تبریک
تبریک نوعی دعا کردن و تهنیت گفتن است
چرا زمانی که خداوند انسان را آفرید به خود تبریک گفت: (فتبارک الله احسن الخالقین)؟
چرا زمانی که خداوند انسان را آفرید به خود تبریک گفت: (فتبارک الله احسن الخالقین)؟ تعبیر (فتبارک الله احسن الخالقین) در قرآن کریم تنها در هنگام خلق انسان به کار رفته است ، امّا در روایات اهل بیت (ع) در بیان شگفتی خلقت ملائک و دیگر موجودات نیز این تعبیر استعمال شده است. معمولاً هر جا که شبهه خالق پنداری غیر خدا وجود داشته باشد یا خلقتی عظیم توصیف شود ، این تعبیر استعمال می شود.خدا در خلق هر چیزی بهترین خلق کنندگان است ، حتّی در خلق یک پشه یا کوچکتر از آن. چون هیچ خالق مستقلّی جز او نیست و همه خلق کنندگان به اذن او خلق می کنند و مجاری ظهور خالقیّت او هستند. اگر عیسی مسیح(ع) مجسمه گلی را پرنده می نمود یا موسی بن عمران (ع) عصا را اژدها می کرد همه با اذن خدا و به قدرت او بود و این بزرگواران مجرای فیض و خالقیّت خدا بودند. بنا بر این خدا برترین خالقین است چون صاحب اختیار همه آنهاست و همه خالقین ، مخلوقات او هستند. برکت به معنی خیر زیاد نامحسوس است. و خیر به اصطلاح فلسفی مساوق با وجود است ، بر این اساس ، هر امر وجودی به اندازه وجود خود خیر است. و خدا که وجود محض است خیر محض است ؛ لذا خدا منبع هر خیری است ، پس (فتبارک الله احسن الخالقین) یعنی خدا مصدر و منبع هر برکت و خیری بوده و بالاتر از هر خالق و منبع برکتی است. انسان نیز یکی از مصادیق برکت و خیر اوست که دارای صفت خالقیّت و آفرینندگی است. اگر این انسان به اوج کمال خود بار یابد ، اشرف مخلوقات و برترین خلق کنندگان در بین مخلوقات خواهد بود ؛ آنچنان که با دم او خاک و چوب خشک جان می گیرند و مردگان پوسیده زنده می شوند. لذا انسان در اوج مرتبه خود منبع تمام برکتها شده و بر تمام موجودات عالم حکمرانی می کند. امّا باز خدا بالاتر از او بوده و خود او خیر و برکت از خدا می گیرد ؛ لذا او نه منبع خیر و برکت که واسطه خیر و برکت است ؛ و خداست که بالذّات منبع خیر و برکت است. خداوند متعال آدمی را آفرید و او را مظهر همه اسماء خود قرار داده خلیفه خود نامید و تمام ملائک را در مقابل کمال او به سجده واداشت ، امّا با خلق این مخلوق جامع و خدا نما ، خدا از اریکه خدایی خود پایین نیامد لذا فرمود:( فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقینَ ) تا بفهماند که همچنان اوست که منبع خیر و برکت بوده و خالق بالذّات است. و انسان به مقصد رسیده با تمام عظمتی که دارد باز عبد او مخلوق است.
چرا زمانی که خداوند انسان را آفرید به خود تبریک گفت: (فتبارک الله احسن الخالقین)؟ تعبیر (فتبارک الله احسن الخالقین) در قرآن کریم تنها در هنگام خلق انسان به کار رفته است ، امّا در روایات اهل بیت (ع) در بیان شگفتی خلقت ملائک و دیگر موجودات نیز این تعبیر استعمال شده است. معمولاً هر جا که شبهه خالق پنداری غیر خدا وجود داشته باشد یا خلقتی عظیم توصیف شود ، این تعبیر استعمال می شود.خدا در خلق هر چیزی بهترین خلق کنندگان است ، حتّی در خلق یک پشه یا کوچکتر از آن. چون هیچ خالق مستقلّی جز او نیست و همه خلق کنندگان به اذن او خلق می کنند و مجاری ظهور خالقیّت او هستند. اگر عیسی مسیح(ع) مجسمه گلی را پرنده می نمود یا موسی بن عمران (ع) عصا را اژدها می کرد همه با اذن خدا و به قدرت او بود و این بزرگواران مجرای فیض و خالقیّت خدا بودند. بنا بر این خدا برترین خالقین است چون صاحب اختیار همه آنهاست و همه خالقین ، مخلوقات او هستند. برکت به معنی خیر زیاد نامحسوس است. و خیر به اصطلاح فلسفی مساوق با وجود است ، بر این اساس ، هر امر وجودی به اندازه وجود خود خیر است. و خدا که وجود محض است خیر محض است ؛ لذا خدا منبع هر خیری است ، پس (فتبارک الله احسن الخالقین) یعنی خدا مصدر و منبع هر برکت و خیری بوده و بالاتر از هر خالق و منبع برکتی است. انسان نیز یکی از مصادیق برکت و خیر اوست که دارای صفت خالقیّت و آفرینندگی است. اگر این انسان به اوج کمال خود بار یابد ، اشرف مخلوقات و برترین خلق کنندگان در بین مخلوقات خواهد بود ؛ آنچنان که با دم او خاک و چوب خشک جان می گیرند و مردگان پوسیده زنده می شوند. لذا انسان در اوج مرتبه خود منبع تمام برکتها شده و بر تمام موجودات عالم حکمرانی می کند. امّا باز خدا بالاتر از او بوده و خود او خیر و برکت از خدا می گیرد ؛ لذا او نه منبع خیر و برکت که واسطه خیر و برکت است ؛ و خداست که بالذّات منبع خیر و برکت است. خداوند متعال آدمی را آفرید و او را مظهر همه اسماء خود قرار داده خلیفه خود نامید و تمام ملائک را در مقابل کمال او به سجده واداشت ، امّا با خلق این مخلوق جامع و خدا نما ، خدا از اریکه خدایی خود پایین نیامد لذا فرمود:( فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقینَ ) تا بفهماند که همچنان اوست که منبع خیر و برکت بوده و خالق بالذّات است. و انسان به مقصد رسیده با تمام عظمتی که دارد باز عبد او مخلوق است.
پاسخ:
چرا زمانی که خداوند انسان را آفرید به خود تبریک گفت: (فتبارک الله احسن الخالقین)؟
تعبیر (فتبارک الله احسن الخالقین) در قرآن کریم تنها در هنگام خلق انسان به کار رفته است ، امّا در روایات اهل بیت (ع) در بیان شگفتی خلقت ملائک و دیگر موجودات نیز این تعبیر استعمال شده است. معمولاً هر جا که شبهه خالق پنداری غیر خدا وجود داشته باشد یا خلقتی عظیم توصیف شود ، این تعبیر استعمال می شود.خدا در خلق هر چیزی بهترین خلق کنندگان است ، حتّی در خلق یک پشه یا کوچکتر از آن. چون هیچ خالق مستقلّی جز او نیست و همه خلق کنندگان به اذن او خلق می کنند و مجاری ظهور خالقیّت او هستند. اگر عیسی مسیح(ع) مجسمه گلی را پرنده می نمود یا موسی بن عمران (ع) عصا را اژدها می کرد همه با اذن خدا و به قدرت او بود و این بزرگواران مجرای فیض و خالقیّت خدا بودند. بنا بر این خدا برترین خالقین است چون صاحب اختیار همه آنهاست و همه خالقین ، مخلوقات او هستند.
برکت به معنی خیر زیاد نامحسوس است. و خیر به اصطلاح فلسفی مساوق با وجود است ، بر این اساس ، هر امر وجودی به اندازه وجود خود خیر است. و خدا که وجود محض است خیر محض است ؛ لذا خدا منبع هر خیری است ، پس (فتبارک الله احسن الخالقین) یعنی خدا مصدر و منبع هر برکت و خیری بوده و بالاتر از هر خالق و منبع برکتی است. انسان نیز یکی از مصادیق برکت و خیر اوست که دارای صفت خالقیّت و آفرینندگی است. اگر این انسان به اوج کمال خود بار یابد ، اشرف مخلوقات و برترین خلق کنندگان در بین مخلوقات خواهد بود ؛ آنچنان که با دم او خاک و چوب خشک جان می گیرند و مردگان پوسیده زنده می شوند. لذا انسان در اوج مرتبه خود منبع تمام برکتها شده و بر تمام موجودات عالم حکمرانی می کند. امّا باز خدا بالاتر از او بوده و خود او خیر و برکت از خدا می گیرد ؛ لذا او نه منبع خیر و برکت که واسطه خیر و برکت است ؛ و خداست که بالذّات منبع خیر و برکت است.
خداوند متعال آدمی را آفرید و او را مظهر همه اسماء خود قرار داده خلیفه خود نامید و تمام ملائک را در مقابل کمال او به سجده واداشت ، امّا با خلق این مخلوق جامع و خدا نما ، خدا از اریکه خدایی خود پایین نیامد لذا فرمود:( فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقینَ ) تا بفهماند که همچنان اوست که منبع خیر و برکت بوده و خالق بالذّات است. و انسان به مقصد رسیده با تمام عظمتی که دارد باز عبد او مخلوق است.
- [سایر] خداوند می فرماید: « فَتَبارَکَ اللهُ اَحْسَنُ الْخالِقینَ » مگر غیر از خداوند خالق دیگری هم وجود دارد که می فرماید: « اَحْسَنُ الْخالِقینَ » ؟!
- [سایر] سلام علیکم چرا خداوند تبارک و تعالی در قرآن میفرماید : فتبارک الله احسن الخالقین ؟ مگر ما بیش از یک خالق داریم؟ ممنون سال نو مبارک
- [سایر] با اینکه خداوند انسان را در «احسن تقویم» آفرید؛ چرا او را پستتر از حیوانات بلکه بدتر میداند؟
- [سایر] منظور از احسن الخالقین چیست؟
- [سایر] با اینکه خداوند انسان را در احسن تقویم آفرید؛ چرا او را پستتر از حیوانات بلکه بدتر میداند؟
- [سایر] خداوند چرا انسان را آفرید؟
- [سایر] چرا خدا انسان را آفرید؟
- [سایر] چرا خداوند انسان را آفرید؟
- [سایر] چرا خداوند برای انسان ها دشمن آشکار(شیطان) را آفرید؟
- [سایر] اگر خدا تکامل انسان ها را می خواست چرا شیطان و نفس اماره را آفرید؟
- [آیت الله شبیری زنجانی] انسان باید نماز را به نیت قربت؛ یعنی فقط برای خداوند عالم به جا آورد و لازم نیست نیت را از قلب بگذراند، یا به زبان مثلاً بگوید که چهار رکعت نماز ظهر میخوانم قربةً الی اللَّه.
- [آیت الله نوری همدانی] انسان باید نماز را به نیت قربت ، یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بجا آورد و لازم نیست نیت ا از قلب خود بگذراند یا مثلاً به زبان بگوید که چهار رکعت نماز ظهر می خوانم ، قربهً الی الله
- [آیت الله خوئی] انسان باید نماز را به نیت قربت یعنی برای انجام دادن فرمان خداوند عالم بهجا آورد، و لازم نیست نیت را از قلب خود بگذراند، یا مثلًا به زبان بگوید چهار رکعت نماز ظهر میخوانم قربه الی الله.
- [امام خمینی] انسان باید نماز را به نیت قربت یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم به جا آورد و لازم نیست نیت را از قلب خود بگذراند یا مثلا به زبان بگوید که چهار رکعت نماز ظهر می خوانم قربه الی الله.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] انسان باید نماز را به نیت قربت یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بجا آورد، و لازم نیست نیّت را از قلب خود بگذراند یا مثلاً به زبان بگوید که چهار رکعت نماز ظهر می خوانم قربة الی الله.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] انسان باید نماز را به نیت قربت؛ یعنی برای انجام دادن فرمان خداوند عالم به جا آورد و لازم نیست نیت را از قلب خود بگذراند یا مثلا به زبان بگوید: چهار رکعت نماز ظهر می خوانم قربه الی اللّه.
- [آیت الله بروجردی] انسان باید نماز را به نیت قربت یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم به جا آورد و لازم نیست نیت را از قلب خود بگذراند یا مثلاً به زبان بگوید:که چهار رکعت نماز ظهر میخوانم قُربَة اِلی الله.
- [آیت الله مکارم شیرازی] کافر یعنی کسی که خدا، یا پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) را قبول ندارد، یا برای خدا شریکی قرار می دهد بنابر احتیاط نجس است، هرچند به یکی از ادیان آسمانی، مانند آیین یهود و نصاری ایمان داشته باشد.
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه کسی پناه بر خدا به خدا، یا پیامبر(صلی الله علیه وآله) یا یکی از ائمه معصومین(علیهم السلام) یا فاطمه زهرا(علیهم السلام) دشنام و ناسزا گوید یا عداوت داشته باشد، کافراست.
- [امام خمینی] - ترجمه تشهد و سلام (الحمد لله اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له )، یعنی ستایش،مخصوص پروردگار است و شهادت می دهم که خدایی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یگانه است و شریک ندارد. (و اشهد ان محمدا عبده و رسوله )، یعنی شهادت می دهم که محمد صلی الله علیه و آله بنده خدا و فرستاده اوست. (اللهم صل علی محمد و آل محمد)، یعنی خدایا رحمت بفرست بر محمد و آل محمد. (و تقبل شفاعته و ارفع درجته ) یعنی قبول کن شفاعت پیغمبر را و درجه آن حضرت را نزد خود بلند کن. (السلام علیک ایها النبی و رحمة الله و برکاته )، یعنی سلام بر تو ای پیغمبر و رحمت و برکات خدا بر تو باد. (السلام علینا و علی عباد الله الصالحین )، یعنی سلام از خداوند عالم بر نمازگزاران و تمام بندگان خوب او. (السلام علیکم و رحمة الله و برکاته ) یعنی سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما مؤمنین باد.