وظیفه و مسئولیت کسانی که دستورات خدا را می‌دانند، چیست؟

در آموزه‌های دینی وظایفی برای دانشمندان در قبال دانشی که خداوند به آنها عنایت فرموده، بیان شده است، برخی از آنها چنین است:
1. عمل کردن به دانش: امام علی(ع) به نقل از پیامبر اسلام(ص) فرمود: «... دانشمندان دو گونه‌اند: دانشمندی که به دانش خویش عمل کند نجات یافته است و دانشمندی که دانش خویش را رها کند تباه شود. همانا دوزخیان از بوی بد دانشمندی که به دانش خویش عمل نکرده، سخت آزرده شوند، و آن‌که بیش از همه دوزخیان دچار پشیمانی و حسرت شود، فردی است که بنده‌ای را دعوت به خدا کند و آن بنده پاسخش دهد و خدا را اطاعت کند و به بهشت در آید، ولی آن‌ کسی که او را دعوت کرده خدا را نافرمانی کند و به خاطر رها کردن دانش خویش و پیروی از هوا و هوس و نافرمانی خدا به دوزخ رود».[1]
همچنین امام علی(ع) می‌فرماید: «زکات علم، آموختن آن به کسی که نیازمند آن است و به سختی انداختن نفس در عمل به آن می‌باشد».[2]
2. نشر و ترویج دانش: از ائمه اطهار(ع) روایت شده است: «هر گاه بدعت‌ها ظاهر شد، بر فرد عالم واجب است که دانسته خود را آشکار کند. و اگر این کار را نکرد، نور ایمان از او سلب خواهد شد».[3]   [1] . کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 44، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق. [2] . «زَکَاةُ الْعِلْمِ بَذْلُهُ لِمُسْتَحِقِّهِ وَ إِجْهَادُ النَّفْسِ‏ بِالْعَمَلِ بِهِ»؛ تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد، غرر الحکم و درر الکلم، محقق و مصحح: رجائی، سید مهدی‏، ص 391، دار الکتاب الإسلامی‏، قم، چاپ دوم، 1410ق. [3] . شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا(ع)، محقق و مصحح: لاجوردی، مهدی، ج 1، ص 113، نشر جهان، تهران، چاپ اول، 1378ق.