در مورد وعده تمام یاران پیامبر به بهشت که با توجه به آیه 100 سوره توبه " وَالسَّابِقُونَ الأَوَّلُونَ..." خداوند ذکر کرده چه جوابی دارید؟ خلاصه جواب: اولا : حتی طبق نظر اهل سنت ، این آیه شامل همه صحابه نیست . ثانیا : مقصود از سابقون زودتر اسلام آوردن نیست بلکه به ایمان وعمل صالح است. جواب تفصیلی : در این آیه خداوند سه گروه را مدح نموده است : 1- سابقین اولیه از مهاجرین (مهاجرین اولیه) :( در آیه آمده است من المهاجرین (از مهاجرین) پس شامل همه مهاجرین ومتاخرین ایشان نمی شود . مگر اینکه ادعا کنند کلمه "من" در اصطلاح علم نحو بیانیه است که چنین مطلبی قابل اثبات نیست . 2- سابقین اولیه از انصار : یعنی در کسانیکه در همان ابتدا به یاری رسول خدا آمدند و ایشان را پناه دادند ( یاوران اولیه). پس شامل همه انصار ونیز فرزندان ایشان و... نخواهد شد .( پس در ابتدای این آیه دو گروه را مطرح نمود که یکی از آنها مهاجرین اولیه ودومی یاوران اولیه است که قبل از محکم شدن پایه های حکومت اسلامی اسلام آوردند. توضیح این دو گروه : کسانیکه ایمان آورده بر مصیبت ها صبر کرده به مدینه یا حبشه هجرت کردند . کسانیکه در همان ابتدا حضرت ویاورانشان را پناه داده و آماده دفاع از اسلام شدند. این دو دسته قطعا شامل کسانی می شود که قبل از بدر ایمان آوردند . اما کسانیکه بعد از قوت گرفتن دین وظهور قدرت آن (در جنگ بدر) ، اسلام آوردند دیگر دلیلی برشمول این آیه در مورد ایشان موجود نمی باشد. و اگر کسی چنین ادعایی داشته باشد باید دلیل ارائه کند . 3- کسانی هستند که با نیکی این دو دسته را تبعیت نمودند. بنا بر آنچه که در تعریف دو قسم گذشته گفته شد ، این دسته شامل کسانی می شود که بعد از جنگ بدر تا بیعت رضوان یا فتح مکه اسلام آوردند . بنا بر این دیگر شامل کسانیکه در سال نهم ( عام الوفود یا سال نمایندگان) اسلام آوردند نخواهد شد. ودلیل مدح ایشان در این آیه این است که ایشان سیره حسنه دو دسته قبل را پیش گرفته و در همان راه قدم برداشتند . پس ملاحظه می شود که نمی توان با این آیه عدالت ده هزار صحابه ( ای را که اسم ایشان در معاجم ذکر شده است ) یا صد هزار (نفری را که در اماکن مختلف رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم را دیده اند اما تنها عددشان در کتب ذکر شده است ) نخواهد شد. مطالبی که ذکر شد آن چیزی است که از ظاهر این آیه به راحتی بدست می آید . اما اهل سنت با این که ادعا دارند این آیه شامل همه صحابه می شود ، هیچ گونه دلیل ومدرک صحیحی ارائه نکرده و حتی علمای ایشان در مورد مقصود آیه اختلاف کرده اند : ابن جوزی حنبلی می گوید درمورد مقصود این آیه از سابقین اولیه 6 قول موجود است : 1 . کسانی هستند که به دو قبله نماز خوانده اند . این نظر ابو موسی اشعری و سعید بن مسیب و ابن سیرین و قتاده است . 2 . کسانی هستند که در بیعت رضوان با رسول خدا بیعت نمودند . این نظر شعبی است . 3 . کسانی هستند که در جنگ بدر شرکت داشته اند . این نظر عطاء بن ابی ریاح است . 4 . همه صحابه هستند که به سبب صحبت رسول خدا ، به مقام سبقت رسیده اند . این نظر محمد بن کعب ال القرظی است. 5 . مقصود سابقین به ثواب وشهادت است . این نظر را ماوردی ذکر کرده است . 6 . کسانیکه قبل از هجرت اسلام آوردند ؛ این نظر قاضی ابو یعلی است. زاد المسیر: ج3 ص333، بتحقیق محمد بن عبد الرحمن عبد اللّه، ط. دار الفکر بیروت. شبیه همین مطلب در تفسیر طبری نیز آمده است. تفسیر الطبری: ج11 ص10، بتحقیق صدقی جمیل العطّار. ط. دار الفکر بیروت. سیوطی نظر هفتمی را بیان می کند که در آن آمده است : سابقین تنهت ابو بکر عمر علی سلمان و عمار یاسر هستند و برای این مطلب روایاتی را نقل می کند. الدر المنثور: ج3 ص269. ط. الفتح جدّة. جدای از این اختلاف ایشان در معنای تابعین نیز اختلاف دارند : ابن جوزی می گوید: کسی که سابقین را همه صحابه دانسته است ، تابعین را همان تابعین صحابه ( تابعین اصطلاحی ) می داند . از ابن عباس نیز روایت شده است که مقصود کسانی است که تا روز قیامت به نیکی از ایشان تبعیت کنند . اما کسی که می گوید سابقین متقدمین از صحابه هستند می گوید مقصود از تابعین کسانی است که در روش از ایشان تبعیت کرده اند . فضل سابقین به زودتر انجام دادن است ؛ اگرچه همه صحابه فضل صحبت را برده اند . عطاء می گوید : اتباع به احسان آن است که یاد محاسن سابقین بوده و بر ایشان رحمت فرستد زاد المسیر: ج3 ص333. ابن جریر و سیوطی گفته اند مقصود کسانی است که از مسلمانان تا روز قیامت باقی می مانند. جامع البیان: ج82 ص120، والدر المنثور: ج3 ص271. ثعالبی نیز کلام شعبی را نقل کرده که می گوید: مقصود از سابقین کسانی است که بیعت رضوان را درک کرده اند و تابعین باحسان سایر صحابه است و البته در این لفظ تابعین وسایر امت نیز به شرط احسان وارد می شوند تفسیر الثعالبی: ج3 ص208، بتحقیق الدکتور عبد الفتّاح أبو سنة. ط. دار إحیاء التراث العربی بیروت. شوکانی نیز می گوید : تابعین باحسان کسانی هستند که سابقین از مهاجر و انصار را تبعیت کرده اند . و ایشان صحابه ای هستند که بعد از آنها آمدند و نیز کسانی که بعد از آن تا روز قیامت هستند ؛ و مقصود تابعین اصطلاحی نیست . ومقصود از "به نیکی" قیدی برای تابیعین است . یعنی کسانی که از ایشان تبعیت کردند در حالیکه با اقتدا به سابقین ، در کردار و گفتار ، نیکی را روش خود قرار داده بودند . فتح القدیر: ج2 ص398. ط. عالم الکتب بیروت. حال با این همه تفسیر مختلف اهل سنت چگونه ادعا می کنند که این آیه به صراحت عدالت همه صحابه را بیان می کند ، خدا می داند!!! جدای از همه این مطالب ، ما با استفاده از قرآن می گوییم که معنای سابق اصلا زودتر اسلام آوردن نیست بلکه سبقت در ایمان وکارهای نیک است. قرآن در چند جا لفظ سابق را مطرح کرده است : ثُمَّ أورَثنَا الکِتَابَ الَّذِینَ اصطَفَینَا مِن عِبَادِنَا فَمِنهُم ظَالِمٌ لِنَفسِهِ وَمِنهُم مُقتَصِدٌ وَمِنهُم سَابِقُ بِالخَیرَاتِ بِإِذنِ الله ذَلِکَ هُوَ الفَضلُ الکَبِیرُ ( فاطر 32 ) سپس کتاب را به برگزیدگان از بندگانمان دادیم پس از ایشان کسانی هستند که به خودشان ظلم نموده اند واز ایشانند میانه روها واز ایشانند کسانی که به سوی نیکی ها با اجازه پروردگارشان سبقت می جویند . این همان فضل بزرگ است . سَابِقُوا إلی مَغفِرَةٍ مِن رَبِّکُم وَجَنَّةٍ عَرضُها کَعَرضِ السَّمَاءِ وَالأرضِ (الحدید 21 ) سبقت بگیرید به سوی بخششی از پروردگارتان وبهشتی که وسعت آن مانند وسعت آسمان وزمین است در همه این آیات سبقت تنها به سوی خیرات ومغفرت الهی مطرح شده است. اما اصطلاحا سبقت در اسلام اگر ایمان همراه آن نباشد فائده ای ندارد . چون بسیاری از مسلمانان قبل دیگران اسلام آوردند اما به زور شمشیر . قالَتِ الأعرَابُ آمَنَّا قُل لَم تُومِنُوا وَلَکِن قُولُوا أسلَمنَا (سوره حجرات آیه 14) اعراب گفتند ما ایمان آورده ایم بگو ایمان نیاوردید بلکه بگویید اسلام آوریدم.
در مورد وعده تمام یاران پیامبر به بهشت که با توجه به آیه 100 سوره توبه " وَالسَّابِقُونَ الأَوَّلُونَ..." خداوند ذکر کرده چه جوابی دارید؟
در مورد وعده تمام یاران پیامبر به بهشت که با توجه به آیه 100 سوره توبه " وَالسَّابِقُونَ الأَوَّلُونَ..." خداوند ذکر کرده چه جوابی دارید؟
خلاصه جواب:
اولا : حتی طبق نظر اهل سنت ، این آیه شامل همه صحابه نیست .
ثانیا : مقصود از سابقون زودتر اسلام آوردن نیست بلکه به ایمان وعمل صالح است.
جواب تفصیلی :
در این آیه خداوند سه گروه را مدح نموده است :
1- سابقین اولیه از مهاجرین (مهاجرین اولیه) :( در آیه آمده است من المهاجرین (از مهاجرین) پس شامل همه مهاجرین ومتاخرین ایشان نمی شود .
مگر اینکه ادعا کنند کلمه "من" در اصطلاح علم نحو بیانیه است که چنین مطلبی قابل اثبات نیست .
2- سابقین اولیه از انصار : یعنی در کسانیکه در همان ابتدا به یاری رسول خدا آمدند و ایشان را پناه دادند ( یاوران اولیه). پس شامل همه انصار ونیز فرزندان ایشان و... نخواهد شد .(
پس در ابتدای این آیه دو گروه را مطرح نمود که یکی از آنها مهاجرین اولیه ودومی یاوران اولیه است که قبل از محکم شدن پایه های حکومت اسلامی اسلام آوردند.
توضیح این دو گروه :
کسانیکه ایمان آورده بر مصیبت ها صبر کرده به مدینه یا حبشه هجرت کردند .
کسانیکه در همان ابتدا حضرت ویاورانشان را پناه داده و آماده دفاع از اسلام شدند.
این دو دسته قطعا شامل کسانی می شود که قبل از بدر ایمان آوردند . اما کسانیکه بعد از قوت گرفتن دین وظهور قدرت آن (در جنگ بدر) ، اسلام آوردند دیگر دلیلی برشمول این آیه در مورد ایشان موجود نمی باشد. و اگر کسی چنین ادعایی داشته باشد باید دلیل ارائه کند .
3- کسانی هستند که با نیکی این دو دسته را تبعیت نمودند.
بنا بر آنچه که در تعریف دو قسم گذشته گفته شد ، این دسته شامل کسانی می شود که بعد از جنگ بدر تا بیعت رضوان یا فتح مکه اسلام آوردند . بنا بر این دیگر شامل کسانیکه در سال نهم ( عام الوفود یا سال نمایندگان) اسلام آوردند نخواهد شد.
ودلیل مدح ایشان در این آیه این است که ایشان سیره حسنه دو دسته قبل را پیش گرفته و در همان راه قدم برداشتند .
پس ملاحظه می شود که نمی توان با این آیه عدالت ده هزار صحابه ( ای را که اسم ایشان در معاجم ذکر شده است ) یا صد هزار (نفری را که در اماکن مختلف رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم را دیده اند اما تنها عددشان در کتب ذکر شده است ) نخواهد شد.
مطالبی که ذکر شد آن چیزی است که از ظاهر این آیه به راحتی بدست می آید .
اما اهل سنت با این که ادعا دارند این آیه شامل همه صحابه می شود ، هیچ گونه دلیل ومدرک صحیحی ارائه نکرده و حتی علمای ایشان در مورد مقصود آیه اختلاف کرده اند :
ابن جوزی حنبلی می گوید درمورد مقصود این آیه از سابقین اولیه 6 قول موجود است :
1 . کسانی هستند که به دو قبله نماز خوانده اند . این نظر ابو موسی اشعری و سعید بن مسیب و ابن سیرین و قتاده است .
2 . کسانی هستند که در بیعت رضوان با رسول خدا بیعت نمودند . این نظر شعبی است .
3 . کسانی هستند که در جنگ بدر شرکت داشته اند . این نظر عطاء بن ابی ریاح است .
4 . همه صحابه هستند که به سبب صحبت رسول خدا ، به مقام سبقت رسیده اند . این نظر محمد بن کعب ال القرظی است.
5 . مقصود سابقین به ثواب وشهادت است . این نظر را ماوردی ذکر کرده است .
6 . کسانیکه قبل از هجرت اسلام آوردند ؛ این نظر قاضی ابو یعلی است.
زاد المسیر: ج3 ص333، بتحقیق محمد بن عبد الرحمن عبد اللّه، ط. دار الفکر بیروت.
شبیه همین مطلب در تفسیر طبری نیز آمده است.
تفسیر الطبری: ج11 ص10، بتحقیق صدقی جمیل العطّار. ط. دار الفکر بیروت.
سیوطی نظر هفتمی را بیان می کند که در آن آمده است : سابقین تنهت ابو بکر عمر علی سلمان و عمار یاسر هستند و برای این مطلب روایاتی را نقل می کند.
الدر المنثور: ج3 ص269. ط. الفتح جدّة.
جدای از این اختلاف ایشان در معنای تابعین نیز اختلاف دارند :
ابن جوزی می گوید:
کسی که سابقین را همه صحابه دانسته است ، تابعین را همان تابعین صحابه ( تابعین اصطلاحی ) می داند . از ابن عباس نیز روایت شده است که مقصود کسانی است که تا روز قیامت به نیکی از ایشان تبعیت کنند .
اما کسی که می گوید سابقین متقدمین از صحابه هستند می گوید مقصود از تابعین کسانی است که در روش از ایشان تبعیت کرده اند . فضل سابقین به زودتر انجام دادن است ؛ اگرچه همه صحابه فضل صحبت را برده اند .
عطاء می گوید : اتباع به احسان آن است که یاد محاسن سابقین بوده و بر ایشان رحمت فرستد
زاد المسیر: ج3 ص333.
ابن جریر و سیوطی گفته اند مقصود کسانی است که از مسلمانان تا روز قیامت باقی می مانند.
جامع البیان: ج82 ص120، والدر المنثور: ج3 ص271.
ثعالبی نیز کلام شعبی را نقل کرده که می گوید:
مقصود از سابقین کسانی است که بیعت رضوان را درک کرده اند و تابعین باحسان سایر صحابه است و البته در این لفظ تابعین وسایر امت نیز به شرط احسان وارد می شوند
تفسیر الثعالبی: ج3 ص208، بتحقیق الدکتور عبد الفتّاح أبو سنة. ط. دار إحیاء التراث العربی بیروت.
شوکانی نیز می گوید :
تابعین باحسان کسانی هستند که سابقین از مهاجر و انصار را تبعیت کرده اند . و ایشان صحابه ای هستند که بعد از آنها آمدند و نیز کسانی که بعد از آن تا روز قیامت هستند ؛ و مقصود تابعین اصطلاحی نیست .
ومقصود از "به نیکی" قیدی برای تابیعین است . یعنی کسانی که از ایشان تبعیت کردند در حالیکه با اقتدا به سابقین ، در کردار و گفتار ، نیکی را روش خود قرار داده بودند .
فتح القدیر: ج2 ص398. ط. عالم الکتب بیروت.
حال با این همه تفسیر مختلف اهل سنت چگونه ادعا می کنند که این آیه به صراحت عدالت همه صحابه را بیان می کند ، خدا می داند!!!
جدای از همه این مطالب ، ما با استفاده از قرآن می گوییم که معنای سابق اصلا زودتر اسلام آوردن نیست بلکه سبقت در ایمان وکارهای نیک است. قرآن در چند جا لفظ سابق را مطرح کرده است :
ثُمَّ أورَثنَا الکِتَابَ الَّذِینَ اصطَفَینَا مِن عِبَادِنَا فَمِنهُم ظَالِمٌ لِنَفسِهِ وَمِنهُم مُقتَصِدٌ وَمِنهُم سَابِقُ بِالخَیرَاتِ بِإِذنِ الله ذَلِکَ هُوَ الفَضلُ الکَبِیرُ ( فاطر 32 )
سپس کتاب را به برگزیدگان از بندگانمان دادیم پس از ایشان کسانی هستند که به خودشان ظلم نموده اند واز ایشانند میانه روها واز ایشانند کسانی که به سوی نیکی ها با اجازه پروردگارشان سبقت می جویند . این همان فضل بزرگ است .
سَابِقُوا إلی مَغفِرَةٍ مِن رَبِّکُم وَجَنَّةٍ عَرضُها کَعَرضِ السَّمَاءِ وَالأرضِ (الحدید 21 )
سبقت بگیرید به سوی بخششی از پروردگارتان وبهشتی که وسعت آن مانند وسعت آسمان وزمین است
در همه این آیات سبقت تنها به سوی خیرات ومغفرت الهی مطرح شده است.
اما اصطلاحا سبقت در اسلام اگر ایمان همراه آن نباشد فائده ای ندارد . چون بسیاری از مسلمانان قبل دیگران اسلام آوردند اما به زور شمشیر .
قالَتِ الأعرَابُ آمَنَّا قُل لَم تُومِنُوا وَلَکِن قُولُوا أسلَمنَا (سوره حجرات آیه 14)
اعراب گفتند ما ایمان آورده ایم بگو ایمان نیاوردید بلکه بگویید اسلام آوریدم.
- [سایر] آیه 100 سوره توبه برای چه کسانی نازل شده است؟
- [سایر] آیه 100 سوره توبه برای چه کسانی نازل شده است؟
- [سایر] آیه 100 سوره توبه برای چه کسانی نازل شده است؟
- [سایر] چرا صفت رئوف و رحیم که در تمام قرآن فقط برای خداوند به کار رفته، در آیه 128 سوره توبه برای پیامبر استفاده شده است؟
- [سایر] چرا در آیه 128 سوره توبه صفت (رئوف) و (رحیم) که در تمام قرآن فقط برای خداوند به کار رفته، برای پیامبر استفاده شده است؟ آیا درست است که دو آیه آخر سوره توبه از سوی بعضی از کاتبان وحی، در جهت مدح پیامبر به قرآن اضافه شده و حتی حضرت علی با اضافه شدن شان به شدت مخالفت نموده است؟
- [سایر] با توجه به آیه 78، سوره اسرأ منظور چه نمازهایی است؟ آیا منظور اوقات نماز است؟ آیا میشود نمازها را به جای پنج وعده در سه وعده خواند؟
- [سایر] مراد از "تابعین به احسان" در آیة 100 سورة توبه چیست و ارتباط آن با حضرت علی(علیه السلام) را بیان کنید.
- [سایر] در آیه 43 سوره توبه داریم که می فرماید: (عَفَا اللهُ عَنکَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَّی یَتَبَیَّنَ لَکَ الَّذِینَ صَدَقُواْ وَتَعْلَمَ الْکَاذِبِینَ) و آیه 1 از سوره تحریم که می فرماید: (یا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ الله لَکَ تَبْتَغی مَرْضاتَ أَزْواجِکَ وَ الله غَفُورٌ رَحیمٌ). لطفاً تفسیر این دو آیه را بیان کنید؛ چرا که وهابیون با توجه به این دو آیه، می گویند که پیامبر اعظم (ص) معصوم نیست و تنها در تبلیغ رسالت معصوم است؛ زیرا آیه اول دلالت دارد که پیامبر (ص) معصیت انجام داد و آیه دوم دلالت دارد بر این که پیامبر (ص) مطیع زنانش بوده و به همین سبب، حلال خدا را حرام کرد.
- [سایر] اگر سجده برای غیر خداوند شرک است پس چرا در آیه 100 از سوره یوسف، از سجده به حضرت یوسف(ع) یاد شده است؟
- [سایر] با سلام؛ چرا خداوند در آیه 2 سوره توبه مهلت چهار ماهه به مشرکان میدهد؟ آیا خداوند از چهار ماه منظور خاصی داشته است؟
- [آیت الله شبیری زنجانی] آیههای: 15 سوره سجده و 37 سوره فصّلت و 62 سوره نجم و 19 سوره علق، آیات سجده واجب است که اگر انسان بخواند یا گوش دهد بعد از تمام شدن آن آیه باید فوراً سجده کند، هر چند هنگام خواندن یا گوش دادن به قرآن بودن آن توجّه نداشته باشد و اگر فراموش کرد هر وقت یادش آمد باید سجده کند و کسی که گوش نمیدهد ولی آیه را میشنود بنا بر احتیاط مستحب سجده کند.
- [آیت الله خوئی] مستحب است در رکعت اول پیش از خواندن حمد بگوید:" اعوذ بالله من الشیطان الرجیم" و در رکعت اول و دوم نماز ظهر و عصر" بسم الله" را بلند بگوید و حمد و سوره را شمرده بخواند و در آخر هر آیه وقف کند، یعنی آن آیه را به آیه بعد نچسباند، و در حال خواندن حمد و سوره به معنای آیه توجه داشته باشد. اگر نماز را به جماعت میخواند بعد از تمام شدن حمد امام، و اگر فرادا میخواند، بعد از تمام شدن حمد امام، و اگر فرادی میخواند بعد از آنکه حمد خودش تمام شد بگوید:" الحمد لله رب العالمین". بعد از خواندن سوره" قل هو الله احد" یک یا دو یا سه مرتبه" کذلک الله ربی" یا سه مرتبه" کذلک الله ربنا" بگوید، و بعد از خواندن سوره کمی صبر کند بعد تکبیر پیش از رکوع را بگوید یا قنوت را بخواند.
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه روزه دار دروغی به خدا و پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله) و جانشینان معصوم او(علیهم السلام) نسبت دهد خواه با گفتن باشد، یا نوشتن، یا اشاره و مانند آن، بنابراحتیاط واجب روزه اش باطل می شود، هر چند بلافاصله توبه کند. دروغ بستن به سایر انبیا و فاطمه زهرا(علیها السلام) نیز همین حکم را دارد.
- [آیت الله اردبیلی] بنابر احتیاط واجب هر یک از دو خطبه نماز جمعه باید مشتمل بر حمد و ثنای پروردگار، صلوات بر پیامبر اکرم و آل پیامبر علیهمالسلام ، دعوت مردم به پرهیزکاری و تقوا و نیز خواندن یک سوره کامل باشد و خطبه دوم باید علاوه بر آن مشتمل بر ذکر نام ائمه معصومین علیهمالسلام و طلب آمرزش برای مؤمنان باشد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . مستحب است در رکعت اول، پیش از خواندن حمد بگوید: "أعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجِیم" و در رکعت اول و دوم نماز ظهر و عصر "بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم"را بلند بگوید و نیز مستحب است در تمام نمازها حمد و سوره را شمرده بخواند و در آخر هر آیه وقف کند، یعنی: آن را به آیه بعد نچسباند و در حال خواندن حمد و سوره بمعنای آیه توجه داشته باشد و اگر نماز را به جماعت می خواند بعد از تمام شدن حمد امام و اگر فرادی می خواند، بعد از آن که حمد خودش تمام شد، بگوید: "اَلْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعالَمِینَ"، و بعد از خواندن سوره توحید، یک، یا دو، یا سه مرتبه "کَذَلِکَ اللهُ رَبِّی" یا سه مرتبه "کَذَلِکَ اللهُ رَبُّنَا" بگوید، و بعد از خواندن سوره، کمی صبر کند، بعد تکبیر پیش از رکوع را بگوید، یا قنوت را بخواند.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] مستحب است در رکعت اول پیش از خواندن حمد بگوید اَعوُذُبِاللهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیم، و در رکعت اول و دوم نماز ظهر و عصر اگر امام جماعت است (بسم الله) را بلند بگوید و در حال فرادی آهسته بگوید و حمد و سوره را شمرده بخواند و در آخر هر آیه وقف کند یعنی آن را به آیه بعد نچسباند و در حال خواندن حمد و سوره به معنای آیه توجه داشته باشد. اگر نماز را به جماعت می خواند بعد از تمام شدن حمد امام و اگر فرادی می خواند بعد از آنکه حمد خودش تمام شد بگوید: اَلْحَمْدُللهِ ربِّ الْعالَمینَ، و بعد از خواندن سوره (قل هوالله احد) یک یا دو یا سه مرتبه (کَذلِکَ اللهُ رَبّی) یا (کَذلِکَ اللهُ رَبُّنا) بگوید و بعد از خواندن سوره کمی صبر کند بعد تکبیر پیش از رکوع را بگوید یا قنوت را بخواند.
- [آیت الله مظاهری] مستحب است در رکعت اوّل، پیش از خواندن حمد بگوید: (أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ). و در رکعت اوّل و دوّم نماز ظهر و عصر )بِسْمِ اللَّهِ( را بلند بگوید و حمد و سوره را شمرده بخواند و در آخر هر آیه وقف کند یعنی آن را به آیه بعد نچسباند، و در حال خواندن حمد و سوره به معنای آیه توجّه داشته باشد و اگر نماز را به جماعت میخواند، بعد از تمام شدن حمد امام و اگر فرادی میخواند، بعد از آنکه حمد خودش تمام شد بگوید: (اَلْحَمْدُ للَّهِِ رَبِّ الْعالَمینَ). و بعد از خواندن سوره توحید، یک یا دو یا سه مرتبه بگوید: (کَذلِکَ اللَّهُ رَبّی). و یا بگوید: (کَذلِکَ اللَّهُ رَبُّنا). و بعد از خواندن سوره کمی صبر کند بعد تکبیر پیش از رکوع را بگوید یا قنوت را بخواند.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] مستحب است در رکعت اول؛ پیش از خواندن حمد بگوید: اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم و در رکعت اول و دوم نماز ظهر و عصر بسم اللّه را بلند بگوید و حمد و سوره را شمرده بخواند و در آخر هر آیه وقف کند؛ یعنی آن را به آیه بعد نچسباند و در حال خواندن حمد و سوره به معنای آیه توجه داشته باشد و اگر نماز را به جماعت می خواند بعد از تمام شدن حمد امام و اگر فرادی می خواند بعد از آنکه حمدخودش تمام شد؛ بگوید: الحمد للّه رب العالمین و بعد از خواندن سوره قل هو اللّه احد؛ یک یا دو یا سه مرتبه کذلک اللّه ربی یا سه مرتبه کذلک اللّه ربنا بگوید و بعد از خواندن سوره کمی صبر کند؛ بعد تکبیر پیش از رکوع را بگوید؛ یا قنوت را بخواند.
- [آیت الله اردبیلی] مستحب است در رکعت اوّل پیش از خواندن حمد بگوید: (اَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ) و در رکعت اوّل و دوم نماز ظهر و عصر (بِسْمِ اللّه الرَّحمنِ الرَّحیم) را بلند بگوید و مستحب است حمد و سوره را شمرده بخواند و در آخر هر آیه وقف کند؛ یعنی آن را به آیه بعد نچسباند و در حال خواندن حمد و سوره، به معنای آیه توجه داشته باشد. اگر نماز را به جماعت میخواند، بعد از تمام شدن حمد امام و اگر فرادی میخواند، بعد از آن که حمد خود او تمام شد بگوید: (اَلحَمْدُ للّهِ رَبِّ العالَمین) و بعد از خواندن سوره (قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ)، یک یا دو یا سه مرتبه (کَذلِکَ اللّهُ رَبِّی) یا سه مرتبه (کَذلِکَ اللّهُ رَبُّنا) بگوید و بعد از خواندن سوره کمی صبر کند، بعد تکبیر پیش از رکوع را بگوید یا قنوت را بخواند.
- [آیت الله علوی گرگانی] مستحبّ است در رکعت اوّل، پیش از خواندن حمد بگوید: )أعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیم( و در رکعت اوّل ودوم نماز ظهر وعصر، )بسم ا&( را بلند بگوید و حمد و سوره را شمرده بخواند و در آخر هر آیه وقف کند، یعنیآن را به آیه بعد نچسباند و در حال خواندن حمد وسوره به معنای آیه توجّه داشته باشد و اگر نماز را به جماعت میخواند، بعد از تمام شدن حمد امام و اگر فرادی میخواند، بعد از آن که حمد خودش تمام شد، بگوید: )الحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمین(، و بعد از خواندن سوره )قل هو ا& احد(، یک یا دو یا سه مرتبه )کَذلِکَ اللّهُ رَبّی( یا سه مرتبه )کَذلِکَ اللّهُ رَبُّنا( بگوید، و بعد از خواندن سوره کمی صبر کند، بعد تکبیر پیش از رکوع را بگوید، یا قنوت را بخواند.