من الان 2سال است که عقد هستم از شوهرم راضیم خیلی وقت است که خونه ای درست می کنیم اما با داشتن شغل کارگری و بدهی و چند وام نمیتوانیم زودتر ازدواج کنیم دوران عقد را اصلا دوست ندارم رابطه مادرم با من خوب نیست و همیشه فرق میگذارد بین من با خواهر و برادرانم چون بچه آخرم همه زور می گویند خسته شدم کمکم کن آیا جواب خوبی بدی است؟ دوست دارم زودتر ازدواج کنم شاید راحت شوم اما نمی شود.

من الان 2سال است که عقد هستم از شوهرم راضیم خیلی وقت است که خونه ای درست می کنیم اما با داشتن شغل کارگری و بدهی و چند وام نمیتوانیم زودتر ازدواج کنیم دوران عقد را اصلا دوست ندارم رابطه مادرم با من خوب نیست و همیشه فرق میگذارد بین من با خواهر و برادرانم چون بچه آخرم همه زور می گویند خسته شدم کمکم کن آیا جواب خوبی بدی است؟ دوست دارم زودتر ازدواج کنم شاید راحت شوم اما نمی شود.

با سلام و عرض ادب خدمت شما خواهر گرامی از ارتباط شما با این مرکز تشکر می کنیم و امیدواریم که پاسخ ارائه شده مورد پسند و استفاده شما واقع شود. در ضمن از تاخیری که در امر پاسخ دهی پیش آمده کمال عذر را داریم و امیدواریم که این امر را حمل بر اهمال کاری نکنید.
پرسشگر گرامی؛ طولانی شدن دوران عقد می تواند برای دختر و پسر مشکلات زیادی را بدنبال داشته باشد، به همین دلیل روان شناسان خانواده به زوج های جوان توصیه می کنند که دوران عقد را طولانی نکنند و هر چه سریع تر زمینه ازدواج و تشکیل زندگی مشترک را فراهم کنند. شاید بیش از اینکه رفتارهای مادر محترمتان در به وجود آمدن احساس نا رضایتی در شما نقش ایفا کند، طولانی شدن دوران عقد نقش داشته باشد. از طرف دیگر تشکیل خانواده مستقل موجب می شود تا تنوعی در زندگی شما بوجود آید و از محیطی که (به هر دلیل، خواه رفتار نا درست اطرافیان و یا قضاوت غیر صحیح شما) موجب رنجش شما شده است دور شوید؛ بنابراین برای غلبه بر مشکلی که بیان کرده اید لازم است با همکاری همسرتان زمینه تشکیل زندگی مشترک را فراهم کنید. شاید در نگاه اول چنین امری به نظر شما غیر ممکن باشد، اما با کمی از خود گذشتگی، قناعت، برنامه ریزی دقیق و... چنین امری دور از دسترس نیست. برای این کار لازم است:
- با مشورت با شوهرتان او را قانع کنید که هزینه های ساخت خانه را به حداقل میزان ممکن برساند، به عنوان مثال به جای استفاده از مصالح درجه یک از مصالح درجه دو استفاده کند.
- هزینه های بی مورد مراسم ازدواج را در امر ساخت و ساز خانه به کارگیرید، شما می توانید با برگزاری‌ مراسم ساده ازدواج علاوه بر جلوگیری از اسراف، به ساخت خانه سرعت ببخشید.
- از اقوام خود و یا همسرتان در این زمینه همیاری و کمک بخواهید.
- چنانچه برای شما امکان دارد، برای مدتی و تا زمانی که خانه شما آماده می شود، در خانه یکی از اقوام و یا آشنایان زندگی کنید.
- لازم نیست ساخت خانه تا مراحل پایانی آن ادامه پیدا کند، بلکه همین که امکانات آن در حد یک زندگی ساده رسید می توانید،‌ زندکی مشترک خود را در آن آغاز کنید.
- می توانید با خانواده خود و خانواده همسرتان صحبت کنید و آنان را متقاعد کنید، هزینه تهیه جهیزیه را به امر خانه سازی اختصاص دهند.
- می توانید از تسهیلات مسکن بانک ها استفاده کنید.
- توکل و توسل به اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) بویژه حضرت جواد الائمه(علیه السلام) را از یاد نبرید.
امیدوارم با بکارگیری موارد بالا و درایت همسرتان بتوانید هر چه سریعتر طعم خوش زندگی مشترک را بچشید، اما اگر به هر دلیلی چنین امری امکان پذیر نشد به نکات زیر توجه کنید:
از نظر اسلام، برای هر یک از افراد خانواده در قبال حق و حقوقی که بر ذمّه دیگری دارد، وظایفی نیز معین شده که تنها در سایه رعایت آن می¬توان، انتظار سعادت و خوشبختی طرفین را داشت. از دیدگاه اسلام همانطور که فرزندان داری وظایفی در قبال والدین خود هستند، والدین نیز وظایفی در برابر فرزندان خود دارند.
در احادیث به فرزندان و رعایت حقوق آنان توجه ویژه‌ای شده است. برخی از این احادیث به تبیین جایگاه فرزندان در خانواده و تأثیری که بر حیات مادّی و معنوی والدین دارند، پرداخته‌اند. چنان‌که فرزند را برکت خانه، گلی از بهشت و نشانه حد آخر خیرخواهی خداوند در حق بندگان بیان داشته‌اند،[1]به‌ طوری که دعای فرزند در حق والدین در این دنیا مستجاب و شفاعتش برای ایشان در آخرت پذیرفته خواهد شد.[2] از این‌روست که در احادیث، فرزندان صاحب حق شمرده شده و پدر و مادر در مقابل ایشان مسئول دانسته شده‌اند.[3]
در واقع همان طوری که فرزندان به دلیل عدم رعایت حقوق والدین، عاق آن¬ها می¬شوند، والدین نیز در اثر بی¬توجهی به حقوق فرزندان عاق آنان می¬گردند؛ زیرا همیشه حق طرفینی است. اما لازم به تاکید است حق والدین بر فرزندان بسیار بیشتر ومهم تر و عمیق تر است تا حق فرزندان بر والدین . حق والدین و لزوم احترام آنها بر فرزندان در قرآن بعد از توصیه به عبادت و بندگی در مقابل خدای متعال و در ردیف آن قرار دارد. آیه ای که می فرماید ان لاتعبدوا الا الله و بالوالدین احسانا و یا در جای دیگر می فرماید و لاتقل لهما اف یعنی حداقل از بی احترامی که اف گفتن است نمی توان به پدر و مادر گفت. در حالی که حق فرزندان نسبت به والدین در این سطح از اهمیت نیست.)دقت شود(
پرسشگر گرامی با دقت موارد زیر را مطالعه کنید و سعی در انجام آن داشته باشید:
1.همانطور که قبلا بیان شد، احتمال دارد بیشتر مشکلات شما ریشه در طولانی شدن دوران عقد داشته باشد، پس زود قضاوت نکنید. شاید مادر محترمتان بر خلاف تصور شما نسبت به شما بیش از سایر اعضا خانواده علاقه داشته باشند(همانطور که در اکثر خانواده ها فرزند کوچکتر عزیز ترین فرزند است) اما شما بدلیل شرایط خاصی که دارید، در مورد رفتارهای او به صورت منفی قضاوت می کنید و حتی رفتارهای مثبت او را منفی قلمداد می کنید. به شما قول می دهم، پس از ازدواج تمام این مشکلات حل می شود، بنابراین نسبت به مادر محترمتان با کمال ادب رفتار کنید و بی جهت او را متهم به تبعیض و سوء رفتار نکنید.
2. امیدوارم هر چه زودتر طعم خوش احساس مادری را بچشید، بدون شک در آن موقع نسبت به قضاوت خود درباره مادر محترمتان شرمنده خواهید شد.
3. سعی کنید احساسات خود را به اعضا خانواده بویژه مادرتان انتقال دهید،‌ بدون شک چنانچه او از حساسیت ها و دغدغه های شما آگاه شود، ‌سعی می کند تا انتظارات شما را بر آورده کند.
4. به یاد داشته باشید حتی زمانی که فکر می کنیم حق با ما است، اجازه توهین به والدین خود را نداریم.
5. زمانی که احساس می کنید رفتار اطرافیان غیر قابل تحمل است،‌ سعی کنید موقعیت مورد نظر را ترک کنید.
6. ارتباط عاطفی خود را با شوهرتان افزایش دهید و درباره عدم رضایت خود از طولانی شدن دوران عقد با او صحبت کنید.
7. ارتباط معنوی خود را با خداوند متعال افزایش دهید.
8. ورزش را در برنامه روزانه خود قرار دهید.
9. تعاملات اجتماعی خود را افزایش دهید.
10. با دوستان خود به گردش و تفریح بروید.
11. با فردی که مورد اعتماد شما و راز دار است، درباره مشکلات خود سخن بگویید.

پی نوشت :
[1] رجوع کنید به کلینی، ج 6، ص 2؛ ابن‌بابویه، 1404، ج 3، ص 481؛ سیوطی، ج 1، ص 489
[2] رجوع کنید به قطب راوندی، ص 285؛ ابن‌ابی‌جمهور، ج 1، ص 270
[3] رجوع کنید به بخاری، ج 6، ص 152؛ مسلم‌بن حجاج، ج 3، ص 163؛ ابن‌بابویه، 1404، ج 2، ص 622
نویسنده : محمد صادق آقاجانی