این که پیامبر اسلام غیر از حضرت فاطمه دختر دیگری داشته یا نه، یک بحث تاریخی است. بدیهی است که بحث تاریخی روش خاص خود را دارد که برای اثبات یا نفی این مسئله نمی توان به ظاهر یک آیه اعتماد نمود، به ویژه زمانی که اگر با دقت توجه کنیم می بینیم در بسیاری از موارد روش قرآن در خطابات این است که لفظ جمع را استعمال می کند، ولی از آن اراده مفرد می کند. پژوهشگران در شأن نزول های قرآن با اشاره به شأن نزول بسیاری از آیاتی که در آن لفظ جمع آمد، ولی مقصود مفرد است، به این مسئله تأکید کردند؛ مثل آیه شریفه: "کسانی که اموال یتیمان را به ظلم و ستم میخورند، (در حقیقت،) تنها آتش میخورند و بزودی در شعلههای آتش (دوزخ) میسوزند". الفاظ آیه (الذین، یأکلون و هم) جمع است در حالی که آیه در شأن یک نفر (مرثد بن زید غطفانی) نازل شده است. همچنین آیه شریفه: "آنها که پس از ستم دیدن در راه خدا هجرت کردند، در این دنیا جایگاه (و مقام) خوبی به آنها میدهیم و پاداش آخرت، از آن هم بزرگ تر است اگر میدانستند". گفتند این آیه در شأن ابی جندل بن سهیل نازل شده است و غیر این آیات که واضح ترینشان در این مسئله آیه مباهله است که خداوند در قرآن می فرماید: " ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را"، روشن است که منظور از زنان ما، فاطمه زهرا (س) است. او در مسئله مباهله تنها (زن از طرف پیامبر) بود و همه مفسران بر این مسئله اتفاق دارند. بنابراین، از نگاه و روش خطاب قرآنی اثبات یا نفی این مسئله ممکن نیست.
مضافاً بر این که مورّخین و پژوهشگران در مورد تعدد دختران پیامبر (ص) با هم اختلاف کردند. عده ای برای اثبات آن به وجود روایاتی استناد کردند، نه به ظاهر قرآن فقط و شخص دیگری (سید عاملی) برای نفی آن به وجود تعارض و ناسازگاری در روایات این باب استناد نمود و کتابی مخصوص در این باب نگاشت به نام "بنات النبی ام ربائبه" (دختران پیامبر یا ربائب او).
