دنیا
دنیا: جهان محسوس و مادّی، مقابل آخرت است .
آیا آتش جهنم مانند آتش این دنیا است؟
امام صادق(ع) در این باره فرموده است: روزی پیامبر اسلام(ص) نشسته بودند، ناگاه جبریل در حالی‌که رنگ پریده، اندوهگین و افسرده بود آمد. پیامبر(ص) فرمودند: چرا تو را چنین اندوهگین و افسرده می‌‏بینم؟ گفت: ای محمد! چرا چنین نباشم که امروز کوره‌‏های جهنم افروخته شد؟ رسول خدا(ص) پرسیدند: کوره‌‏های دوزخ چیست؟ گفت: خداوند متعال فرمانی صادر فرمود که هزار سال دوزخ را برافروختند تا سرخ شد، و سپس فرمان داد هزار سال دیگر هم برافروختند تا از سرخی به سپیدی گرایید. باز فرمان داد هزار سال دیگر برافروختند، آن‌چنان که سیاهی وحشت‌‏زا گردید و اگر یک حلقه از زنجیری که درازی آن هفتاد ذرع است، بر دنیا نهاده شود، از گرمای آن همه جهان ذوب خواهد شد، و اگر قطره‌ای از گنداب‌های دوزخ بر آب‌های زمین فرو افتد، همه اهل دنیا از بوی گندش نابود خواهند شد. امام صادق(ع) می‌فرماید، پیامبر(ص) و جبریل(ع) گریستند. خداوند فرشته‌ای پیش آن دو فرستاد و فرمود: خدایتان بر شما سلام می‌‏رساند و می‌‏فرماید شما را از این‌که گناهی انجام دهید که در دوزخ عذابتان کنم، در پرده عصمت و امان قرار دادم.[1] آنچه از این روایت و روایات مشابه استفاده می‌شود، این است که عذاب‌های جهنم با عذاب‌های این دنیا قابل مقایسه نیست، چنان‌که نعمت‌های بهشتی نیز با نعمت‌های این جهان قابل مقایسه نیست. [1] . فتال نیشابوری، محمد بن احمد روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ج ‏2، ص 507، انتشارات رضی، قم، چاپ اول، 1375ش. «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع)‏ بَیْنَمَا رَسُولُ اللَّهِ (ص) ذَاتَ یَوْمٍ قَاعِدٌ إِذْ نَزَلَ جَبْرَئِیلُ ع‏ وَ هُوَ کَئِیبٌ حَزِینٌ مُتَغَیِّرُ اللَّوْنِ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مَا لِی أَرَاکَ کَئِیباً حَزِیناً قَالَ یَا مُحَمَّدُ وَ کَیْفَ لَا أَکُونُ کَذَلِکَ وَ إِنَّمَا وُضِعَتْ مَنَافِیخُ جَهَنَّمَ الْیَوْمَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ مَا مَنَافِیخُ جَهَنَّمَ یَا جَبْرَئِیلُ قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَمَرَ بِالنَّارِ فَأُوقِدَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی احْمَرَّتْ ثُمَّ أَمَرَ بِهَا فَأُوقِدَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی ابْیَضَّتْ ثُمَّ أَمَرَ فَأُوقِدَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی اسْوَدَّتْ وَ هِیَ سَوْدَاءُ مُظْلِمَةٌ فَلَوْ أَنَّ حَلْقَةً مِنَ السِّلْسِلَةِ الَّتِی طُولُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعاً وُضِعَتْ عَلَی الدُّنْیَا لَذَابَتِ الدُّنْیَا مِنْ حَرِّهَا وَ لَوْ أَنَّ قَطْرَةً مِنَ الزَّقُّومِ وَ الضَّرِیعِ قَطَرَتْ فِی شَرَابِ أَهْلِ الدُّنْیَا لَمَاتَ أَهْلُ الدُّنْیَا مِنْ نَتْنِهَا قَالَ فَبَکَی رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ بَکَی جَبْرَئِیلُ (ع) فَبَعَثَ اللَّهُ إِلَیْهِمَا مَلَکاً فَقَالَ إِنَّ رَبَّکُمَا یُقْرِئُکُمَا السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکُمَا إِنِّی قَدْ أَمَّنْتُکُمَا مِنْ أَنْ تُذْنِبَا ذَنْباً أُعَذِّبُکُمَا عَلَیْه‏».‏
امام صادق(ع) در این باره فرموده است: روزی پیامبر اسلام(ص) نشسته بودند، ناگاه جبریل در حالی‌که رنگ پریده، اندوهگین و افسرده بود آمد. پیامبر(ص) فرمودند: چرا تو را چنین اندوهگین و افسرده می‌‏بینم؟ گفت: ای محمد! چرا چنین نباشم که امروز کوره‌‏های جهنم افروخته شد؟ رسول خدا(ص) پرسیدند: کوره‌‏های دوزخ چیست؟ گفت: خداوند متعال فرمانی صادر فرمود که هزار سال دوزخ را برافروختند تا سرخ شد، و سپس فرمان داد هزار سال دیگر هم برافروختند تا از سرخی به سپیدی گرایید. باز فرمان داد هزار سال دیگر برافروختند، آن‌چنان که سیاهی وحشت‌‏زا گردید و اگر یک حلقه از زنجیری که درازی آن هفتاد ذرع است، بر دنیا نهاده شود، از گرمای آن همه جهان ذوب خواهد شد، و اگر قطره‌ای از گنداب‌های دوزخ بر آب‌های زمین فرو افتد، همه اهل دنیا از بوی گندش نابود خواهند شد. امام صادق(ع) می‌فرماید، پیامبر(ص) و جبریل(ع) گریستند. خداوند فرشته‌ای پیش آن دو فرستاد و فرمود: خدایتان بر شما سلام می‌‏رساند و می‌‏فرماید شما را از این‌که گناهی انجام دهید که در دوزخ عذابتان کنم، در پرده عصمت و امان قرار دادم.[1] آنچه از این روایت و روایات مشابه استفاده می‌شود، این است که عذاب‌های جهنم با عذاب‌های این دنیا قابل مقایسه نیست، چنان‌که نعمت‌های بهشتی نیز با نعمت‌های این جهان قابل مقایسه نیست. [1] . فتال نیشابوری، محمد بن احمد روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ج ‏2، ص 507، انتشارات رضی، قم، چاپ اول، 1375ش. «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع)‏ بَیْنَمَا رَسُولُ اللَّهِ (ص) ذَاتَ یَوْمٍ قَاعِدٌ إِذْ نَزَلَ جَبْرَئِیلُ ع‏ وَ هُوَ کَئِیبٌ حَزِینٌ مُتَغَیِّرُ اللَّوْنِ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مَا لِی أَرَاکَ کَئِیباً حَزِیناً قَالَ یَا مُحَمَّدُ وَ کَیْفَ لَا أَکُونُ کَذَلِکَ وَ إِنَّمَا وُضِعَتْ مَنَافِیخُ جَهَنَّمَ الْیَوْمَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ مَا مَنَافِیخُ جَهَنَّمَ یَا جَبْرَئِیلُ قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَمَرَ بِالنَّارِ فَأُوقِدَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی احْمَرَّتْ ثُمَّ أَمَرَ بِهَا فَأُوقِدَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی ابْیَضَّتْ ثُمَّ أَمَرَ فَأُوقِدَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی اسْوَدَّتْ وَ هِیَ سَوْدَاءُ مُظْلِمَةٌ فَلَوْ أَنَّ حَلْقَةً مِنَ السِّلْسِلَةِ الَّتِی طُولُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعاً وُضِعَتْ عَلَی الدُّنْیَا لَذَابَتِ الدُّنْیَا مِنْ حَرِّهَا وَ لَوْ أَنَّ قَطْرَةً مِنَ الزَّقُّومِ وَ الضَّرِیعِ قَطَرَتْ فِی شَرَابِ أَهْلِ الدُّنْیَا لَمَاتَ أَهْلُ الدُّنْیَا مِنْ نَتْنِهَا قَالَ فَبَکَی رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ بَکَی جَبْرَئِیلُ (ع) فَبَعَثَ اللَّهُ إِلَیْهِمَا مَلَکاً فَقَالَ إِنَّ رَبَّکُمَا یُقْرِئُکُمَا السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکُمَا إِنِّی قَدْ أَمَّنْتُکُمَا مِنْ أَنْ تُذْنِبَا ذَنْباً أُعَذِّبُکُمَا عَلَیْه‏».‏
پاسخ:
امام صادق(ع) در این باره فرموده است: روزی پیامبر اسلام(ص) نشسته بودند، ناگاه جبریل در حالی‌که رنگ پریده، اندوهگین و افسرده بود آمد. پیامبر(ص) فرمودند: چرا تو را چنین اندوهگین و افسرده میبینم؟ گفت: ای محمد! چرا چنین نباشم که امروز کورههای جهنم افروخته شد؟ رسول خدا(ص) پرسیدند: کورههای دوزخ چیست؟ گفت: خداوند متعال فرمانی صادر فرمود که هزار سال دوزخ را برافروختند تا سرخ شد، و سپس فرمان داد هزار سال دیگر هم برافروختند تا از سرخی به سپیدی گرایید. باز فرمان داد هزار سال دیگر برافروختند، آن‌چنان که سیاهی وحشتزا گردید و اگر یک حلقه از زنجیری که درازی آن هفتاد ذرع است، بر دنیا نهاده شود، از گرمای آن همه جهان ذوب خواهد شد، و اگر قطره‌ای از گنداب‌های دوزخ بر آب‌های زمین فرو افتد، همه اهل دنیا از بوی گندش نابود خواهند شد. امام صادق(ع) می‌فرماید، پیامبر(ص) و جبریل(ع) گریستند. خداوند فرشته‌ای پیش آن دو فرستاد و فرمود: خدایتان بر شما سلام میرساند و می‌فرماید شما را از این‌که گناهی انجام دهید که در دوزخ عذابتان کنم، در پرده عصمت و امان قرار دادم.[1]
آنچه از این روایت و روایات مشابه استفاده می‌شود، این است که عذاب‌های جهنم با عذاب‌های این دنیا قابل مقایسه نیست، چنان‌که نعمت‌های بهشتی نیز با نعمت‌های این جهان قابل مقایسه نیست. [1] . فتال نیشابوری، محمد بن احمد روضة الواعظین و بصیرة المتعظین، ج 2، ص 507، انتشارات رضی، قم، چاپ اول، 1375ش. «قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) بَیْنَمَا رَسُولُ اللَّهِ (ص) ذَاتَ یَوْمٍ قَاعِدٌ إِذْ نَزَلَ جَبْرَئِیلُ ع وَ هُوَ کَئِیبٌ حَزِینٌ مُتَغَیِّرُ اللَّوْنِ فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مَا لِی أَرَاکَ کَئِیباً حَزِیناً قَالَ یَا مُحَمَّدُ وَ کَیْفَ لَا أَکُونُ کَذَلِکَ وَ إِنَّمَا وُضِعَتْ مَنَافِیخُ جَهَنَّمَ الْیَوْمَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ مَا مَنَافِیخُ جَهَنَّمَ یَا جَبْرَئِیلُ قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَمَرَ بِالنَّارِ فَأُوقِدَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی احْمَرَّتْ ثُمَّ أَمَرَ بِهَا فَأُوقِدَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی ابْیَضَّتْ ثُمَّ أَمَرَ فَأُوقِدَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی اسْوَدَّتْ وَ هِیَ سَوْدَاءُ مُظْلِمَةٌ فَلَوْ أَنَّ حَلْقَةً مِنَ السِّلْسِلَةِ الَّتِی طُولُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعاً وُضِعَتْ عَلَی الدُّنْیَا لَذَابَتِ الدُّنْیَا مِنْ حَرِّهَا وَ لَوْ أَنَّ قَطْرَةً مِنَ الزَّقُّومِ وَ الضَّرِیعِ قَطَرَتْ فِی شَرَابِ أَهْلِ الدُّنْیَا لَمَاتَ أَهْلُ الدُّنْیَا مِنْ نَتْنِهَا قَالَ فَبَکَی رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ بَکَی جَبْرَئِیلُ (ع) فَبَعَثَ اللَّهُ إِلَیْهِمَا مَلَکاً فَقَالَ إِنَّ رَبَّکُمَا یُقْرِئُکُمَا السَّلَامَ وَ یَقُولُ لَکُمَا إِنِّی قَدْ أَمَّنْتُکُمَا مِنْ أَنْ تُذْنِبَا ذَنْباً أُعَذِّبُکُمَا عَلَیْه».
- [سایر] بهشت و جهنم را وصف کنید وآیا آتش که در جهنم وجود دارد مانند همین آتش است که در دنیا وجود دارد؟ شرح دهید.
- [سایر] آیا منظور از آتش جهنم یا گوارایی طعام بهشت، چیزی است که در این دنیا احساس می کنیم یا یک نوع احساس روحی و روانی است؟
- [سایر] آیا منظور از آتش جهنم یا گوارایی طعام بهشت چیزی است که در این دنیا احساس میکنیم یا یک نوع احساس روحی و روانی است؟
- [سایر] کدام زن هیزم کش آتش جهنم است؟
- [سایر] منظور از آتش جهنم چه می باشد چه سنخیت با آتش دنیوی دارد؟
- [سایر] ویژگی جرقه های آتش دوزخ چیست؟
- [سایر] یا هر شخصی باید مزه آتش جهنم را بچشد؟ برای این‌که خلاص شود چکار باید کند؟ آیا پیامبر با آتش جهنم روبرو خواهد شد؟
- [سایر] چه ربطی بین خلقت شیطان از آتش، و آتش بودن عذاب جهنم است؟
- [سایر] ویژگی آتش دوزخ در مورد حیات و زندگی چیست؟
- [سایر] چه عواملی انسان را از آتش جهنم بازمیدارد؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] ربنا آتنا فی الدنْیا حسنةً و فی الاْخرة حسنةً و قنا عذاب النار: خداوندا در دنیا و درسرای دیگر به ما نیکی مرحمت فرما و ما را از عذاب دوزخ نگاه دار!
- [آیت الله علوی گرگانی] هرگاه کسی پسری را از روی شهوت ببوسد، حاکم شرع از سی تازیانه تا نودونه تازیانه هرقدر صلاح میداند، به او میزند، وروایت شده است که خداوند عالم دهانهای از آتش بدهان او میزند وملائکه آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت میکنند و جهنّم برای او مهیّا خواهد بود ولی اگر توبه کند، توبه او قبول می‌شود.
- [آیت الله بروجردی] هرگاه پسری را از روی شهوت ببوسد، حاکم شرع از سی تا نود هر قدر صلاح میداند تازیانه به او میزند و روایت شده که خداوند عالم دهانهای از آتش به دهان او میزند و ملائکة آسمان و زمین و ملائکة رحمت و غضب بر او لعنت میکنند و جهنم برای او مهیا خواهد بود، ولی اگر توبه کند توبهی او قبول می‌شود.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . آب انگوری که با آتش جوش آمده اگر آن قدر بجوشد که ثلثان شود یعنی: دو قسمت آن کم شود و یک قسمت آن بماند پاک می شود. ولی اگر به خودی خود جوش بیاید و به آتش یا غیر آتش ثلثان شود، یا به آتش جوش بیاید و به غیر آتش ثلثان شود فقط به سرکه شدن پاک می شود. و این حکم بنابر قول به نجاست عصیر است به جوش آمدن و گذشت که اقوی طهارت است.
- [آیت الله وحید خراسانی] اب انگوری که به اتش جوش بیاید حرام می شود و اگر ان قدر به اتش بجوشد که دو قسمت ان کم شود و یک قسمت ان بماند حلال می شود و در مساله گذشت که به جوش امدن به اتش نجس نمی شود و اگر به غیر اتش جوش بیاید حرام و بنابر احتیاط نجس می شود و احتیاط واجب ان است که به غیر از سرکه شدن پاک و حلال نمی شود
- [آیت الله خوئی] هر گاه کسی پسری را از روی شهوت ببوسد، حاکم شرع از سی تازیانه تا نود و نه تازیانه هر قدر صلاح میداند، به او میزند. و روایت شده است که خداوند عالم دهانهای از آتش به دهان او میزند و ملائکة آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت میکنند و جهنم برای او مهیا خواهد بود. ولی اگر توبه کند توبة او قبول می‌شود.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر انگور و آب انگور بخودی خود، یا به واسطه پختن جوش بیاید پاک است، ولی خوردن آن حرام است و آنچه به آتش جوش آمده اگر به آتش دو ثلث آن کم شود حلال می شود و آنچه به غیر آتش جوش آمده با سرکه شدن حلال می شود.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . هرگاه کسی پسری را از روی شهوت ببوسد، حاکم شرع از سی تا نود و نه تازیانه هر قدر صلاح میداند به او میزند، و روایت شده است که خداوند عالم دهانهای از آتش به دهان او میزند و ملائکه آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت میکنند، و جهنم برای او مهیا خواهد بود، ولی اگر توبه کند، توبه او قبول می‌شود.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] هرگاه کسی پسری را از روی شهوت ببوسد؛ حاکم شرع از سی تازیانه تا نود و نه تازیانه هر قدر صلاح می داند؛ به او می زند. و روایت شده است که خداوند عالم دهانه ای از آتش به دهان او می زند و ملائکه آسمان و زمین و ملائکه رحمت و غضب بر او لعنت می کنند و جهنم برای او مهیا خواهد بود. ولی اگر توبه کند توبه او قبول می شود.
- [آیت الله مکارم شیرازی] چیزی که معلوم نیست غوره است، یا انگور اگر با آتش بجوشد، حرام نمی شود.