سبب نزول سوره نور که توسط خداوند به پیامبر الهام گردید، چیست؟

خود سوره نور دارای شأن نزول نیست؛ اما آیات 6- 9 و 11- 16 و 30- 31 از سوره نور، دارای شأن نزول است که در ذیل بیان می شود: شأن نزول آیات 6 – 9 از سوره نور: در شأن نزول این آیات از ابن عباس چنین نقل شده که سعد بن عباده (بزرگ انصار) (و یا عاصم بن عدی) گفت: یا رسول اللَّه! اگر مردی وارد خانه شد و فاسقی را در کنار همسر خود دید چه کند؟ اگر فریاد بزند، شلاق می‏خورد، چون یک نفر است و شاهد هم ندارد. اگر سکوت کند، غیرتش اجازه نمی‏دهد. اگر به دنبال یافتن شاهد برود، کار زنا تمام می‏شود. در این میان شخصی به نام «هلال بن امیه» با اضطراب وارد شد و به پیامبر (ص) عرض کرد: زنم را با مردی در حال زنا دیدم، به خدا سوگند راست می‏گویم. پیامبر (ص) ناراحت شد. اصحاب آن حضرت نیز هیجان زده شدند که این مرد، هم ناموسش را در چنین حالی دیده است و هم شلاق خواهد خورد، زیرا شاهدی ندارد تا سخن خود را ثابت کند. در این موقع آیات 6 – 9 از سوره نور بر پیامبر (ص) نازل شد و راه حل دقیقی به مسلمانان ارائه داد.[1] شأن نزول آیات 11- 16 از سوره نور: مشهور مفسّرین در شأن نزول این آیات چنین گفته اند: پیامبر اکرم (ص) در هر سفری با قید قرعه یکی از همسرانش را همراه خود می‏برد. در جنگ «بنی مصطلق» عایشه را برد. وقتی که نبرد پایان یافت و مردم به مدینه باز می‏گشتند، عایشه برای تطهیر و یا یافتن دانه‏های گردنبند گمشده‏اش از قافله عقب ماند. یکی از اصحاب که او نیز از قافله دور مانده بود، عایشه را به لشکر رساند. بعضی افراد به عایشه و آن صحابی، تهمت ناروا زدند. این اتهام به گوش مردم رسید، پیامبر ناراحت شد و عایشه به خانه پدر رفت و گریه‏ها کرد تا آن که این آیات نازل شد.[2] برای شأن نزول آیات 30 – 31 به پاسخ شماره 4020 (سایت: 4410) رجوع شود.   [1] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 14،ص 378 – 379، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374ش؛ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن،مترجمان، ج17، ص 102-103،انتشارات فراهانی‏، تهران،چاپ اول، 1360ش. [2] تفسیر نمونه، ج 14،ص 387-390؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن،مترجمان، ج17، ص 107 – 109.