اوّلین مفسر قرآن کریم، شخص پیامبر گرامی اسلام(ص) بود که وظیفه‌ی اساسی آن حضرت، تفسیر معانی آیات قرآن کریم به صورت روشن و گویا است.[1] تا در اختیار مردم قرار داده و به آنها بیاموزد که راه صحیح چیست. پیامبر گرامی اسلام(ص)، به دو شیوه‌ی عمومی و خصوصی تعلیم تفسیر می‌فرمودند.[2] ولی پایگاه و مدرسه خاصی احداث و بنا نکردند، و تمام قرآن نیز برای عموم مردم توسط پیامبر اکرم(ص)، تفسیر نشده است؛ زیرا نه عمر شریف آن حضرت، به این امر کفاف کرد و نه جامعه‌ی نوپای اسلامی نیازی داشت و نه سطح افکار عمومی چنان بود که از دقایق آیات، بتوان برای عموم مردم، پرده برداشت.[3] در عهد صحابه نیز تفسیر قرآن فقط در حد نقل احادیث و سنت پیامبر اسلام(ص) بود.[4] اما در عهد تابعین تعداد زیادی از علمای بزرگ در صحنه‌ی دانش اسلامی ظاهر شدند و در بسیاری از مسائل دین از جمله موضوعات قرآنی به اجتهاد پرداخته‌اند.[5] نخستین مدرسهای که اجتهاد و اعمال نظر برای استنباط معانی قرآن را آغاز کرد، مدرسه مکه بود که پایه‌های محکم آن را صحابی گران‌قدر، شاگرد موفق امیر مؤمنان(ع) عبد اللّه بن عباس بنا نهاد و پس از آن، مدرسه کوفه بود که به دست عبد اللّه بن مسعود تأسیس شد. اما مدرسه مکه چندان دوام نیافت و یک سال پس از وفات ابن عباس، رو به افول نهاد و پرورش یافتگان آن مدرسه متفرق شدند و به اطراف و اکناف از جمله خراسان، مصر، شام و دیگر سرزمین‌ها رفتند؛ در همین حال، مدرسه کوفه رو به شکوفایی مینهاد و با گذشت زمان شهرت و فعالیت آن فزونی مییافت.[6] [1] . «وَ أَنزَلْنَا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَینَِّ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُون»؛ و ما این ذکر [قرآن] را بر تو نازل کردیم، تا آنچه به سوی مردم نازل شده است برای آنها روشن سازی و شاید اندیشه کنند؛ نحل 44. [2] . علوی مهر، حسین، آشنایی با تاریخ تفسیر و مفسران، ص 33، مرکز جهانی علوم اسلامی، قم، چاپ اول، 1384ش. [3] . شاهرودی، عبد الوهاب، ارغنون آسمانی، جستاری در قرآن، عرفان و تفاسیر عرفانی، ص 98، کتاب مبین، رشت، چاپ اول، 1383 ش. [4] . ارغنون آسمانی، ص 98. [5] . همان، ص 99. [6] . معرفت، محمد هادی، التفسیر و المفسرون فی ثوبه القشیب، ج 1، ص 435، الجامعة الرضویه للعلوم الاسلامیة، مشهد، چاپ اوّل، 1418ق.
