http://www.islamquest.net

در برخی از دعاها این عبارت عبری آمده است: (أهیاً شرأهیاً). معنای آن چیست؟ آیا اشاره به همان تعبیر (إنّنی أنا الله) در آیه 14 سوره طه می‌‌باشد؟
برخی مفسران در تفسیر آیه «قَالَ الَّذِی عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ أَنَا ءَاتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَن یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُک»،[1] می‌گویند: «آصف بن برخیا به سبب اسم اعظم الاهی که «یا حیّ یا قّیوم» بوده و به زبان عبرانی «أهیا شراهیا»[2] می‌شود توانست در یک چشم بر هم زدن تخت بلقیس را نزد حضرت سلیمان(ع) بیاورد».[3] از سوی دیگر، این عبارت،[4] در برخی از دعاها،[5] نیز وارد شده است که برخی مترجمان، آن‌را «ازلی و دائمی» معنا کرده‌اند.[6] اگرچه ممکن است بتوان با اندکی تأمل و تکلّف، ازلی و دائمی را به معنای «حیّ و قیّوم» برگرداند، ولی در حرز امام باقر(ع)،[7] قبل از این عبارت، لفظ یا حیّ یا قیّوم آمده است.[8] بنابر این با توجه به ما قبل آن، که لفظ یا حیّ یا قیّوم ذکر شده شاید بتوان نتیجه گرفت معنای این کلمه با معنای یا حیّ یا قیّوم متفاوت است و معنایش همان «ازلی و دائمی» باشد. البته محتمل است که امام، یک معنا را با دو زبان بیان کرده باشد. در هر صورت این کلمه از اسمای خداوند متعال به زبان عبری است. چه به معنای «یا حیّ یا قیّوم» باشد یا به معنای «ازلی و دائمی» باشد.   [1] . «کسی که دانشی از کتاب (آسمانی) داشت گفت: «پیش از آنکه چشم بر هم زنی، آن را نزد تو خواهم آورد»، نمل، 40. [2] . یعنی ای همیشه زنده و پاینده. [3] . طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج 7، ص 349، ناصر خسرو، تهران، 1372ش؛‌ کاشانی، ملا فتح الله، تفسیر منهج الصادقین فی الزام المخالفین، ج 7، ص 15، کتابفروشی محمد حسن علمی، تهران، 1336 ش؛ حائری تهرانی، میر سید علی، مقتنیات الدرر و ملتقطات الثمر، ج 8، ص 96، دار الکتب الاسلامیه، تهران، 1377 ش؛ رشیدالدین میبدی، احمد بن ابی سعد، کشف الأسرار و عدة الأبرار، محقق، حکمت، علی اصغر، ج 7، ص 223، امیر کبیر، تهران، چاپ پنجم، 1371 ش. [4] .«أهیا شراهیا». [5] . ابن طاووس، علی بن موسی، مهج الدعوات و منهج العبادات،‏ محقق، مصحح، کرمانی، ابوطالب و محرر، محمد حسن‏، ص 17 و 307، دار الذخائر، قم، چاپ اول، 1411 ق. [6] . ابن طاووس، علی بن موسی، مهج الدعوات، ترجمه، طبسی، محمد تقی،‏ محقق، مصحح، سادات حیاتشاهی، محمد، ص 473، رایحه، تهران، چاپ اول، 1379 ش. [7] . مهج الدعوات و منهج العبادات، ص 17. [8] . «یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا دَیَّانُ یَا دَیَّانُ یَا اهیا شراهیا».  
عنوان سوال:

در برخی از دعاها این عبارت عبری آمده است: (أهیاً شرأهیاً). معنای آن چیست؟ آیا اشاره به همان تعبیر (إنّنی أنا الله) در آیه 14 سوره طه می‌‌باشد؟


پاسخ:

برخی مفسران در تفسیر آیه «قَالَ الَّذِی عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ أَنَا ءَاتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَن یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُک»،[1] می‌گویند: «آصف بن برخیا به سبب اسم اعظم الاهی که «یا حیّ یا قّیوم» بوده و به زبان عبرانی «أهیا شراهیا»[2] می‌شود توانست در یک چشم بر هم زدن تخت بلقیس را نزد حضرت سلیمان(ع) بیاورد».[3] از سوی دیگر، این عبارت،[4] در برخی از دعاها،[5] نیز وارد شده است که برخی مترجمان، آن‌را «ازلی و دائمی» معنا کرده‌اند.[6] اگرچه ممکن است بتوان با اندکی تأمل و تکلّف، ازلی و دائمی را به معنای «حیّ و قیّوم» برگرداند، ولی در حرز امام باقر(ع)،[7] قبل از این عبارت، لفظ یا حیّ یا قیّوم آمده است.[8] بنابر این با توجه به ما قبل آن، که لفظ یا حیّ یا قیّوم ذکر شده شاید بتوان نتیجه گرفت معنای این کلمه با معنای یا حیّ یا قیّوم متفاوت است و معنایش همان «ازلی و دائمی» باشد. البته محتمل است که امام، یک معنا را با دو زبان بیان کرده باشد. در هر صورت این کلمه از اسمای خداوند متعال به زبان عبری است. چه به معنای «یا حیّ یا قیّوم» باشد یا به معنای «ازلی و دائمی» باشد.   [1] . «کسی که دانشی از کتاب (آسمانی) داشت گفت: «پیش از آنکه چشم بر هم زنی، آن را نزد تو خواهم آورد»، نمل، 40. [2] . یعنی ای همیشه زنده و پاینده. [3] . طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج 7، ص 349، ناصر خسرو، تهران، 1372ش؛‌ کاشانی، ملا فتح الله، تفسیر منهج الصادقین فی الزام المخالفین، ج 7، ص 15، کتابفروشی محمد حسن علمی، تهران، 1336 ش؛ حائری تهرانی، میر سید علی، مقتنیات الدرر و ملتقطات الثمر، ج 8، ص 96، دار الکتب الاسلامیه، تهران، 1377 ش؛ رشیدالدین میبدی، احمد بن ابی سعد، کشف الأسرار و عدة الأبرار، محقق، حکمت، علی اصغر، ج 7، ص 223، امیر کبیر، تهران، چاپ پنجم، 1371 ش. [4] .«أهیا شراهیا». [5] . ابن طاووس، علی بن موسی، مهج الدعوات و منهج العبادات،‏ محقق، مصحح، کرمانی، ابوطالب و محرر، محمد حسن‏، ص 17 و 307، دار الذخائر، قم، چاپ اول، 1411 ق. [6] . ابن طاووس، علی بن موسی، مهج الدعوات، ترجمه، طبسی، محمد تقی،‏ محقق، مصحح، سادات حیاتشاهی، محمد، ص 473، رایحه، تهران، چاپ اول، 1379 ش. [7] . مهج الدعوات و منهج العبادات، ص 17. [8] . «یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا دَیَّانُ یَا دَیَّانُ یَا اهیا شراهیا».  





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین