چرا خون نجس و حرام است؟آیا در آیات و روایات حکمت و نجاست خون بیان شده است؟
قران کریم در آیات متعدد به تحریم خون تصریح می کند، از جمله در آیه 173 سوره بقره می فرماید:( إِنَّما حَرَّمَ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزِیرِ وَ ما أُهِلَّ بِهِ لِغَیْرِ اللَّهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَیْرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَلا إِثْمَ عَلَیْهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیم؛ خداوند تنها (گوشت) مردار و خون و گوشت خوک، و آنچه نام غیر خدا به هنگام ذبح بر آن گفته شود، حرام کرده است (ولی) آن کس که مجبور شود (در موقع ضرورت برای حفظ جان خود از آن بخورد) در صورتی که ستمگر و متجاوز نباشد گناهی بر او نیست، خداوند بخشنده و مهربان است.). بدون تردید یکی از حکمت های حرام بودن خون همان نجاست و آلودگی و پیامدهای زیانبار آن است. یکی از مفسرین در تفسیر این آیه شریفه می فرماید: (خونخواری هم زیان جسمی دارد و هم اثر سوء اخلاقی، چرا که خون از یک سو ماده کاملا آماده ای است برای پرورش انواع میکرب ها. تمام میکرب هایی که وارد بدن انسان می شوند به خون حمله می کنند، و آن را مرکز فعالیت خویش قرار می دهند، به همین دلیل گلبول های سفید که پاسداران و سربازان کشور تن انسانند همواره در منطقه خون پاسداری می کنند تا میکرب ها به این سنگر حساس که با تمام مناطق بدن ارتباط نزدیک دارد راه پیدا نکنند. مخصوصا هنگامی که خون از جریان می افتد و به اصطلاح می میرد، گلبول های سفید از بین می روند و به همین دلیل میکرب ها که میدان را خالی از حریف می بینند به سرعت زاد و ولد کرده گسترش می یابند، بنا بر این اگر گفته شود خون به هنگامی که از جریان می افتد آلوده ترین اجزای بدن انسان و حیوان است گزاف گفته نشده.).
از سوی دیگر امروز در علم غذاشناسی ثابت شده که غذاها از طریق تاثیر در غده ها و ایجاد هورمون ها در روحیات و اخلاق انسان اثر می گذارند، از قدیم نیز تاثیر خون خواری در قساوت و سنگدلی به تجربه رسیده، و حتی ضرب المثل شده است، و لذا در حدیثی می خوانیم:(آنها که خون می خورند آن چنان سنگدل می شوند که حتی ممکن است دست به قتل پدر و مادر و فرزند خود بزنند)!.
1. امام صادق علیه السلام فرمود:(گوشت مردار، سبب ضعف بدن و قطع نسل و مرگ ناگهانی می شود و خوردن خون، سبب سنگدلی و قساوت قلب می گردد. در فراز دیگر امام(ع) به طور مفصل آثار و پیامدهای منفی خوردن خون را بیان کرده است: (خوردن خون علاوه بر آثار زیانباری که بر جسم دارد، سبب صفت درنده خویی و قساوت قلب و بیرون رفتن رحم و شفقت از دل‌ها می گردد. به طوری که انسان از کشتن نزدیکان و دوستان خود نیز ابائی ندارد و شارع مقدس برای سلامت فردی و اجتماعی، دستور اجتناب کامل از این دو را داده است تا مردم در اثر آلودگی بدن و لباس یا ظروفشان، دچار عوارض ناگوار خون و شراب نشوند و همچنین ادب عبودت و بندگی اقتضا می کند که انسان هنگام نماز در مقابل خداوند متعال، از پلیدی و آلودگی های ظاهری پاکیزه باشد و به همین جهت باید در نماز بدن و لباس به این دو چیز آلوده نباشد.).
از امام باقر (ع) سوال شد: چرا خداوند مردار و خون و گوشت خوک و شراب را حرام کرده؟ امام (ع) فرمود: (إنّ الله تبارک و تعالی لم یحرّم ذلک علی عباده و أحلّ لهم ماسوی ذلک من رغبة فیما أحلّ لهم ولا زهد فی ما حرّم علیهم ولکنّه عزّوجلّ خلق الخلق فعلم ما تقوم به أبدانهم و ما یصلحهم فأحلّ لهم و أباحهموه و علم ما یضرّهم فنهاهم عنه، ثمّ أحلّه للمضطرّ فی الوقت الذی لایقوم بدنه إلّا به فأحلّه له بقدر البلغة لاغیر ذلک ...؛ خداوند که این ها را حرام و غیر اینها را حلال قرار داده، به جهت رغبت به چیزهای حلال و بی میلی به چیزهای حرام نیست؛ بلکه خداوند پس از آفرینش مخلوقات آنچه را که می‌دانست مایه قوام بدن آنهاست و برایشان سودمند است، برای آنها حلال و مباح قرارداد و آن ها را از آنچه برایشان زیان بخش است باز داشت؛ آنگاه برای شخص مضطرّ در زمانی که بدنش جز به حرام قائم نخواهد بود، آن را به قدر نیاز حلال کرد... حرمت خون بدین علت است که: خوردن خون موجب زرداب، باعث مرض هاری، قساوت قلب، قلت رأفت و ترحم خواهد شد، و کار خورنده آن به جائی می رسد که نزدیکان و هم صحبتانش از او ایمن نخواهند بود.
