بنابر نظر مشهور مفسران، سوره بنی اسرائیل (اسراء)،[1] در مکّه نازل شده و از سوره های مکی است.[2] به طور کلّی، تعالیم اصلی سوره بنی اسرائیل بر محور مسائل زیر است: 1. دلائل نبوّت به خصوص اعجاز قرآن و معراج پیامبر اکرم (ص). 2. مسائل مربوط به معاد، مسئله کیفر، پاداش، نامه اعمال و... . 3. بخشی از تاریخ پر ماجرای قوم بنی اسرائیل که در آغاز سوره و پایان آن آمده است. 4. مسئله آزادی اراده و اختیار و این که هر گونه عمل نیک و بد، نتیجه اش به خود انسان بازگشت می کند. 5. مسئله حساب و کتاب در زندگی این جهان که نمونه ای است برای جهان دیگر. 6. حق شناسی در همه سطوح، به خصوص درباره خویشاوندان، به طور خاص پدر و مادر. 7. حرام بودن «اسراف و تبذیر»، «بخل»، «فرزندکشی»، «زنا»، «خوردن مال یتیمان»، «کم فروشی»، «تکبر» و «خونریزی». 8. بحث هایی در زمینه توحید و خداشناسی. 9. مبارزه با هر گونه لجاجت در برابر حق و این که گناهان، میان انسان و مشاهده چهره حق پرده می افکند. 10. شخصیت انسان و فضیلت و برتری او بر مخلوقات دیگر. 11. تأثیر قرآن برای درمان هر گونه بیماری اخلاقی و اجتماعی. 12. اعجاز قرآن و عدم توانایی مقابله با آن. 13. وسوسه های شیطان و هشدار به همه مؤمنان در رابطه با راه های نفوذ شیطان در انسان. 14. آموزه های اخلاقی. 15. فرازهایی از تاریخ پیامبران به عنوان درس های عبرتی برای همه انسان ها و شاهدی برای مسائل بالا.[3] خلاصه این که، این سوره در بردارنده مجموعه بحث های عقیدتی، اخلاقی و اجتماعی، و نسخه کاملی برای ارتقا و تکامل بشر در زمینه های مختلف است.[4] این پرسش، پاسخ تفصیلی ندارد. [1] . نام مشهور این سوره «بنی اسرائیل» است و نام های دیگری نیز از قبیل «اسراء» و «سبحان» دارد؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 12، ص 3، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1374 ش. [2] . همان، ص 5. [3] . همان، ص 5 و 6. [4] . همان، ص 6.
