امام زمان
امام مهدی به دوازدهمین امام معصوم شیعیان اطلاق می‌شود. از آن بزرگوار به مناسبت در بابهای خمس و حج یاد شده است.
راه‌های دوستی با امام زمان چیست؟
راه‌های دوستی با امام زمان چیست؟ راه‌های دوستی با امام زمان چیست؟ در ابتدا، لازم است این موضوع را مطرح کنیم که خداوند، در قرآن مجید، محبت و دوستی همه اهل بیت و همین‌طور تنها ذخیره و یادگار آل عصمت و طهارت، امام مهدی علیه‌السلام را بر همگان واجب کرده است و دوستی آنان را اجر و مزد رسالت پیامبر اسلام قرار داده است. خداوند به پیامبر در این باره می‌فرماید: (قل لا أسألکم علیه أجرا الاّ المودة فی القربی؛ بگو: من، از شما، جز مودت و محبت خویشاوندانم، اجر و مزدی برای رسالت نمی‌خواهم).[1] با توجه به اینکه مودت و دوستی آنان، منفعتی برای ایشان نیست، بلکه نفع آن برای دوست‌داران است و بهره‌های بی‌پایانی را در دنیا و آخرت به همراه دارد، در این مورد نیز می‌فرماید: (قل ما سألتکم من اجر فهو لکم؛ بگو: هر اجر و پاداشی از شما خواسته‌ام، برای خود شما است).[2] در حقیقت، این دوستی‌ها، موجب ارتباط روحی و معنوی است که راه سیر به سوی خدا را فراهم می‌آورد و سلوک انسان را در جهت اراده حق، شکل می‌دهد، خداوند می‌فرماید: (قل ما أسألکم علیه من أجر إلا من شاء أن یتخذ إلی ربه سبیلاً؛ بگو: من، در برابر آن [رسالت]، هیچ‌گونه پاداشی از شما نمی‌خواهم، مگر کسی که بخواهد راهی به سوی پروردگارش برگزیند).[3] با محبت امام زمان است که زمینه‌های اطلاعت از او فراهم می‌آید و با اطاعت از اوست که راه کمال انسان هموار می‌شود. با توجه به این مطالب، معلوم می‌شود که دوستی و محبت، اساس و پایه دین، بلکه مساوی دین است. امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: (هل الدین إلا الحب؛ آیا دین، چیزی جز دوستی است؟).[4] امام زمان فرموده است: (هر یک از شما، باید به آنچه که او را به مقام محبت و دوستی ما نزدیک می‌کند، عمل کند).[5] ازاین‌رو، اگر عبادتی یا عملی مستحبی یا دعا و زیارتی خاص، بتواند مقدمه‌ای برای ایجاد محبت بیشتر به امام زمان باشد، انجام‌دادن آن، وظیفه خواهد بود و به فرمان صریح آن بزرگوار، بر عهده شیعیان قرار گرفته است. بنابراین، اگر ما به تکالیف شرعی خود عمل کنیم و به وظایفی که از سوی ائمه برای شیعیان در دوره ظهور توصیه شده، عمل کنیم، از دوست‌داران واقعی آن حضرت خواهیم بود. در این قسمت، برای شناخت هرچه بهتر راه‌های دوستی با امام زمان فهرست‌وار، به برخی از آن وظایف اشاره می‌شود: 1. کسب معرفت و شناخت نسبت به امام زمان؛ 2. مأیوس‌نشدن در دوره غیبت؛ 3. دعاکردن برای امام زمان، به‌ویژه دعا برای تعجیل فرج آن حضرت؛ 4. تلاش برای فراهم‌ساختن زمینه ظهور؛ 5. تهذیب نفس و تقوا پیشگی و پرهیز از گناه؛ 6. دعا برای سلامتی امام زمان؛ برخی علما، نزدیک به هشتاد وظیفه برای منتظران ذکر کرده‌اند.[6] معرفی منابع برای مطالعه بیشتر • راه وصال، وظایف مؤمنین در زمان غیبت امام زمان، سید رضا حسینی مطلق؛ • با انتظار در خیمه‌اش درآییم، فصل‌نامه انتظار، شماره 5؛ • در انتظار امام، عبدالهادی فضلی؛ • وظایف منتظران در عصر غیبت، حسین الهی‌نژاد؛ پی‌نوشت‌ها 1. شوری: 23. 2. سباء: 47. 3. فرقان: 57. 4. تفسیر عیاشی، ج1، ص168. 5. احتجاج، طبرسی، ج2، ص599. 6. برای اطلاع بیشتر ر.ک: مکیال‌المکارم؛ میرزا محمدتقی موسوی اصفهانی.
راه‌های دوستی با امام زمان چیست؟ راه‌های دوستی با امام زمان چیست؟ در ابتدا، لازم است این موضوع را مطرح کنیم که خداوند، در قرآن مجید، محبت و دوستی همه اهل بیت و همین‌طور تنها ذخیره و یادگار آل عصمت و طهارت، امام مهدی علیه‌السلام را بر همگان واجب کرده است و دوستی آنان را اجر و مزد رسالت پیامبر اسلام قرار داده است. خداوند به پیامبر در این باره می‌فرماید: (قل لا أسألکم علیه أجرا الاّ المودة فی القربی؛ بگو: من، از شما، جز مودت و محبت خویشاوندانم، اجر و مزدی برای رسالت نمی‌خواهم).[1] با توجه به اینکه مودت و دوستی آنان، منفعتی برای ایشان نیست، بلکه نفع آن برای دوست‌داران است و بهره‌های بی‌پایانی را در دنیا و آخرت به همراه دارد، در این مورد نیز می‌فرماید: (قل ما سألتکم من اجر فهو لکم؛ بگو: هر اجر و پاداشی از شما خواسته‌ام، برای خود شما است).[2] در حقیقت، این دوستی‌ها، موجب ارتباط روحی و معنوی است که راه سیر به سوی خدا را فراهم می‌آورد و سلوک انسان را در جهت اراده حق، شکل می‌دهد، خداوند می‌فرماید: (قل ما أسألکم علیه من أجر إلا من شاء أن یتخذ إلی ربه سبیلاً؛ بگو: من، در برابر آن [رسالت]، هیچ‌گونه پاداشی از شما نمی‌خواهم، مگر کسی که بخواهد راهی به سوی پروردگارش برگزیند).[3] با محبت امام زمان است که زمینه‌های اطلاعت از او فراهم می‌آید و با اطاعت از اوست که راه کمال انسان هموار می‌شود. با توجه به این مطالب، معلوم می‌شود که دوستی و محبت، اساس و پایه دین، بلکه مساوی دین است. امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: (هل الدین إلا الحب؛ آیا دین، چیزی جز دوستی است؟).[4] امام زمان فرموده است: (هر یک از شما، باید به آنچه که او را به مقام محبت و دوستی ما نزدیک می‌کند، عمل کند).[5] ازاین‌رو، اگر عبادتی یا عملی مستحبی یا دعا و زیارتی خاص، بتواند مقدمه‌ای برای ایجاد محبت بیشتر به امام زمان باشد، انجام‌دادن آن، وظیفه خواهد بود و به فرمان صریح آن بزرگوار، بر عهده شیعیان قرار گرفته است. بنابراین، اگر ما به تکالیف شرعی خود عمل کنیم و به وظایفی که از سوی ائمه برای شیعیان در دوره ظهور توصیه شده، عمل کنیم، از دوست‌داران واقعی آن حضرت خواهیم بود. در این قسمت، برای شناخت هرچه بهتر راه‌های دوستی با امام زمان فهرست‌وار، به برخی از آن وظایف اشاره می‌شود: 1. کسب معرفت و شناخت نسبت به امام زمان؛ 2. مأیوس‌نشدن در دوره غیبت؛ 3. دعاکردن برای امام زمان، به‌ویژه دعا برای تعجیل فرج آن حضرت؛ 4. تلاش برای فراهم‌ساختن زمینه ظهور؛ 5. تهذیب نفس و تقوا پیشگی و پرهیز از گناه؛ 6. دعا برای سلامتی امام زمان؛ برخی علما، نزدیک به هشتاد وظیفه برای منتظران ذکر کرده‌اند.[6] معرفی منابع برای مطالعه بیشتر • راه وصال، وظایف مؤمنین در زمان غیبت امام زمان، سید رضا حسینی مطلق؛ • با انتظار در خیمه‌اش درآییم، فصل‌نامه انتظار، شماره 5؛ • در انتظار امام، عبدالهادی فضلی؛ • وظایف منتظران در عصر غیبت، حسین الهی‌نژاد؛ پی‌نوشت‌ها 1. شوری: 23. 2. سباء: 47. 3. فرقان: 57. 4. تفسیر عیاشی، ج1، ص168. 5. احتجاج، طبرسی، ج2، ص599. 6. برای اطلاع بیشتر ر.ک: مکیال‌المکارم؛ میرزا محمدتقی موسوی اصفهانی.
پاسخ:
راه‌های دوستی با امام زمان چیست؟
راه‌های دوستی با امام زمان چیست؟
در ابتدا، لازم است این موضوع را مطرح کنیم که خداوند، در قرآن مجید، محبت و دوستی همه اهل بیت و همین‌طور تنها ذخیره و یادگار آل عصمت و طهارت، امام مهدی علیه‌السلام را بر همگان واجب کرده است و دوستی آنان را اجر و مزد رسالت پیامبر اسلام قرار داده است. خداوند به پیامبر در این باره می‌فرماید: (قل لا أسألکم علیه أجرا الاّ المودة فی القربی؛ بگو: من، از شما، جز مودت و محبت خویشاوندانم، اجر و مزدی برای رسالت نمی‌خواهم).[1]
با توجه به اینکه مودت و دوستی آنان، منفعتی برای ایشان نیست، بلکه نفع آن برای دوست‌داران است و بهره‌های بی‌پایانی را در دنیا و آخرت به همراه دارد، در این مورد نیز می‌فرماید: (قل ما سألتکم من اجر فهو لکم؛ بگو: هر اجر و پاداشی از شما خواسته‌ام، برای خود شما است).[2]
در حقیقت، این دوستی‌ها، موجب ارتباط روحی و معنوی است که راه سیر به سوی خدا را فراهم می‌آورد و سلوک انسان را در جهت اراده حق، شکل می‌دهد، خداوند می‌فرماید: (قل ما أسألکم علیه من أجر إلا من شاء أن یتخذ إلی ربه سبیلاً؛ بگو: من، در برابر آن [رسالت]، هیچ‌گونه پاداشی از شما نمی‌خواهم، مگر کسی که بخواهد راهی به سوی پروردگارش برگزیند).[3]
با محبت امام زمان است که زمینه‌های اطلاعت از او فراهم می‌آید و با اطاعت از اوست که راه کمال انسان هموار می‌شود.
با توجه به این مطالب، معلوم می‌شود که دوستی و محبت، اساس و پایه دین، بلکه مساوی دین است. امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: (هل الدین إلا الحب؛ آیا دین، چیزی جز دوستی است؟).[4]
امام زمان فرموده است: (هر یک از شما، باید به آنچه که او را به مقام محبت و دوستی ما نزدیک می‌کند، عمل کند).[5]
ازاین‌رو، اگر عبادتی یا عملی مستحبی یا دعا و زیارتی خاص، بتواند مقدمه‌ای برای ایجاد محبت بیشتر به امام زمان باشد، انجام‌دادن آن، وظیفه خواهد بود و به فرمان صریح آن بزرگوار، بر عهده شیعیان قرار گرفته است.
بنابراین، اگر ما به تکالیف شرعی خود عمل کنیم و به وظایفی که از سوی ائمه برای شیعیان در دوره ظهور توصیه شده، عمل کنیم، از دوست‌داران واقعی آن حضرت خواهیم بود.
در این قسمت، برای شناخت هرچه بهتر راه‌های دوستی با امام زمان فهرست‌وار، به برخی از آن وظایف اشاره می‌شود:
1. کسب معرفت و شناخت نسبت به امام زمان؛
2. مأیوس‌نشدن در دوره غیبت؛
3. دعاکردن برای امام زمان، به‌ویژه دعا برای تعجیل فرج آن حضرت؛
4. تلاش برای فراهم‌ساختن زمینه ظهور؛
5. تهذیب نفس و تقوا پیشگی و پرهیز از گناه؛
6. دعا برای سلامتی امام زمان؛
برخی علما، نزدیک به هشتاد وظیفه برای منتظران ذکر کرده‌اند.[6]
معرفی منابع برای مطالعه بیشتر
• راه وصال، وظایف مؤمنین در زمان غیبت امام زمان، سید رضا حسینی مطلق؛
• با انتظار در خیمه‌اش درآییم، فصل‌نامه انتظار، شماره 5؛
• در انتظار امام، عبدالهادی فضلی؛
• وظایف منتظران در عصر غیبت، حسین الهی‌نژاد؛
پی‌نوشت‌ها
1. شوری: 23.
2. سباء: 47.
3. فرقان: 57.
4. تفسیر عیاشی، ج1، ص168.
5. احتجاج، طبرسی، ج2، ص599.
6. برای اطلاع بیشتر ر.ک: مکیال‌المکارم؛ میرزا محمدتقی موسوی اصفهانی.
- [سایر] راه های دوستی با امام زمان (علیه السلام) کدام است؟
- [سایر] امام زمان (عج) چه سفارشی درباره محبت و دوستی اهل بیت (ع) نمودند؟
- [سایر] امام زمان (عج) چه مبنایی برای محبت و دوستی اهل بیت (ع) بیان نمودند؟
- [سایر] امام زمان بهائیت کیست؟ و چه رابطه ای با امام زمان شیعه دارد؟
- [سایر] چرا به حضرت مهدی علیه السلام، صاحب الزمان می گویند؟
- [سایر] دیدگاه اهل سنّت در مورد امام مهدی(عج) چیست؟ آیا ظهور مهدی موعود، از مسائل اتفاقی بین مسلمین است؟
- [سایر] بر فرض مثال اگر 313 یار امام مهدی کامل شود و امام مهدی ظهور نکند، چه دلیلی دارد؟
- [سایر] دیدگاه اهل سنّت در مورد امام مهدی(عج) چیست؟ آیا ظهور مهدی موعود، از مسائل اتفاقی بین مسلمین است؟
- [سایر] اگر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظهور کند ، چه حوادثی رخ می دهد ؟
- [سایر] حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)در موقع ظهور چگونه تایید می شوند ؟
- [آیت الله نوری همدانی] در زمان غیبت ولّی عَصْر ( عج ) که نماز جمعه واجب تَعْیینی نیست ، خرید و فروش و سایر معاملات ، پس از اذان جمعه حرام نیست .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . مسلمانان باید در مورد اشخاص مجهول که ملبس به لباس علما و طلاب هستند تحقیق نمایند اگر به مقامی دیگر غیر از مقام علما و مجتهدین که نواب حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه می باشند ارتباط داشته باشند از آنها کناره گرفته و از ضلالت و اضلال آن ها بپرهیزند.
- [آیت الله نوری همدانی] در زمان غیبت ولیّ عصر (عج ) نماز جمعه واجب تَخییری است ( یعنی مُکَلَّفْ می تواند روز جمعه بجای نماز ظهر نماز جمعه بخواند ) ولی جمعه اَفْضَلْ است وظهر اَحْوَط واحتیاط بیشتر در آن است که هر دو را بجا آورند .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] در زمان غیبت ولی عصر (عج) نماز جمعه واجب تخییری است (یعنی مکلّف می تواند روز جمعه به جای نماز ظهر نماز جمعه بخواند) ولی جمعه افضل است و ظهر احوط و احتیاط بیشتر در آن است که هردو را بجا آورد.
- [آیت الله جوادی آملی] .دریافت کننده خمس، امام ( ع)و در غیبت آن , فقیه جامع الشرایط و حاکم شرع است و مکلف , بدون اجازه از آنان نمی تواند آن را به موارد مصرف برساند . به تعبیر دیگر , همه خمس , اعم از سهم امام ( ع) و سهم سادات, در اختیار منصب امامت (شخصیت حقوقی) است. در زمان غیبت حضرت ولیّ عصر (عج) ،فقیه جامع الشرایط, جانشین شخصیت حقوقیِ امامت است، بنابراین در زمان غیبت باید تمام خمس را به فقیه جامع الشرای ط تحویل داد و هرگونه دخل و ت صرف در خمس (سهم امام( ع) و سهم سادات) باید با اجازه او باشد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . "أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ الله"جزو اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله"، به قصد قربت گفته شود. اللهُ أکْبَرُ خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند. أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ الله شهادت می دهم که نیست خدایی جز خدای یکتا و بی همتا. أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله شهادت می دهم که حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله پیغمبر و فرستاده خداست. أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً أمِیرَ المُؤمِنینَ وَلِیُّ الله شهادت می دهم که حضرت علی علیه السلام أمیرالمؤمنین و ولی خدا بر همه خلق است. حَیَّ عَلَی الصَّلاَة بشتاب برای نماز. حَیَّ عَلَی الْفَلاَح بشتاب برای رستگاری. حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل بشتاب برای بهترین کارها که نماز است. قَد قامَتِ الصَّلاَة به تحقیق نماز برپا شد. لا إلَهَ إِلاَّ الله نیست خدایی مگر خدای یکتا و بی همتا.
- [آیت الله بروجردی] (اَشْهَدُ اَنَّ عَلِیاً وَلِی اللهِ) جزء اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از (اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ) به قصد قربت گفته شود.ترجمهی اذان و اقامه(اللهُ اکبر): یعنی خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند.(اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ الا اللهُ): یعنی شهادت میدهم که غیر خدایی که یکتا و بیهمتاست خدای دیگری سزاوار پرستش نیست.(اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت محمّد بن عبدالله) ص) پیغمبر و فرستادة خدا است.(اَشْهَدُ اَنَّ عَلیا اَمیرَالمؤمنینَ وَلِی اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت علی (علیه الصلوة و السلام)، امیرالمؤمنین و ولی خدا بر همهی خلق است.(حَی عَلَی الصَّلوة): یعنی بشتاب برای نماز.(حَی عَلَی الفَلاحِ): یعنی بشتاب برای رستگاری.(حَی عَلَی خَیرِ العَمَلِ): یعنی بشتاب برای بهترین کارها که نماز است.(قَد قامَتِ الصَّلوة): یعنی به تحقیق نماز بر پا شد.(لا اِلهَ اِلاَّ الله): یعنی خدایی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یکتا و بیهمتا است.
- [آیت الله نوری همدانی] اذان هیجده جمله است : اللهً اکبرُ چهار مرتبه اشهدً ان لا الهَ الا اللهً ، اشهدً انّ محّمداً رسولً اللهِ ، حیّ علی الصلاهِ، حیَّ علی الفلاحِ ، حیّ علی خیرِ العملِ ، الله اکبرُ ، لا الهَ الا اللهً هر یک دو مرتبه ، و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبرُ از اول اذان و یک مرتبه لا اِلَه الّا اللهً از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حیّ علی خیرِ العملِ باید دو مرتبه قد قامتِ الصلاهً اضافه نمود .
- [آیت الله سبحانی] اذان هیجده جمله است: اللّهُ أَکْبَر چهار مرتبه. أَشْهَدُ أَنْ لا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ، أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ، حَیَّ عَلَی الصَّلاَةِ، حَیَّ عَلَی الفَلاَح، حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ، اللّهُ أَکْبَر، لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه اللّهُ أَکْبَر از اول اذان و یک مرتبه لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ باید دو مرتبه قَدْ قامَتِ الصَّلاةُ اضافه نمود.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اذان هیجده جمله است: "اللهُ أکْبَرُ" چهار مرتبه؛ "أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ" "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله" "حَیَّ عَلی الصّلاة" "حَیَّ عَلَی الْفَلاَح" "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل" "اللهُ أَکْبَرُ" "لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله" هر یک دو مرتبه. اقامه هفده جمله است یعنی: دو مرتبه "اللهُ أکْبَرُ" از اول اذان و یک مرتبه "لا إِلَهَ إِلاَّ الله" از آخر آن کم می شود وبعد از گفتن "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل"باید دو مرتبه "قَدْ قامَتِ الصَّلاة" اضافه نمود.