آیا ازدواج مانع رشد اخلاقی است یا زمینه ساز و تعالی بخش است؟ آیا در این زمینه بین دیدگاه اسلام و مسیحیت تفاوت هایی وجود دارد؟

ازدواج نخستین سنگ بنای تشکیل‌ جامعه و اجتماع است و دارای آثار و نتایج ‌بسیاری ؛ از جمله: ارضای یکی از نیازهای اساسی و غریزه ی جنسی انسان، تولید مثل و بقای نسل، تکمیل و تکامل انسان، آرامش و سکون، پاک‌دامنی و عفاف و... است. در دین مقدس اسلام ازدواج به عنوان حافظ نیمی از دین معرفی شده است. جنبه‌های اجتماعی مسئله ازدواج، مطلب مهمی است، ازدواج و تشکیل کانون‌ خانوادگی ایجاد کانون پذیرائی نسل آینده است، و سعادت نسلهای آینده‌ به آن بستگی کامل دارد. دست توانای خلقت برای ایجاد و بقاء و تربیت نسلهای آینده علائق نیرومند زن و شوهری را از یک طرف و علائق پدر و فرزندی را از طرف دیگر به وجود آورده است. عواطف اجتماعی و انسانی، در محیط زندگی رشد می‌کنند، روح کودک را حرارت محیط فطری و طبیعی پدر و مادر نرم و ملایم می‌کند. بعضی از متفکران و اندیشمندان مسیحی، عقیده دارند که ازدواج عامل اصلی تباهی در جامعه است؛ و عده ی دیگری از آنان نیز برای بقای نسل آینده ناچارا آن را تجویز می کنند.