قرآن کریم در ارتباط با خزانه‌های نعمت‌های الهی و چگونگی نزول و فرستادن این نعمت‌ها، می‌فرماید: خزائن همه چیز، تنها نزد ما است ولی ما جز به اندازه معیّن آن‌را نازل نمیکنیم.
مفسران در تفسیر این آیه دیدگاه‌هایی را مطرح کرده‌اند که برخی از آنها چنین است:
1. از آن‌جا که آیه شریفه در سیاق بیان رزق و روزی انسان و حیوان قرار گرفته، ناگزیر منظور از کلمه «شیء» نبات و توابع آن، یعنی حبوبات و میوهها خواهد بود، و منظور از خزانهای که نزد خدا است و خدا آن‌را به اندازه معلوم نازل می‌کند، بارانی است که از آسمان نازل می‌شود و نباتات را میرویاند، در نتیجه حبوبات و میوهها عاید بشر شده، انسانها و حیوانات با آنها زندگی میکنند.
2. مقصود از این‌که فرمود خزائن هر چیزی نزد خدا است، این است که قدرت مطلق خداوند، خزانه هر چیزی است که بخواهد ایجاد کند.
3. منظور از «خزائن» عناصر مختلفی است که ارزاق و چیزهای دیگر از آن ترکیب میشوند، و خدای تعالی از آن عناصر مقدار زیادی را در عالم مشهود ما آماده کرده که با عروض ترکیبهای پی در پی، پایان نمیپذیرد. به تعبیر دیگر، مراد اسباب کلیه است که در تشکیل مرکبات مؤثرند؛ از قبیل نور، حرارت، نسیم دائم و منظم و غیر آن، که موجود است و انسان در ادامه زندگیش به آنها احتیاج دارد.
