امام علی
نخستین امام شیعیان علی(ع)
آیا در حکومت‌های پیامبر(ص) و امام علی(ع) کسی بدون اقرار به زنا، محکوم به حد یا سنگسار شده است؟
پاسخ به پرسش فوق در ضمن چند نکته بیان می‌شود: 1. اثبات حکم سنگسار به دو طریق میسّر است: الف. اقرار، ب. شاهد. هر یک از این دو، شرایط خاص خود را دارد که بیانش در این مختصر نمی‌گنجد. 2. حکم سنگسار در زمان پیامبر اکرم(ص) واقع شده و نام برخی از افراد که سنگسار شده‌اند نیز در تاریخ آمده است. البته تمام این احکام در مورد کسانی که اقرار به زنا کرده‌اند، می‌باشد. ما به موردی که زنا با شاهد ثابت شده و مجرم سنگسار شده باشد، دست نیافتیم.[1] 3. بسیاری از احکام، در زمان پیامبر(ص) به اجرا در نیامدند و این نه به جهت نبودن حکم، بلکه به جهت وجود نداشتن شرایط آن حکم بوده است؛ برای نمونه، حکم صید یک پرنده خاص در زمان حج، خوردن روزه برای انسان مریض و ... که توسط شخص پیامبر(ص) انجام نشده‌اند، اما اگر شرایط‌ آن پیش می‌آمد، قطعاً پیامبر(ص) براساس آن عمل می‌کرد. 4. در اثبات زنا توسط شهود، وضع قوانین نشان می‌دهد شارع مقدس خواسته حکم زنا به راحتی ثابت نشود و تنها در موارد بسیار کمی بتوان زنا را ثابت کرد تا حکم به فعلیت برسد. این نشان می‌دهد که خداوند متعال در این امر خواسته بنده پیش خود و خداوند طلب عفو و مغفرت کند و با توبه به سمت خداوند برگردد. این‌گونه حد زنا کمتر توسط شاهد اثبات شده و اگر حدی واقع شده به وسیله اقرار بوده است؛ لذا امروزه نیز کمتر دادگاهی وجود دارد که حکم زنا را توسط شهادت شهود، به اثبات رسانیده باشد و این کم بودن در زمان پیامبر(ص) نیز وجود داشته است. [1] . برای آگاهی بیشتر ر.ک: «سنگسار در زمان پیامبر(ص)»؛ سؤال 8263.
پاسخ به پرسش فوق در ضمن چند نکته بیان می‌شود: 1. اثبات حکم سنگسار به دو طریق میسّر است: الف. اقرار، ب. شاهد. هر یک از این دو، شرایط خاص خود را دارد که بیانش در این مختصر نمی‌گنجد. 2. حکم سنگسار در زمان پیامبر اکرم(ص) واقع شده و نام برخی از افراد که سنگسار شده‌اند نیز در تاریخ آمده است. البته تمام این احکام در مورد کسانی که اقرار به زنا کرده‌اند، می‌باشد. ما به موردی که زنا با شاهد ثابت شده و مجرم سنگسار شده باشد، دست نیافتیم.[1] 3. بسیاری از احکام، در زمان پیامبر(ص) به اجرا در نیامدند و این نه به جهت نبودن حکم، بلکه به جهت وجود نداشتن شرایط آن حکم بوده است؛ برای نمونه، حکم صید یک پرنده خاص در زمان حج، خوردن روزه برای انسان مریض و ... که توسط شخص پیامبر(ص) انجام نشده‌اند، اما اگر شرایط‌ آن پیش می‌آمد، قطعاً پیامبر(ص) براساس آن عمل می‌کرد. 4. در اثبات زنا توسط شهود، وضع قوانین نشان می‌دهد شارع مقدس خواسته حکم زنا به راحتی ثابت نشود و تنها در موارد بسیار کمی بتوان زنا را ثابت کرد تا حکم به فعلیت برسد. این نشان می‌دهد که خداوند متعال در این امر خواسته بنده پیش خود و خداوند طلب عفو و مغفرت کند و با توبه به سمت خداوند برگردد. این‌گونه حد زنا کمتر توسط شاهد اثبات شده و اگر حدی واقع شده به وسیله اقرار بوده است؛ لذا امروزه نیز کمتر دادگاهی وجود دارد که حکم زنا را توسط شهادت شهود، به اثبات رسانیده باشد و این کم بودن در زمان پیامبر(ص) نیز وجود داشته است. [1] . برای آگاهی بیشتر ر.ک: «سنگسار در زمان پیامبر(ص)»؛ سؤال 8263.
عنوان سوال:
آیا در حکومت‌های پیامبر(ص) و امام علی(ع) کسی بدون اقرار به زنا، محکوم به حد یا سنگسار شده است؟
پاسخ:
پاسخ به پرسش فوق در ضمن چند نکته بیان می‌شود: 1. اثبات حکم سنگسار به دو طریق میسّر است: الف. اقرار، ب. شاهد. هر یک از این دو، شرایط خاص خود را دارد که بیانش در این مختصر نمی‌گنجد. 2. حکم سنگسار در زمان پیامبر اکرم(ص) واقع شده و نام برخی از افراد که سنگسار شده‌اند نیز در تاریخ آمده است. البته تمام این احکام در مورد کسانی که اقرار به زنا کرده‌اند، می‌باشد. ما به موردی که زنا با شاهد ثابت شده و مجرم سنگسار شده باشد، دست نیافتیم.[1] 3. بسیاری از احکام، در زمان پیامبر(ص) به اجرا در نیامدند و این نه به جهت نبودن حکم، بلکه به جهت وجود نداشتن شرایط آن حکم بوده است؛ برای نمونه، حکم صید یک پرنده خاص در زمان حج، خوردن روزه برای انسان مریض و ... که توسط شخص پیامبر(ص) انجام نشده‌اند، اما اگر شرایط آن پیش می‌آمد، قطعاً پیامبر(ص) براساس آن عمل می‌کرد. 4. در اثبات زنا توسط شهود، وضع قوانین نشان می‌دهد شارع مقدس خواسته حکم زنا به راحتی ثابت نشود و تنها در موارد بسیار کمی بتوان زنا را ثابت کرد تا حکم به فعلیت برسد. این نشان می‌دهد که خداوند متعال در این امر خواسته بنده پیش خود و خداوند طلب عفو و مغفرت کند و با توبه به سمت خداوند برگردد. این‌گونه حد زنا کمتر توسط شاهد اثبات شده و اگر حدی واقع شده به وسیله اقرار بوده است؛ لذا امروزه نیز کمتر دادگاهی وجود دارد که حکم زنا را توسط شهادت شهود، به اثبات رسانیده باشد و این کم بودن در زمان پیامبر(ص) نیز وجود داشته است.
[1] . برای آگاهی بیشتر ر.ک: «سنگسار در زمان پیامبر(ص)»؛ سؤال 8263.
- [سایر] چرا شیعیان علی (ع) را وصی پیامبر (ص) میدانند؟
- [سایر] حضرت علی(ع) در نزد پیامبر اکرم(ص) چه جایگاهی داشت و پیامبر(ص) چقدر وقت برای حضرت علی(ع) می گذاشت؟
- [سایر] اگر حضرت علی ع جانشین پیامبر ص میشد، وضعیت امت اسلام پس از پیامبر (ص) چگونه رقم می خورد؟
- [سایر] در دوران 25 سال بعد از پیامبر(ص) بر امام علی(ع) چگونه گذشت؟
- [سایر] چرا پیامبر (ص) از جبرئیل خواست که درمعرفی امام علی (ع) او را معاف دارد؟
- [سایر] چرا پیامبر(ص) در مکه پیام غدیر و جانشینی حضرت علی (ع) را اعلام نکرد؟
- [سایر] جهر بسم الله در نماز، منسوب به حضرت علی (ع)است. اگر پیامبر(ص) آنرا انجام میداده، پس حضرت امیر(ع) آغازگر آن نبوده و آن نباید منسوب به حضرت امیر(ع) باشد. اگر پیامبر(ص)آن را انجام نمیداده و حضرت علی(ع) پایه گذار و آغازگر آن بوده اند، چرا حضرت علی(ع) کاری کرده اند که پیامبر(ص) نمی کرده اند (بدعت در سنت)؟
- [سایر] چرا مسلمین بعد از رحلت پیامبر (ص) با حضرت علی (ع) بیعت نکردند؟
- [سایر] چرا شیعه اعتقاد دارد که علی(ع) میبایست نبی مرسل باشد؟ آیا او از پیامبر(ص) بالاتر است؟
- [سایر] پیامبر (ص) در خطبۀ غدیر چند مرتبه کلمات وصی و امام را در مورد حضرت علی (ع) ذکر فرمودند؟
- [آیت الله جوادی آملی] ) .االله اکبر) یعنی خدای سبحان بزرگتر از آن است که وصف شود. (أشهد أن لا إله الاّ االله ), یعنی شهادت می دهم که غیر خدای یکتا و یگانه خدای دیگری نیست . (أشهد أنّ محمداً رسول االله ); یعنی شهادت میدهم که حضرت محمدبن عبداالله(ص) پیامبر و فرستاده خداست . (أشهد أنّ علیاً امیرالمؤمنین و ولیّ االله)؛ یعنی شهادت میدهم که حضرت علی(ع)امیر مؤمنان و ولیّ خدا بر همه خلق است . (حیّ علی الصلاة )؛ یعنی بشتاب برای اقامه نماز، (حیّ علی الفلاح)؛ یعنی بشتاب برای رستگاری، (حیّ علی خیر العمل )؛ یعنی بشتاب برای بهترین کار که نماز است، (قد قامت الصلاة)؛ یعنی به تحقیق نماز برپا شد، (لا إله الاّ االله )؛ یعنی خدایی؛ جز خدای یکتا و یگانه, سزاوار پرستش نیست.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] نماز در حرم امامان (ع) مستحب بلکه بهتر از مسجد است و مروی است که نماز حرم مطهر حضرت امیرالمؤمنین (ع) برابر دویست هزار نماز است.
- [آیت الله بروجردی] (اَشْهَدُ اَنَّ عَلِیاً وَلِی اللهِ) جزء اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از (اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ) به قصد قربت گفته شود.ترجمهی اذان و اقامه(اللهُ اکبر): یعنی خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند.(اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ الا اللهُ): یعنی شهادت میدهم که غیر خدایی که یکتا و بیهمتاست خدای دیگری سزاوار پرستش نیست.(اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت محمّد بن عبدالله) ص) پیغمبر و فرستادة خدا است.(اَشْهَدُ اَنَّ عَلیا اَمیرَالمؤمنینَ وَلِی اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت علی (علیه الصلوة و السلام)، امیرالمؤمنین و ولی خدا بر همهی خلق است.(حَی عَلَی الصَّلوة): یعنی بشتاب برای نماز.(حَی عَلَی الفَلاحِ): یعنی بشتاب برای رستگاری.(حَی عَلَی خَیرِ العَمَلِ): یعنی بشتاب برای بهترین کارها که نماز است.(قَد قامَتِ الصَّلوة): یعنی به تحقیق نماز بر پا شد.(لا اِلهَ اِلاَّ الله): یعنی خدایی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یکتا و بیهمتا است.
- [آیت الله مظاهری] اگر مردی که بالغ و عاقل است با اختیار زنا کند حدّ او صد تازیانه است، و اگر سه مرتبه زنا کند و در هر دفعه تازیانهاش بزنند در مرتبه چهارم حدّ او کشتن است. و همچنین است حکم زن بالغ و عاقلی که با اختیار زنا دهد، ولی مردی که زن دائمی در اختیار دارد و مانعی هم برای نزدیکی مانند حیض ندارد اگر زنا کند باید او را سنگسار نمود و همچنین است زنی که شوهر دارد و شوهر در اختیار اوست و مانعی هم از نزدیکی با او ندارد.
- [آیت الله نوری همدانی] اذان هیجده جمله است : اللهً اکبرُ چهار مرتبه اشهدً ان لا الهَ الا اللهً ، اشهدً انّ محّمداً رسولً اللهِ ، حیّ علی الصلاهِ، حیَّ علی الفلاحِ ، حیّ علی خیرِ العملِ ، الله اکبرُ ، لا الهَ الا اللهً هر یک دو مرتبه ، و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبرُ از اول اذان و یک مرتبه لا اِلَه الّا اللهً از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حیّ علی خیرِ العملِ باید دو مرتبه قد قامتِ الصلاهً اضافه نمود .
- [آیت الله جوادی آملی] .اذان, هجده جمله است : (االله اکبر ) چهار مرتبه، (أشهد أن لا إله الاّ االله )، (أشهد أنّ محمداً رسول االله )، (حیّ علی الصلاة )، (حیّ علی الفلاح)، (حیّ علی خیر العمل )، (االله اکبر )، (لا إله الاّ االله )، هر کدام دو مرتبه، و اقامه , هفده جمله است : دو مرتبه (االله اکبر )، از اول اذان و یک مرتبه (لا إله الاّ االله ) از آخر آن , کم می شود و دو مرتبه (قد قامت الصلاة ) بعد از (حیّ علی خیر العمل) افزوده می‌شود.
- [آیت الله سبحانی] اذان هیجده جمله است: اللّهُ أَکْبَر چهار مرتبه. أَشْهَدُ أَنْ لا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ، أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ، حَیَّ عَلَی الصَّلاَةِ، حَیَّ عَلَی الفَلاَح، حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ، اللّهُ أَکْبَر، لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه اللّهُ أَکْبَر از اول اذان و یک مرتبه لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ باید دو مرتبه قَدْ قامَتِ الصَّلاةُ اضافه نمود.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اذان هیجده جمله است: "اللهُ أکْبَرُ" چهار مرتبه؛ "أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ" "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله" "حَیَّ عَلی الصّلاة" "حَیَّ عَلَی الْفَلاَح" "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل" "اللهُ أَکْبَرُ" "لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله" هر یک دو مرتبه. اقامه هفده جمله است یعنی: دو مرتبه "اللهُ أکْبَرُ" از اول اذان و یک مرتبه "لا إِلَهَ إِلاَّ الله" از آخر آن کم می شود وبعد از گفتن "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل"باید دو مرتبه "قَدْ قامَتِ الصَّلاة" اضافه نمود.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اذان هیجده جمله است: اَلله اکبرُ چهار مرتبه اَشهدُ اَنْ لا الهَ اِلاّاللهُ، اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسولُ الله حیَّ عَلَی الصَّلوةِ حَیَّ عَلَی الفَلاحِ حَیَّ عَلی خیرِ العملِ، الله اکبرُ لااِلَه اِلاّالله هر یک دو مرتبه و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبرُ از اوّل اذان و یک مرتبه لااِلهَ اِلاّالله از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حَیَّ عَلَی خیرِ العَمَل باید دو مرتبه قَد قامَتِ الصَّلوةُ اضافه نمود.
- [آیت الله خوئی] اذان هیجده جمله است:" الله اکبر" چهار مرتبه،" اشهد ان لا اله الا الله، أشهد ان محمداً رسول الله، حی علی الصلاة، حی علی الفلاح، حی علی خیر العمل، الله اکبر، لا اله الا الله"، هر یک دو مرتبه، و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه" الله اکبر" از اوّل اذان، و یک مرتبه" لا اله الا الله" از آخر آن کم می‌شود، و بعداز گفتن" حی علی خیر العمل" باید دو مرتبه" قد قامت الصلاه" اضافه نمود.