در کدام کشورها اسماعیلیه حضور دارد و رهبری آنان در عصر حاضر به عهده چه کسی است؟ اسماعیلیان که از اختلاف بر سر جانشینی امام جعفر صادق علیه السلام در 148 ه . از دیگر شیعیان امامی جدا شدند، معتقدند که امامت بعد از امام ششم علیه السلام به فرزند آن حضرت یعنی اسماعیل می رسد و چون اسماعیل هم در زمان حیات پدر از دنیا رفت، بعد از او امامت به محمد بن اسماعیل رسیده و لذا امامت را در محمد بن اسماعیل تمام می دانند و از این لحاظ به سبعیه (هفت امامی) معروفند.[1] اسماعیلیه در مدت نسبتاً کوتاهی بعد از انشعاب از شیعه موفق شدند دولت فاطمی را در مصر، و بعد از انشعاب داخلی حکومت نزاری را در (الموت) تاسیس کنند و تهدیدی جدی علیه عباسیان از شرق و غرب باشند. پس از سقوط دولت های فاطمی و نزاری، اسماعیلیان دیگر هرگز نتوانستند قدرت گذشته خویش را بدست آورند و به دور افتاده ترین کشورهای جهان اسلام خاصه یمن و شبه قاره هند پناه بردند و در حال حاضر در حدود 25 کشور جهان پراکنده هستند و عمدتاً در هند، پاکستان، افغانستان، تاجیکستان در آسیای مرکزی و پامیر چین زندگی می کنند.[2] و همچنین در کشورهای افریقایی و اروپایی و آمریکای شمالی نیز وجود دارند و لذا می توان گفت از اغلب نژادها و زبانهای مختلف دنیا پیروان اسماعیلیه مشاهده می شوند. از سال 1970 میلادی به این طرف شمار فراوانی از اسماعیلیان که به غرب مهاجرت کردند در کشورهایی چون، کانادا، آمریکا، انگلیس سکونت گزیدند.[3] و در آفریقا هم اسماعیلیان در کشورهایی همچون، تانزانیا، زنگبار و... وجود دارند. و عده ای هم در کشورهای سواحل خلیج فارس همچون ایران، عمان، مسقط و بحرین حضور دارند.[4] البته باید خاطر نشان کرد که حضور اسماعیلیه در کشورهای یاد شده منحصر نمی شود، بلکه با توجه به ارتباطاتی که در عصر حاضر وجود دارد، می توان گفت: که پراکندگی اسماعیلیه در اکثر کشورها دیده می شود و کشورهای یاد شده فقط به عنوان نمونه بوده و اینکه در این کشورها بیشترین حضور را دارند و فعالیت های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی می کنند و موسساتی هم در این رابطه به نام موسسات آقاخان وجود دارد. اما در رابطه با رهبری فرقه اسماعیلیه باید گفت: که فرقه اسماعیلیه همچنان که گفته شد بعد از سقوط الموت و انقراض خلافت فاطمی به صورت مخفی زندگی می کردند و اطلاعات کافی در این زمینه وجود ندارد، اما در دوره قاجار در ایران رهبری این فرقه بر عهده آقا خان محلاتی بوده که از طرف حکومت مرکزی، حاکم کرمان هم بوده و بعد از مدتی که علیه دولت شورش می کند و از جانب انگلیس هم حمایت مالی می شد با شکست قیام، از ایران خارج و در سند سکونت می کند، و بعد از آن رهبری در فرقه اسماعیلیه به صورت ارثی به فرزندان و نوادگان آقا خان محلاتی می رسید به طوری که آقا خان سوم با اینکه فقط هشت سال داشت و در سال 1877 میلادی متولد شده بود در سال 1885 میلادی به امامت فرقه اسماعیلیه رسید[5] و مدت طولانی هم رهبری اسماعیلیه را بر عهده داشت و حدود 70 سال این امر بر عهده وی بوده، از آنجا که رهبری فرقه موروثی بوده، بعد از مرگ وی در سال 1957 میلادی طبق وصیت آقا خان سوم نوه اش به نام کریم الحسینی ملقب به آقا خان چهارم به رهبری فرقه اسماعیلیه رسید[6] و در زمان رسیدن به این مقام حدود 21 سال سن داشت و الان حدود 48 سال است که رهبری فرقه را بر عهده دارد و اغلب در کشورهای اروپائی، سوئیس و انگلیس و فرانسه اقامت می کند و امامت اسماعیلیان نزاری را بر عهده دارد. اما رهبر شاخة مستعلی، محمد برهان الدین بن طاهر سیف الدین است که داعی حاضر نامیده می شود و در هند سکونت داشته و از شاخة داعیان داوری است. رهبری شاخه اسماعیلیان سلیمانی داعی حاضرشان الشرفی حسین بن حسن المکرمی است. بنابراین اسماعیلیه در عصر حاضر پراکنده است و در 25 کشور دنیا حضور پر رنگی دارند و شاید در کشورهای دیگری هم حضور داشته باشند که به اندازه کشورهای گفته شده نرسیده باشد و رهبری فرقه نزاری بر عهده آقا خان چهارم و رهبر فرقه مستعلویه که خود دو شاخه است در اختیار افراد ذکر شده قرار دارد. معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1. تاریخ الدعوت اسماعیلیه و دایره المعارف اسلامی. [1] . شهرستانی، ملل و نحل، بیروت، دارالمعرفته، 1415 ه ، ج 1، ص 226. [2] . دفتری، فرهاد، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ترجمه فریدون بدره ای، تهران، نشر فرزان، چاپ اول، 1375، ص 3. [3] . همان، ص 622. [4] . مشکور، محمد جواد، موسوعه فرق اسلامیه، بیروت، مجمع بحوث اسلامی، چاپ اول، 1415 ه ، ص 106. [5] . ساعی، محسن، آقاخان محلاتی و فرقه اسماعیلیه، تهران، 1329، ص 77. [6] . تاریخ و عقاید اسماعیلیه، پیشین، ص 623، و غالب، مصطفی، تاریخ دعوت اسماعیلی، بیروت، انتشارت درالاندس، ص 390.
در کدام کشورها اسماعیلیه حضور دارد و رهبری آنان در عصر حاضر به عهده چه کسی است؟
اسماعیلیان که از اختلاف بر سر جانشینی امام جعفر صادق علیه السلام در 148 ه . از دیگر شیعیان امامی جدا شدند، معتقدند که امامت بعد از امام ششم علیه السلام به فرزند آن حضرت یعنی اسماعیل می رسد و چون اسماعیل هم در زمان حیات پدر از دنیا رفت، بعد از او امامت به محمد بن اسماعیل رسیده و لذا امامت را در محمد بن اسماعیل تمام می دانند و از این لحاظ به سبعیه (هفت امامی) معروفند.[1]
اسماعیلیه در مدت نسبتاً کوتاهی بعد از انشعاب از شیعه موفق شدند دولت فاطمی را در مصر، و بعد از انشعاب داخلی حکومت نزاری را در (الموت) تاسیس کنند و تهدیدی جدی علیه عباسیان از شرق و غرب باشند.
پس از سقوط دولت های فاطمی و نزاری، اسماعیلیان دیگر هرگز نتوانستند قدرت گذشته خویش را بدست آورند و به دور افتاده ترین کشورهای جهان اسلام خاصه یمن و شبه قاره هند پناه بردند و در حال حاضر در حدود 25 کشور جهان پراکنده هستند و عمدتاً در هند، پاکستان، افغانستان، تاجیکستان در آسیای مرکزی و پامیر چین زندگی می کنند.[2]
و همچنین در کشورهای افریقایی و اروپایی و آمریکای شمالی نیز وجود دارند و لذا می توان گفت از اغلب نژادها و زبانهای مختلف دنیا پیروان اسماعیلیه مشاهده می شوند. از سال 1970 میلادی به این طرف شمار فراوانی از اسماعیلیان که به غرب مهاجرت کردند در کشورهایی چون، کانادا، آمریکا، انگلیس سکونت گزیدند.[3]
و در آفریقا هم اسماعیلیان در کشورهایی همچون، تانزانیا، زنگبار و... وجود دارند.
و عده ای هم در کشورهای سواحل خلیج فارس همچون ایران، عمان، مسقط و بحرین حضور دارند.[4]
البته باید خاطر نشان کرد که حضور اسماعیلیه در کشورهای یاد شده منحصر نمی شود، بلکه با توجه به ارتباطاتی که در عصر حاضر وجود دارد، می توان گفت: که پراکندگی اسماعیلیه در اکثر کشورها دیده می شود و کشورهای یاد شده فقط به عنوان نمونه بوده و اینکه در این کشورها بیشترین حضور را دارند و فعالیت های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی می کنند و موسساتی هم در این رابطه به نام موسسات آقاخان وجود دارد.
اما در رابطه با رهبری فرقه اسماعیلیه باید گفت: که فرقه اسماعیلیه همچنان که گفته شد بعد از سقوط الموت و انقراض خلافت فاطمی به صورت مخفی زندگی می کردند و اطلاعات کافی در این زمینه وجود ندارد، اما در دوره قاجار در ایران رهبری این فرقه بر عهده آقا خان محلاتی بوده که از طرف حکومت مرکزی، حاکم کرمان هم بوده و بعد از مدتی که علیه دولت شورش می کند و از جانب انگلیس هم حمایت مالی می شد با شکست قیام، از ایران خارج و در سند سکونت می کند، و بعد از آن رهبری در فرقه اسماعیلیه به صورت ارثی به فرزندان و نوادگان آقا خان محلاتی می رسید به طوری که آقا خان سوم با اینکه فقط هشت سال داشت و در سال 1877 میلادی متولد شده بود در سال 1885 میلادی به امامت فرقه اسماعیلیه رسید[5] و مدت طولانی هم رهبری اسماعیلیه را بر عهده داشت و حدود 70 سال این امر بر عهده وی بوده، از آنجا که رهبری فرقه موروثی بوده، بعد از مرگ وی در سال 1957 میلادی طبق وصیت آقا خان سوم نوه اش به نام کریم الحسینی ملقب به آقا خان چهارم به رهبری فرقه اسماعیلیه رسید[6] و در زمان رسیدن به این مقام حدود 21 سال سن داشت و الان حدود 48 سال است که رهبری فرقه را بر عهده دارد و اغلب در کشورهای اروپائی، سوئیس و انگلیس و فرانسه اقامت می کند و امامت اسماعیلیان نزاری را بر عهده دارد.
اما رهبر شاخة مستعلی، محمد برهان الدین بن طاهر سیف الدین است که داعی حاضر نامیده می شود و در هند سکونت داشته و از شاخة داعیان داوری است. رهبری شاخه اسماعیلیان سلیمانی داعی حاضرشان الشرفی حسین بن حسن المکرمی است.
بنابراین اسماعیلیه در عصر حاضر پراکنده است و در 25 کشور دنیا حضور پر رنگی دارند و شاید در کشورهای دیگری هم حضور داشته باشند که به اندازه کشورهای گفته شده نرسیده باشد و رهبری فرقه نزاری بر عهده آقا خان چهارم و رهبر فرقه مستعلویه که خود دو شاخه است در اختیار افراد ذکر شده قرار دارد.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. تاریخ الدعوت اسماعیلیه و دایره المعارف اسلامی.
[1] . شهرستانی، ملل و نحل، بیروت، دارالمعرفته، 1415 ه ، ج 1، ص 226.
[2] . دفتری، فرهاد، تاریخ و عقاید اسماعیلیه، ترجمه فریدون بدره ای، تهران، نشر فرزان، چاپ اول، 1375، ص 3.
[3] . همان، ص 622.
[4] . مشکور، محمد جواد، موسوعه فرق اسلامیه، بیروت، مجمع بحوث اسلامی، چاپ اول، 1415 ه ، ص 106.
[5] . ساعی، محسن، آقاخان محلاتی و فرقه اسماعیلیه، تهران، 1329، ص 77.
[6] . تاریخ و عقاید اسماعیلیه، پیشین، ص 623، و غالب، مصطفی، تاریخ دعوت اسماعیلی، بیروت، انتشارت درالاندس، ص 390.
- [سایر] در کدام کشورها اسماعیلیه حضور دارد و رهبری آنان در عصر حاضر به عهده چه کسی است؟
- [سایر] بنیانگذاران اهل حق را معرفی نموده و بگویید در عصر حاضر رهبری این فرقه به عهده چه کسی می باشد؟
- [سایر] مهمترین عصر از تاریخ اسماعیلیه، چه عصری است؟
- [سایر] از دیدگاه حقوق اساسی تطبیقی، شیوه عزل رهبری در ایران چه امتیازاتی بر شیوه عزل بالاترین مقامات سایر کشورها دارد؟
- [سایر] از دیدگاه حقوق اساسی تطبیقی، شیوه عزل رهبری در ایران چه امتیازاتی بر شیوه عزل بالاترین مقامات سایر کشورها دارد؟
- [سایر] با توجه به شرایط و کارکردهای مختلف رهبری چرا متخصصین علوم دیگر در مجلس خبرگان حضور ندارند؟
- [سایر] با توجه به شرایط و کارکردهای مختلف رهبری چرا متخصصین علوم دیگر در مجلس خبرگان حضور ندارند؟
- [سایر] با توجه به شرایط و کارکردهای مختلف رهبری چرا متخصصین علوم دیگر در مجلس خبرگان حضور ندارند؟
- [سایر] آیا نظارت بر رهبری را می توان نهادینه کرد؟مجلس خبرگان درباره نظارت بر رهبری, چه وظیفه ای بر عهده دارد؟آیا سبب بوجود آمدن یک رهبری مخفی نمی شود؟
- [سایر] آیا حضور و نظر کارشناسان غیرفقهی در جلسات مجلس خبرگان ضرورت و راهکار قانونی دارد؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] کسی که می داند یک نماز چهار رکعتی بر ذمه دارد، اما نمی داند قضای ظهر بوده یا عصر یا عشاء اگر یک نماز چهار رکعتی به نیت ما فی الذمه یعنی قضایی که بر عهده اوست بخواند کافی است و در بلند خواندن و آهسته خواندن حمد و سوره مخیر است.
- [آیت الله سیستانی] نافله عصر پیش از نماز عصر خوانده میشود ، و وقت آن تا موقعی که ممکن باشد آن را پیش از نماز عصر خواند ادامه دارد ، ولی چنانچه شخص نافله عصر را تا موقعی که سایه شاخص به چهار هفتم آن برسد تأخیر بیندازد بهتر است که در این موقع نماز عصر را قبل از نافله بخواند ، بجز در مورد مذکور در مسأله قبل .
- [آیت الله بهجت] حضور دو شاهد عادل، در عقد دائم و غیر دائم لازم نیست، ولی احتیاط مستحب آن است که حضور داشته باشند.
- [آیت الله سبحانی] نماز ظهر و عصر هرکدام وقت مخصوص و مشترکی دارند، وقت مخصوص نماز ظهر از اول ظهر است تا وقتی که از ظهر به اندازه خواندن نماز ظهر بگذرد; و وقت مخصوص نماز عصر موقعی است که به اندازه خواندن نماز عصر، وقت به مغرب مانده باشد، که اگر کسی تا این موقع نماز ظهر را نخواند، نماز ظهر او قضا شده و باید نماز عصر را بخواند و ما بین وقت مخصوص نماز ظهر و وقت مخصوص نماز عصر، وقت مشترک نماز ظهر و نماز عصر است، و اگر کسی در وقت مختص ظهر، نماز عصر و در وقت مختص عصر نماز ظهر بخواند، نماز او در هر دو مورد باطل است.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر بعد از گذشتن وقت نماز ظهر و عصر بداند چهار رکعت نماز نخوانده و نمیداند که نماز ظهر است یا نماز عصر، باید چهار رکعت نماز به قصد مافیالذمه بخواند و اگر در غیر وقت اختصاصی عصر نمازی خوانده و نمیداند در آن نیت ظهر کرده یا به جهت فراموشی نیت عصر نموده، نماز خوانده شده را نماز ظهر قرار داده، نماز عصر را قضا میکند و احتیاط مستحب آن است که در نماز قضا، نیت خصوص ظهر یا عصر را نکند.
- [آیت الله جوادی آملی] .وقت مخصوص ظهر، اول وقت است تا اندازه ای که بتوان نماز ظهر مسافر یا حاضر را با تحصیل مقدمات آن ، در آن وقت ب هجا آورد . وقت مخصوص عصر , مقداری از زمان تا مغرب است که بتوان نماز عصر مسافر یا حاضر را در آن انجام داد . بین دو وقت مخصوص، وقت مشترک نماز ظهر و عصر است، اگر کسی نماز ظهر را تا وقت اختصاصی عصر نخوانده باشد، باید نماز عصر را بخواند و قضای نماز ظهر را بعداً بهجا آورد و اگر سهواً نماز ظهر در وقت مخصوص عصر و یا نماز عصر سهواً در وقت مخصوص ظهر واقع شد، صحیح است.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] نماز ظهر و عصر هرکدام وقت مخصوص و مشترکی دارند: وقت مخصوص نماز ظهر از اوّل ظهر است تا وقتی که از ظهر به اندازه خواندن نماز ظهر بگذرد. و وقت مخصوص نماز عصر موقعی است که به اندازه خواندن نماز عصر، وقت به مغرب مانده باشد که اگر کسی تا این موقع نماز ظهر را نخوانده، نماز ظهر او قضا شده و باید نماز عصر را بخواند. و مابین وقت مخصوص نماز ظهر و وقت مخصوص نماز عصر، وقت مشترک نماز ظهر و نماز عصر است، و اگر کسی در این وقت اشتباهاً نماز ظهر یا عصر را به جای دیگری بخواند، نمازش صحیح است.
- [امام خمینی] نماز ظهر و عصر هر کدام وقت مخصوص و مشترکی دارند: وقت مخصوص نماز ظهر از اول ظهر است تا وقتی که از ظهر به اندازه خواندن نماز ظهر بگذرد. و وقت مخصوص نماز عصر موقعی است که به اندازه خواندن نماز عصر وقت به مغرب مانده باشد، که اگر کسی تا این موقع نماز ظهر را نخواند، نماز ظهر او قضا شده و باید نماز عصر را بخواند. و ما بین وقت مخصوص نماز ظهر و وقت مخصوص نماز عصر وقت مشترک نماز ظهر و نماز عصر است. و اگر کسی اشتباها نماز ظهر یا عصر را در وقت مخصوص دیگری بخواند، نمازش صحیح است.
- [آیت الله اردبیلی] اگر در قرارداد مزارعه شرط کنند که زمین و کشت به عهده یک طرف و بذر و سایر کارها به عهده دیگری باشد، صحیح است.
- [آیت الله جوادی آملی] .در معامله نقدی , اگر یکی از دو طرف از تحویل آنچه بر عهده اوست امتناع کند، بر دیگری تحویل آنچه بر عهده او بوده, لازم نیست.