درباره لاک‌پشت، دو روایت در منابع روایی شیعه وجود دارد که هر دو مربوط به حرام بودن گوشت آن است. روایت اول را علی بن جعفر، برادر امام کاظم(ع) از خود آن حضرت نقل کرده است: «سَأَلْتُهُ عَنْ أَکْلِ السُّلَحْفَاةِ وَ السَّرَطَانِ وَ الْجِرِّیِّ قَالَ أَمَّا الْجِرِّیُّ فَلَا یُؤْکَلُ وَ لَا السُّلَحْفَاةُ وَ لَا السَّرَطَانُ»؛[1] علی بن جعفر می‌گوید از امام کاظم(ع) درباره خوردن لاک‌پشت، خرچنگ و مارماهی سؤال کردم. حضرت فرمود: نه مارماهی، نه لاک‌پشت و نه خرچنگ قابل خوردن نیستند.
روایت دوم از امام صادق(ع) نقل شده است: «لَا یُؤْکَلُ مِنْ دَوَابِّ الْبَحْرِ إِلَّا مَا کَانَ لَهُ قِشْرٌ وَ کَرِهَ السُّلَحْفَاةَ وَ السَّرَطَانَ وَ الْجِرِّیَ وَ مَا کَانَ فِی الْأَصْدَافِ وَ مَا جَانَسَ ذَلِکَ»؛[2] از جانوران دریایی فقط آنهایی که فلس دارند قابل خوردن هستند و خوردن لاک‌پشت، خرچنگ، مارماهی و چیزهایی که در صدف‌‌ها قرار دارند و موجوداتی مانند آنها سزاوار نیست. [1] . کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 6، ص 221، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق. [2] . ابن حیون، نعمان بن محمد مغربی، دعائم الإسلام و ذکر الحلال و الحرام و القضایا و الأحکام، محقق، مصحح، فیضی، آصف، ج2، ص 125، مؤسسة آل البیت علیهم السلام، قم، چاپ دوم، 1385ق.
