آیا تعیین خبرگان به وسیله انتخابات، خروج از مبنای انتصاب و تسلیم به معنای انتخاب نیست؟
آیا تعیین خبرگان به وسیله انتخابات، خروج از مبنای انتصاب و تسلیم به معنای انتخاب نیست؟ جهت پاسخ گویی به این سؤال، ابتدا لازم است فرق بین مبنای انتصاب و انتخاب اجمالاً بیان شود. یک.انتصاب‌ بر اساس این مبنا، فقیهان جامع شرایط از طرف امام معصوم(ع) نصب شده و شرعاً مجاز به اعمال ولایت می‌باشند. بنابراین، پذیرش مردمی، زمینه‌ساز اعمال ولایت است، نه منشأ مشروعیت ولایت؛ از این رو رأی خبرگان منتخب مردم، راه شناخت رهبر است. دو. انتخاب‌ بنابراین دیدگاه، ائمه اطهار(ع) تنها فقیهان جامع شرایط را نامزد احراز این مقام معرفی کرده‌اند تا مردم شایسته‌ترین آنان را انتخاب کنند و به رهبری برگزینند. بنابراین گزینش با واسطه یا بدون واسطه مردم، در مشروعیت رهبری فقیه، مدخلیت دارد. وجود خبرگان و نحوه تعیین آنان، با هر یک از دو مبنا سازگار است. به عبارت دیگر چون (منصب رهبری) امری عمومی است، تشخیص فقیه اصلح به عهده مردم است. اما چون برای شناخت اصلح نیاز به تخصص کافی هست، به حکم عقل و فطرت و بنا به مبنای رجوع به عالم، باید به اهل خبره مراجعه کرد. از طرف دیگر انتخاب فرد فرد مردم در رجوع به اهل خبره، موجب هرج و مرج می‌شود؛ بنابراین رجوع به آرای اکثریت در قالب انتخاب (مجلس خبرگان) بهتر از شیوه‌های بدیل، جامعه را در کشف یا گزینش رهبر شایسته شرعی یاری می‌رساند و در این رابطه، فرقی بین مبنای نصب و انتخاب نیست. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبری، کد: 87/500015)
عنوان سوال:

آیا تعیین خبرگان به وسیله انتخابات، خروج از مبنای انتصاب و تسلیم به معنای انتخاب نیست؟


پاسخ:

آیا تعیین خبرگان به وسیله انتخابات، خروج از مبنای انتصاب و تسلیم به معنای انتخاب نیست؟

جهت پاسخ گویی به این سؤال، ابتدا لازم است فرق بین مبنای انتصاب و انتخاب اجمالاً بیان شود.
یک.انتصاب‌
بر اساس این مبنا، فقیهان جامع شرایط از طرف امام معصوم(ع) نصب شده و شرعاً مجاز به اعمال ولایت می‌باشند. بنابراین، پذیرش مردمی، زمینه‌ساز اعمال ولایت است، نه منشأ مشروعیت ولایت؛ از این رو رأی خبرگان منتخب مردم، راه شناخت رهبر است. دو. انتخاب‌
بنابراین دیدگاه، ائمه اطهار(ع) تنها فقیهان جامع شرایط را نامزد احراز این مقام معرفی کرده‌اند تا مردم شایسته‌ترین آنان را انتخاب کنند و به رهبری برگزینند. بنابراین گزینش با واسطه یا بدون واسطه مردم، در مشروعیت رهبری فقیه، مدخلیت دارد.
وجود خبرگان و نحوه تعیین آنان، با هر یک از دو مبنا سازگار است. به عبارت دیگر چون (منصب رهبری) امری عمومی است، تشخیص فقیه اصلح به عهده مردم است. اما چون برای شناخت اصلح نیاز به تخصص کافی هست، به حکم عقل و فطرت و بنا به مبنای رجوع به عالم، باید به اهل خبره مراجعه کرد.
از طرف دیگر انتخاب فرد فرد مردم در رجوع به اهل خبره، موجب هرج و مرج می‌شود؛ بنابراین رجوع به آرای اکثریت در قالب انتخاب (مجلس خبرگان) بهتر از شیوه‌های بدیل، جامعه را در کشف یا گزینش رهبر شایسته شرعی یاری می‌رساند و در این رابطه، فرقی بین مبنای نصب و انتخاب نیست. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد رهبری، کد: 87/500015)





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین