چطور می شود فهمید هر ممکن الوجودی نیازمند علت است؟
جواب این مسأله در گرو داشتن آگاهی دقیق و ژرف فلسفی نسبت به قاعده علیت و قواعد منشعب از آن و ادله فلسفی اثبات آنها می‌باشد. بررسی تفصیلی این مسأله، از حوصله این نوشتار خارج می‌باشد. از همین رو به بیانی مختصر اکتفا کرده و منابعی را جهت مطالعه و آگاهی بیشتر به شما معرفی می‌کنیم. در این جا توجه به چند نکته لازم است: 1- قاعده علیت، اصلی فلسفی، فراتجربی، پیشینی(Apriori) و عقلی محض است؛ 2- با نگاه دقیق عقلی روشن می‌شود که هیچ یک از پدیده‌های جهان هستی نشان ذاتی آنها نیست؛ بلکه تابع و در گرو بسیاری از شرایط و عوامل دیگر می‌باشد. به عبارت دیگر هیچ یک از موجودات جهان واجب‌الوجود بالذات نمی‌باشند؛ زیرا اوصافی چون حرکت و تغیّر، محدودیت زمانی و مکانی، وابستگی به شرایط و امور بیرون از ذات، همه و همه مباین وجوب ذاتی می‌باشند. بنابراین همه موجودات کیهانی هستی خود را وامدار دیگری هستند و مبنای قاعده علیت نیز همین است؛ زیرا چیزی که وجود، ذاتی‌اش نیست؛ بدون افاضه وجود از دیگری (علت) امکان وجود نخواهد داشت و الا مستلزم تصادف خواهد شد و تصادف ذاتاً محال و ممتنع می‌باشد. برای آگاهی بیشتر ر.ک: 1- پاسداری از سنگرهای ایدئولوژیک(علت و معلول)،محمد تقی مصباح یزدی. 2- اصول فلسفه و روش رئالیسم، ج 3 مقاله نهم (علت و معلول)،علامه طباطبائی شهید مطهری. 3- آموزش فلسفه، ج 2،محمد تقی مصباح یزدی. 4- فلسفه ما،شهید آیت‌اللَّه‌صدر. 5- هستی‌شناسی، بخش دوم، ص 99 - 241،مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
