فرق امام و خلیفه چیست؟
اگر چه به نظر برخی از دانشمندان اهل سنت؛ مانند ابن خلدون تفاوتی بین امام و خلیفه وجود ندارد و هر دوی اینها به یک معنا که همان نیابت از صاحب شریعت در حفظ دین و سیاست دنیا باشد، معنا شده است.   امّا به طور اجمال و خلاصه باید گفت مقام امامت چنان که از قرآن و روایات استفاده می­شود، مقامی بس بلند و رفیع است که حتی از مقام و منصب نبوت و رسالت نیز برتر و بالاتر است. چنان که از معنای امام برمی­آید، امام کسی است که رهبری و زعامت مردم را در تمام شئون زندگی دینی و دنیوی بر عهده دارد.   اما خلیفه به معنای جانشین و قائم مقام است و بدیهی است که شرایط و شئون امام را ندارد. اگر چه از نگاه شیعه این دو مقام (امامت و خلافت) در یک جا قابل جمع است، چنان که حضرت علی و امامان معصوم شیعه (ع) هم به عنوان امام، دارای شرایط و ویژگی­های امام و هم جانشین پیامبر و خلیفه آن حضرت بوده­اند. اما گاهی شخص، امام است، ولی خلیفه نیست. مانند حضرت ابراهیم (ع) که خداوند پس از گرفتن امتحان های سخت از آن حضرت، وی را به مقام امامت رساند، ولی خلیفه و جانشین پیامبر به معنای خاص نبود. گاهی شخصی خلیفه است اما امام نیست؛ مانند خلفای پیامبر(ص) آن زمان که حضرتش در مدینه حضور نداشت و افرادی همچون ابن مکتوم را در جای خود قرار می داد. بنابراین، نسبت بین امام و خلیفه نسبت عام و خاص من وجه است.  
عنوان سوال:

فرق امام و خلیفه چیست؟


پاسخ:

اگر چه به نظر برخی از دانشمندان اهل سنت؛ مانند ابن خلدون تفاوتی بین امام و خلیفه وجود ندارد و هر دوی اینها به یک معنا که همان نیابت از صاحب شریعت در حفظ دین و سیاست دنیا باشد، معنا شده است.   امّا به طور اجمال و خلاصه باید گفت مقام امامت چنان که از قرآن و روایات استفاده می­شود، مقامی بس بلند و رفیع است که حتی از مقام و منصب نبوت و رسالت نیز برتر و بالاتر است. چنان که از معنای امام برمی­آید، امام کسی است که رهبری و زعامت مردم را در تمام شئون زندگی دینی و دنیوی بر عهده دارد.   اما خلیفه به معنای جانشین و قائم مقام است و بدیهی است که شرایط و شئون امام را ندارد. اگر چه از نگاه شیعه این دو مقام (امامت و خلافت) در یک جا قابل جمع است، چنان که حضرت علی و امامان معصوم شیعه (ع) هم به عنوان امام، دارای شرایط و ویژگی­های امام و هم جانشین پیامبر و خلیفه آن حضرت بوده­اند. اما گاهی شخص، امام است، ولی خلیفه نیست. مانند حضرت ابراهیم (ع) که خداوند پس از گرفتن امتحان های سخت از آن حضرت، وی را به مقام امامت رساند، ولی خلیفه و جانشین پیامبر به معنای خاص نبود. گاهی شخصی خلیفه است اما امام نیست؛ مانند خلفای پیامبر(ص) آن زمان که حضرتش در مدینه حضور نداشت و افرادی همچون ابن مکتوم را در جای خود قرار می داد. بنابراین، نسبت بین امام و خلیفه نسبت عام و خاص من وجه است.  





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین