درباره اهمیت نذر و سابقه تاریخی آن توضیح دهید؟
(یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً ) ؛ (آنان به نذر خویش وفا می‌کنند و از روزی که شر و عذابش گسترده است (قیامت ) می‌ترسند). انسان (76 )، آیه 7.
(نذر) در لغت به معنای وعده دادن و پیمان به چیزی است و در اصطلاح پیمان خاصی با خداوند است که انسان آن را بر خود واجب می‌کند. نذر به دو صورت می‌تواند انجام گیرد: نذر مشروط و نذر مطلق.
(نذر مشروط) آن است که شخص به خاطر انجام دادن عمل نیک و یا اجتناب از کار ناشایست، آن را بر خود واجب می‌کند تا در نتیجه آن، خداوند متعال حاجت او را برآورد. به عنوان مثال می‌گوید: (اگر فرزندم خوب شد و سلامتی خود را بازیافت، هزار تومان به فقیر کمک می‌کنم).
(نذر مطلق) نذری است که هیچ قید و شرطی در آن مطرح نیست ؛ به عنوان مثال می‌گوید: (من برای خدا نذر می‌کنم که نماز شب بخوانم).
نذر دارای پیشینه زیادی است و انسان در طول تاریخ از آن سود جسته و با نذر سعی کرده تا رضایت معبود خویش را در جهت تأمین نیازهایش جلب کند. این امر همواره مورد توجّه پیامبران و امت‌های گذشته بوده فقه القرآن، ج 2، ص 275. و در اسلام نیز مشروعیت یافته است. قرآن کریم در آیاتی، داستان نذر حضرت مریم(س) و مادرش را بیان می‌کند. آل عمران (3 )، آیه 36. همچنین ویژگی‌های بندگان خدا را وفای به نذر برمی‌شمارد: (آنان به نذر خویش وفا می‌کنند و از روزی که شرّ و عذابش گسترده است (قیامت ) می‌ترسند). انسان (76 )، آیه 7.
امام صادق(ع) در شأن نزول این آیه می‌فرماید: (هنگامی که حسن و حسین(ع) مریض بودند، روزی پیامبر خدا(ص) به ملاقات آنان آمد و به علی(ع) فرمود: خوب است جهت سلامتی فرزندانت نذر کنی. علی(ع) فرمود: من نذر می‌کنم: (چنانچه این دو بهبود یابند، سه روز را به جهت تشکر از خداوند روزه بگیرم). سپس فاطمه(س) و فضه (خدمتگزار آنان )، همین نذر را تکرار کردند. خدای متعال نیز لباس عافیت به اندام آن دو امام پوشاند و ایشان نیز روزه گرفتند) وسائل الشیعه، ح 23، باب 6 ؛ میزان الحکمه، ح 10، ص 48..
نذر ممکن است حکمت‌های گوناگونی داشته باشد که مهم‌ترین آنها، رسیدن به مطلوب و برآورده شدن حاجت و تقویت انگیزش در جهت سیر و سلوک معنوی است.
نذر یکی از احکام عملی و جاری اسلام و دارای احکام و شرایطی است. این عمل نیاز به صیغه خاص دارد که اگر به هر زبانی خوانده شود، کفایت می‌کند. البته باید نام (اللّه) یا ترجمه آن ذکر شود. بدون رعایت این شرایط، نذر تحقق نمی‌یابد. پس اگر بگوید: (چنانچه مریض من خوب شود، برای خدا بر من است که ده تومان به فقیر بدهم)، نذر او صحیح است. (رساله دانشجویی، سید مجتبی حسینی، کد: 267/500016)
