فلسفه حرمت استمناء در اسلام چیست؟ آیا آیه و حدیثی در این زمینه وجود دارد؟
درباره حرمت استمنا و خودارضایی از امام صادق‌علیه السلام پرسش شد. حضرت فرمود: گناهی بزرگ است، خداوند در کتاب خود از این عمل نهی فرموده است. کسی که به چنین عملی دست می‌زند، گویی با خود ازدواج کرده است! و اگر از کار وی آگاه شوم با وی غذا نمی‌خورم.
سؤال‌کننده پرسید: منبع این سخن از کتاب خدا کجاست؟
حضرت فرمود: در آیه (فَمَنِ ابْتَغی وَراءَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ العادُونَ) (مؤمنون (23)، آیه 7.) مراد از (وَراءَ ذلِکَ) استمناء می‌باشد.( وسایل الشیعه، ج 28، ص 364.)
گفتنی است؛ که حرمت استمنا تنها به خاطر آثار و زیان جسمانی آن نیست، بلکه حکمت‌های دیگری نیز دارد که بر ما مخفی است.
پاره‌ای از زیان‌های جسمانی، روانی و اجتماعی استمنا عبارتند از:
1. خستگی و کوفتگی،
2. عدم تمرکز حواس،
3. ضعف حافظه،
4. استرس و اضطراب،
5. حساسیت بیش از حد و زودرنجی،
6. کمر درد،
7. ریزش موها،
8. ناتوانی جنسی زودرس در جوانی،
9. بی‌خوابی یا بدخوابی و مشکلات مشابه،
10. انزال زودرس و غیرارادی یا خروج منی به صورت قطره قطره،
11. بی‌میل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانی در ارتباط با جنس مخالف و همسر، احساس طرد شدن، دیر ازدواج کردن و لذت نبردن از زندگی مشترک.( ر.ک: پرسش‌ها و پاسخ‌ها، شماره 7، ص 285.) (احکام وضو غسل و تیمیم، سیدمجتبی حسینی، کد: 155/500030)
