توبه کسانی که به خودارضایی دچارند چگونه است؟ آیا راهی برای جبران ضرر جسمی و معنوی آن وجود دارد؟

گناه و معصیت، مانند لجن زار متعفنی است که انسان، هر چه بیشتر در آن فرو می رود، کمتر بوی تعفن آن را حس می کند، زیرا حس بویایی او از کار می افتد و متوجه غرق شدن بیشتر خود نمی شود.   لکن، تصمیم جدی انسان به بازگشت از هر جای این مسیر باتلاقی و متعفن ، خود یک پیروزی است.   خود ارضایی در متون دینی از گناهان کبیره می باشد و در اسلام حرام است و مجازاتی نیز بر آن قرار داده شده است. اقدام به ترک همیشگی این گناه و طلب استغفار از حضرت احدیت، به مثابه توبه ی حقیقی و عملی آن و بهترین راه جبران خسارت های وارده ی پیشین می باشد.   اما بهترین راه رهایی از خود ارضایی، ازدواج می باشد. و اگر ازدواج ممکن نباشد با ورزش کردن، روزه گرفتن، پر کردن اوقات فراغت و... باید با این عمل مبارزه کرد تا افراد و جامعه از ضررهای جسمی و روحی و روانی آن در امان بمانند.