [خدایی‌] که بنده‌اش را شبانگاهی از مسجد الحرام به سوی مسجد الاقصی -که پیرامون آن را برکت داده‌ایم- سیر داد، تا از نشانه‌های خود به او بنمایانیم، که او همان شنوای بیناست.﴿۱﴾)[ ۱۷–۱]

صَحابَه به مسلمانانی گفته می‌شود که پیامبر اکرم(ص) را ملاقات کرده‌اند و تا پایان عمر به او ایمان داشته‌اند. شمار صحابه پیامبر (ص) را بیش از ۱۰۰ هزار نفر دانسته‌اند. بنابر نظریه رسمی اهل سنت، همه صحابه عادل بوده‌اند و چنانچه عملی خلاف عدالت از آنان سر زده باشد، به سبب خطای در اجتهاد بوده است، ولی از نظرگاه شیعه، صحابه از این لحاظ با دیگر مسلمانان فرقی ندارند و عدالت هر یک از آنها باید به طریق معتبر ثابت شود. برای زنان نیز تعبیر صحابیات به کار رفته است.

تبرّی، یا برائت به معنای دوری جستن از دشمنان خدا و دشمنان اولیای دین، اصطلاحی کلامی و از آموزه‌های اعتقادی و رفتاری دینی، به ویژه نزد شیعیان و برخی دیگر از فرقه‌های اسلامی. این اصطلاح ریشه در قرآن کریم داشته و در ۲۰ سوره قرآن مطرح شده است.

حرام، در فقه اسلامی، به عملی گفته می‌شود که ترک آن از مردم خواسته شده و انجام آن مستوجب عقاب است. حرمت، از احکام پنجگانه فقهی، و به معنای ممنوعیت انجام کار حرام است.

تفسیر از دانش‌های مرتبط با قرآن کریم است که تعریف‌های متعددی از آن ارائه شده، مانند «بيان معانى آيات قرآنى و كشف مقاصد و مداليل آن». واژه تفسیر همچنین برای اشاره به کتاب‌های حاوی تفسیر قرآن به کار می‌رود.

اَنْفال‌، اصطلاحى‌ قرآنى‌ و فقهى‌ كه‌ در فقه امامیه عبارت‌ است از اموالى‌ كه‌ از جانب‌ خداوند در اختیار پیامبر اکرم(ص) و پس‌ از آن‌ حضرت‌ در اختیار امامان‌(ع‌) قرار گرفته‌ و در عصر غیبت‌ نیز در اختیار امام زمان(عج) است‌. غنیمت‌های برجسته جنگ‌ها، قله کوه‌ها، دریاها، زمین‌های موات، بستر رودخانه‌ها، مال بدون وارث از جمله موارد مربوط به انفال است.

حدیث اصطلاحی در فرهنگ اسلامی و علوم دینی است که بیانگر سخنان نقل شده از زبان پیامبر(ص) و دیگر معصومین(ع) یا حاکی از رفتار و سلوک ایشان باشد.

سوره صافات سی‌وهفتمین سوره قرآن به ترتیب کتابت و چهلمین سوره به ترتیب نزول و از سوره‌های مکی است. این سوره با ۱۸۲ آیه بر محور توحید، تهدید مشرکان و بشارت مؤمنین است. بنابر روایات، خواندن سوره یس و صافات در روز جمعه و دعا کردن بعد از آن، موجب استجابت دعا است.

سوره شُعَراء دوازدهمین سوره از سوره‌های بیست و نه گانه مقطعات است. این سوره به خاطر بیان حال شعرا و اشاره به شاعران حقگو و باطل گو در اواخر این سوره، شعراء نامیده شده است. نام دیگر این سوره جامعه است.

سوره فاتحه یا حمد نخستین سوره قرآن کریم، ملقب به ام الکتاب. این سوره از سوره‌های «قصار» است که در عین اختصار، بنا بر روایات، در معنا بزرگ و «ام الکتاب» و اساس قرآن است. سورهٔ فاتحه، در نمازهای واجب و مستحب خوانده می‌شود و محتوای اصلی آن، توحید و سپاس خداوند است.

سوره فاطر یا ملائکه سی‌ و پنجمین سوره و از سوره‌های مَکّی قرآن که در جزء ۲۲ قرآن جای گرفته است. این سوره را از آن رو که با حمد الهی آغاز می‌شود، جزو سوره‌های حامدات دانسته‌اند.

سوره فُصِّلَت‌ْ، چهل و یکمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن که در جزء ۲۴ و ۲۵ قرآن جای گرفته است. «فصلت» به معنی شرح و تفصيل دادن‌ و جدا كردن و روشن ساختن مطالب از هم است. واژه فصلت در آيه سوم آمده و به همين جهت اين سوره به اين نام‌ شهرت یافته است‌. موضوع اِعراض كفار از قرآن، وحدانيت خدا، نبوت خاتم الانبياء (ص)، معاد و اشاره به سرگذشت قوم عاد و ثمود از موضوعات مطرح شده در آن است. در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) آمده هر كس سوره فصلت را قرائت كند، به تعداد تمامی حروف تشكیل دهنده این سوره، ده حسنه به او داده می‌شود. آیه ۳۷ این سوره دارای سجده واجب است.

سوره در اصطلاح قطعه ای از قرآن است که از انسجام محتوایی برخوردار بوده و دارای مطلع و مقطع است. قرآن کریم ۱۱۴ سوره دارد که اول آن فاتحه و آخر آن سوره ناس است.

واجب:نمازهای یومیه • نماز جمعه • نماز عید • نماز آیات ·  نماز میت نمازهای مستحب: نماز شب • نماز غفیله • نماز جعفر طیار • نماز امام زمان نماز باران • نماز شب قدر • نماز شب اول قبر • نماز شکر • سایر نمازها

رسول در اصطلاح دینی به معنای فرستاده خداوند و کسی است که پیام الهی را برای بندگان می‌آورد. گفته شده تفاوت‌های با نبی دارد. چند نظر در مورد این تفاوت گفته شده، از جمله گفته شده که نبی، تبلیغ کننده دینی است که توسط رسولان آورده شده است و نیز او برخلاف رسول، فرشته وحی را فقط در خواب میبیند.

سَجده، اصطلاحی برای عملی عبادی به معنای نهادن پیشانی بر زمین، نشانه خضوع فرد در مقابل خدا، که در فرهنگ اسلامی از برترین عبادات به شمار آمده است. مسلمانان در نمازهای روزانه خود واجب است در هر رکعت دو بار سجده کنند.

توبه به معنای بازگشت بنده به سوی خدا، یکی از اصطلاحات پرتکرار در قرآن و روایات است. در ۶۹ آیه قرآن به موضوع توبه پرداخته شده و با بیان محبت الهی نسبت به توبه‌کنندگان، مردم را به توبه نصوح دعوت می‌کند. در احادیث نیز جایگاه و اهمیت توبه مورد تأکید قرار گرفته و از تأخیر آن نهی شده است. در بخش دیگری از احادیث، با تقسیم گناهان به حق اللهی و حق الناسی راه‌های توبه از اقسام گناهان بیان شده است.

عباس ممکن است به یکی از اشخاص زیر اشاره داشته باشد:

کلمات کلیدی: قرآن، نفاق، دوروئی، انحراف.

او ازپیامبران اولواالعزم، دارای شریعت و کتاب مستقل (به نام تورات) و دعوت جهانی بود. او از نسل حضرت ابراهیم (ع) است و با شش واسطه به آن حضرت می‌رسد.

در روایات فراوانی، طیبه، محل زندگی حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در طول غیبت، معرفی شده است و همان‌گونه که ذکر خواهد شد، مقصود از آن مدینة النبی (صلی‌الله‌علیه‌واله‌و‌سلم) است.

عروس، همسر پسر را گویند.

عقود اموری دو طرفه هستند که بین دو طرف ایجاد می شوند.

سوره غافر (یا سوره مؤمن، یا سوره حم المؤمن) چهلمین سوره قرآن کریم می باشد.از آن در باب صلات سخن گفته‌اند.

بَقَره‌، دومین‌ و طولانی‌ترین‌ سوره قرآن‌ مجید، دارای‌ تعداد واحد موضوعی‌ رکوع‌، ۲۸۶ آیه و ۶۲۲۱ کلمه و ۲۶۹۵۱ حرف‌ است. [۱] [۲] [۳]

بُکْسَر، شهری‌ تاریخی‌ در ناحیه شاه‌آباد ایالت‌ بیهار در هند است.

مُصْحَف، واژه ای عربی، به معنای نوشته‌هایی است که در یک مجلد جای گرفته است. مصحف به معنای کتاب و کتاب آسمانی به کار می رود. مصحف همچنین از نام های قرآن است. در ادبیات فارسی نیز مصحف‌ گاه مترادف با قرآن به کار رفته است. در فرهنگ و هنر اسلامی، مراد از مصحف یاقوت، قرآن به خط یاقوت (خوشنویس قرن ۷ق) است، و مراد از مصحف امام، قرآن و مصحفی است که به نام عثمان معروف است.[۱]

یكی از پیامبران بزرگی كه علاوه بر قدرت معنوی و نبوّت، دارای حكومت ظاهری وسیع نیز بود، حضرت داوود(علیه‌السلام)است كه نام مباركش شانزده بار در قرآن آمده است.

سوره الرّحمن [۱] به پنجاه و پنجمین سوره قرآن اطلاق می شود. بحث درباره این سوره در باب صلات آمده است.

سوره زمر، سى و نهمین سوره قرآن کریم می باشد.

سال به سال قمری و شمسی تقسیم می‌شود و سال شرعی که احکام مرتبط با زمان بر اساس آن تنظیم شده، سال قمری است که دوازده ماه می‌باشد. از عنوان سال در بابهاى طهارت، صلات، زکات، خمس، حجر، وصیت، نکاح و طلاق سخن گفته‌اند.

سوره فلق، یکصد و سیزدهمین سوره قرآن کریم می باشد.

سلم ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • آیه سلم، یا «آیه صلح» آیه ۶۱ سوره انفال• بیع سلم، یا بیع سلف، به معنای معامله‌ی کالای مدّت‌دار به بهای نقد• سلم (آشتی)، به معنای صلح و آشتی و تأکید شده در قرآن کریم

ابن (= پسر، فرزند)، واژه کهن‌ سامی‌ می‌باشد و از احکام فقهی آن به مناسبت در باب‌های صلاة، صوم، نکاح و ارث سخن رفته است.

واژه تبت ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد:• سوره تبت، صد و یازدهمین سوره از قرآن کریم ، دارای ۵ آیه ، ۲۴ کلمه و ۸۱ حرف• تبت (سرزمین)، سرزمینی در آسیای مرکزی، واقع در فلات تبت

بَنو/ بنی، واژه‌ای عربی  به معنای پسران، فرزندان، پسرِ پسر و نوادگانِ دورتر و در اصطلاح به معنای قبیله ، طائفه ، قوم و خاندان می‌باشد.

اهل در معانی همسر و نیز خانواده و همچنین خویشاوندان به کار رفته است.

بان (فارسی و عربی)، درختی با نام علمی مُرینگا آپترا است.

در قرآن کریم از واژه‌هایی مانند قلب، فواد، صدر و روح استفاده شده است و برای هر یک ویژگی‌هایی بیان شده است. در این نوشته به توضیح این واژه ‌ها خواهیم پرداخت.

نام دیگر سوره نمل، سوره حضرت سلیمان عليه السلام بوده و این سوره بيست و هفتمين سوره قرآن است.

سوره ناس، یکصد و چهاردهمین سوره قرآن کریم بوده و در مدینه نازل شده است.

نحل ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • سوره نحل، سوره شانزدهم قرآن کریم و از سوره‌های مکی• نحل، از اقسام حشرات و دارای احکامی در فقه اسلامی

واژه نصر ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: قرآن• سوره نصر، یکصد و دهمین سوره قرآن کریم و از سوره‌های مدنی• آیه نصر، آیه ۶۲ انفال، از آیات مرتبط با فضایل امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) کاربردهای دیگر• نصر، به معنای یاری کردن و بحث شده در باب‌های صلات، حج، تجارت، ضمان، اجاره، اطعمه و اشربه، غصب و دیات

نور ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: قرآن• سوره نور، بيست و چهارمين سوره قرآن کریم و از سوره‌های مدنی• آیه نور، آیه ۳۵ نور، مشتمل بر اطلاق نور آسمان و زمین بر خداوند سبحان• آیه ۶ نور، آیه ۰۰۶ نور یا آیه لعان به آیه ۶ نور، در باره اجرای نفرین خاص بین زن و شوهر کاربردهای دیگر• نور (مفهوم)، به معنای روشنایی و اطلاق شده بر معانی مختلف در متون دینی

کسر به تخلّف «حکمِ» قیاس از حکمتِ اعتبار شده اطلاق می‌شود.

سوره اصحاب کهف هیجدهمین سوره قرآن کریم می باشد.

کلمه «لوح» به معنای صفحه‌ای است چوبین یا استخوانی پهن شده که در روزگار قدیم بر آن می‌نوشته‌اند. [۱]

بَدْر، ناحیه‌ای در حجاز که نخستین نبرد مهم میان مسلمانان و مشرکان مکه در ماه رمضان سال دوم هجری به نام غزوه بدر در آن رخ داد. دفن شهدای این غزوه در بدر، اهمیتی خاص به آن بخشیده؛ به ویژه برای زائران شیعه. مسجد عریش یا غمامه در این روستا، در جای سایه‌بان (عریش) حضرت محمد (ص) در غزوه بدر ساخته شده است.

آبی صفت منسوب به شهر آبه (آوه) است و ممکن است به یکی از افراد زیر اشاره کند:

حامدات به سوره‌هایی گفته می‌شود كه با کلمه حمد شروع می‌شوند. مانند: سوره‌های فاتحه، انعام، کهف، سباء، فاطر. [۱]

سوره حَشْر از سوره‌های هفت گانه «‌مُسَبِّحات‌» است که با تسبیح و نیایش الهی یعنی «‌سَبَّحَ لله‌» آغاز می‌گردد. آیات سه‌گانه‌ پایانی این سوره، جامع صفیات جلال و جمال و اسماء حُسنی و عُظمای الهی است. داستان یهود بنی نضیر و شکست خوردن و تبعید آنان توسط مسلمانان از مطالب عمده این سوره است. احکام تقسیم اموال و غنایمی که بدون جنگ نصیب مسلمانان می‌شود، ملامت منافقان و افشای اعمال منافقانه و خیانت آمیز آنان نسبت به مسلمانان و توصیف و تمجید از فداکاری‌های مهاجران، از موضوعات این سوره است.

شرک، اصطلاحی دینی به معنای شریک قائل شدن برای خدا. در منابع روایی و کتاب‌های اخلاقی، مراتب مختلفی برای شرک شمرده شده و از گناهان کبیره محسوب می‌شود.

سوره صَف از سوره‌های مدنی قرآن و شصت و یکمین سوره قرآن به ترتیب کتابت و صد و نهمین سوره به ترتیب نزول است. این سوره را به این مناسبت «‌صفّ‌» می‌نامند که این کلمه در آیه ۴ همین سوره آمده است. از موضوعات این سوره، تسبیح و تقدیس خداوند، سرزنش و توبیخ کسانی که گفتارشان با کردارشان مطابقت ندارد، پیروزی نهایی دین خدا و جهانگیر شدن نور آن و عبث بودن تلاش مخالفان برای جلوگیری از آن و تشویق انسان‌ها به ایمان به خدا، جهاد با مال و جان و انفاق در راه خدا که موجب آمرزش گناهان است.

آل، خانواده، عائله، خاندان، تیره، اهل، عشیره، پیروان، وابستگان، همه به یک معنا هستند. مقصود از «‌آل محمد‌» اهل بیت معصوم آن حضرتند همانطور که مقصود از «‌آل ابراهیم‌» در آیه ۱۲۴ سوره بقره ذریۀ معصوم حضرت ابراهیم است.

سوره یس، سی و ششمین سوره قرآن کریم است.

سوره طه بيستمين سوره قرآن کریم می‌باشد.