1. در کتاب «تاریخ قم» نوشته حسن بن محمد بن حسن قمی‏(قرن چهارم هجری) و نیز بخشی از ضمیمه جلد 48 بحار الانوار[1] به نقل از کتاب «تاریخ قم» در ماجرای دفن جنازه مطهر حضرت معصومه(س) دو قول نقل شده است: الف. حسن بن محمد قمی می‌گوید: خبر دادند مرا بزرگان قم از آباء خود که وقتی مأمون حضرت رضا(ع) را در سال دویست هجری به مرو برای ولایت عهدی خواست، در سال دویست و یک فاطمه خواهرش به قصد دیدار برادر خارج شد همین که به ساوه رسید، مریض شد، پرسید: «چقدر راه است بین ساوه و قم؟» گفتند: ده فرسخ فرمود: «مرا ببرید به قم» او را به قم بردند و در منزل موسی بن خزرج بن سعد اشعری وارد شد. بنابر صحیح‌ترین روایات وقتی خبرش به قم رسید بزرگان قم به استقبال او رفتند، پیشاپیش آنها موسی بن خزرج بود وقتی خدمت حضرت معصومه رسید مهار ناقه‌اش را گرفته به منزل خود رسید و در خانه او هفده روز بود آن‌گاه از دنیا رفت. موسی دستور داد او را غسل داده کفن کردند و نماز بر او خوانده و در زمینی که متعلق به موسی بود دفن کردند و اکنون مزار مقدس اوست. بر فراز قبرش سقفی از بوریا ساختند تا بالأخره زینب که دختر حضرت جواد(ع) بود بر فراز قبر او قبه‌ای ساخت. ب. به من خبر داد: حسین بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه از محمّد بن حسن بن احمد بن ولید که وقتی فاطمه(س) از دنیا رفت، او را غسل داده کفن کردند و بدن او را به قبرستان بابلان بردند و او را در سردابی گذاشتند که برایش حفر شده بود. قبیله سعد اختلاف کردند از این‌که چه کسی او را داخل سرداب گذارد. سپس همه قبول کردند که خادم پیرمردی از این قبیله به نام قادر مباشر این کار شود همین که از پی او فرستادند دیدند دو سوار از طرف بیابان می‌آیند هر دو نقاب دارند نزدیک جنازه که رسیدند نماز خواندند بر او و وارد سرداب شدند و جنازه را در سرداب گذاشته دفن کردند بعد از سرداب خارج شده بدون این‌که با کسی صحبت کنند سوار شده رفتند هیچ‌کس نفهمید آنها که بودند.[2] شاید بتوان گفت که آن دو نفر حضرت امام رضا(ع) و امام جواد(ع) بوده‌اند. 2. درباره همراهان حضرت معصومه(س) باید گفت: روشن است که حضرت معصومه(س) در شرایط حاکم بر آن عصر و ناامنی جاده‌ها، با همراهانی قابل اعتماد و مسلح به مسافرت پرداخت. ولی در منابع تاریخی و نیز کتاب «تاریخ قم» - که به جریان سفر حضرت معصومه(س) می‌پردازد - نامی از این افراد نیامده است. البته یکی از پژوهشگران معاصر درباره همراهان حضرتشان می‌گوید: حضرت معصومه(س) در رأس یک قافله 22 نفری متشکل از علویان و برادران امام رضا(ع) برای دیدار با آن امام همام رهسپار ایران گردید.[3] [1] . که از خود علامه مجلسی نیست بلکه کتابی به نام «تحفة العالم» نوشته سید جعفر آل بحر العلوم(1377 ق) است که در برخی از چاپ‌ها به بحار الانوار افزوده شده است. [2] . قمی‏، حسن بن محمد بن حسن، تاریخ قم، ترجمه: قمی‏، حسن بن علی بن عبد الملک(805 – 806ق)، ص 565 – 569، قم، کتابخانه بزرگ آیت الله العظمی مرعشی نجفی‏، چاپ اول‏، 1385ش؛ سید جعفر آل بحر العلوم، تحفة العالم(ضمیمه ج 48 بحار الانوار)، ص 290، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق. [3] . عاملی، جعفر مرتضی، الحیاة السیاسیة للإمام الرضا(ع)، دراسة و تحلیل، ص 428، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، چاپ سوم، 1403ق. در صورت یافتن منبعی تاریخی برای این نقل، آن‌را به این پاسخ خواهیم افزود.
آیا امام رضا(ع) بعد از شهادت حضرت معصومه(س) به قم سفر کردهاند یا خیر؟ همراهان حضرت معصومه در سفر به ایران چه کسانی بودهاند؟
1. در کتاب «تاریخ قم» نوشته حسن بن محمد بن حسن قمی(قرن چهارم هجری) و نیز بخشی از ضمیمه جلد 48 بحار الانوار[1] به نقل از کتاب «تاریخ قم» در ماجرای دفن جنازه مطهر حضرت معصومه(س) دو قول نقل شده است:
الف. حسن بن محمد قمی میگوید: خبر دادند مرا بزرگان قم از آباء خود که وقتی مأمون حضرت رضا(ع) را در سال دویست هجری به مرو برای ولایت عهدی خواست، در سال دویست و یک فاطمه خواهرش به قصد دیدار برادر خارج شد همین که به ساوه رسید، مریض شد، پرسید: «چقدر راه است بین ساوه و قم؟» گفتند: ده فرسخ فرمود: «مرا ببرید به قم» او را به قم بردند و در منزل موسی بن خزرج بن سعد اشعری وارد شد.
بنابر صحیحترین روایات وقتی خبرش به قم رسید بزرگان قم به استقبال او رفتند، پیشاپیش آنها موسی بن خزرج بود وقتی خدمت حضرت معصومه رسید مهار ناقهاش را گرفته به منزل خود رسید و در خانه او هفده روز بود آنگاه از دنیا رفت.
موسی دستور داد او را غسل داده کفن کردند و نماز بر او خوانده و در زمینی که متعلق به موسی بود دفن کردند و اکنون مزار مقدس اوست. بر فراز قبرش سقفی از بوریا ساختند تا بالأخره زینب که دختر حضرت جواد(ع) بود بر فراز قبر او قبهای ساخت.
ب. به من خبر داد: حسین بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه از محمّد بن حسن بن احمد بن ولید که وقتی فاطمه(س) از دنیا رفت، او را غسل داده کفن کردند و بدن او را به قبرستان بابلان بردند و او را در سردابی گذاشتند که برایش حفر شده بود. قبیله سعد اختلاف کردند از اینکه چه کسی او را داخل سرداب گذارد. سپس همه قبول کردند که خادم پیرمردی از این قبیله به نام قادر مباشر این کار شود همین که از پی او فرستادند دیدند دو سوار از طرف بیابان میآیند هر دو نقاب دارند نزدیک جنازه که رسیدند نماز خواندند بر او و وارد سرداب شدند و جنازه را در سرداب گذاشته دفن کردند بعد از سرداب خارج شده بدون اینکه با کسی صحبت کنند سوار شده رفتند هیچکس نفهمید آنها که بودند.[2]
شاید بتوان گفت که آن دو نفر حضرت امام رضا(ع) و امام جواد(ع) بودهاند.
2. درباره همراهان حضرت معصومه(س) باید گفت:
روشن است که حضرت معصومه(س) در شرایط حاکم بر آن عصر و ناامنی جادهها، با همراهانی قابل اعتماد و مسلح به مسافرت پرداخت. ولی در منابع تاریخی و نیز کتاب «تاریخ قم» - که به جریان سفر حضرت معصومه(س) میپردازد - نامی از این افراد نیامده است.
البته یکی از پژوهشگران معاصر درباره همراهان حضرتشان میگوید: حضرت معصومه(س) در رأس یک قافله 22 نفری متشکل از علویان و برادران امام رضا(ع) برای دیدار با آن امام همام رهسپار ایران گردید.[3] [1] . که از خود علامه مجلسی نیست بلکه کتابی به نام «تحفة العالم» نوشته سید جعفر آل بحر العلوم(1377 ق) است که در برخی از چاپها به بحار الانوار افزوده شده است. [2] . قمی، حسن بن محمد بن حسن، تاریخ قم، ترجمه: قمی، حسن بن علی بن عبد الملک(805 – 806ق)، ص 565 – 569، قم، کتابخانه بزرگ آیت الله العظمی مرعشی نجفی، چاپ اول، 1385ش؛ سید جعفر آل بحر العلوم، تحفة العالم(ضمیمه ج 48 بحار الانوار)، ص 290، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق. [3] . عاملی، جعفر مرتضی، الحیاة السیاسیة للإمام الرضا(ع)، دراسة و تحلیل، ص 428، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، چاپ سوم، 1403ق. در صورت یافتن منبعی تاریخی برای این نقل، آنرا به این پاسخ خواهیم افزود.
- [سایر] آیا سفر حضرت معصومه به قم به دستور امام رضا(ع) بود؟
- [سایر] سفر حضرت معصومه به ایران به دعوت امام رضا(ع) بود یا فرار از خواستگاری مامون؟
- [سایر] چرا حضرت معصومه (س)از مسیر سفرامام رضا(ع)به ایران نیامدند؟
- [سایر] حضرت معصومه س چگونه به ایران سفر کرد؟
- [سایر] آیا دختران حضرت امام کاظم(ع) بویژه حضرت معصومه(س) ازدواج کرده اند؟ اگر نه چرا؟
- [سایر] حضرت معصومه (ع) از سفر به ایران چه هدفی داشت؟
- [سایر] اوضاع سیاسی و فرهنگی زمان امام موسی کاظم ع و حضرت معصومه س را بیان کنید؟
- [سایر] آیا سفر حضرت معصومه (س)به ایران بدون تدبیر یا با توطئه مامون بود؟
- [سایر] چرا حضرت علی (ع) قبل از حضرت فاطمه در را باز نکرد تا حضرت فاطمه (س) شهید نشود؟
- [آیت الله بهجت] مقدار زیادی از زمین های مشهد، قم و... موقوفه امام رضا علیه السّلام و حضرت معصومه علیهاالسّلام است، ساخت مسجد در چنین زمین هایی چه حکمی دارد؟
- [آیت الله بروجردی] اگر شوهر بخواهد صیغهی طلاق را بخواند، چنانچه اسم زن مثلاً فاطمه باشد، میگوید:(زَوجَتی فاطِمَةَ خالَعْتُها علی ما بَذَلَتْ هی طالِقٌ). (یعنی زنم فاطمه را طلاق خلع دادم او رها است. )
- [امام خمینی] اگر شوهر بخواهد صیغه طلاق خلع را بخواند، چنانچه اسم زن مثلا فاطمه باشد می گوید: "زوجتی فاطمة خالعتها علی ما بذلت هی طالق" یعنی زنم فاطمه را طلاق خلع دادم او رها است.
- [آیت الله سبحانی] اگر شوهر بخواهد صیغه طلاق خلع را بخواند، چنانچه اسم زن مثلاً فاطمه باشد می گوید: زَوْجَتِی فاطِمَةُ خلعتها عَلی ما بَذَلَتْ هِیَ طالِق (یعنی زنم فاطمه را طلاق خلع دادم او رها است).
- [آیت الله اردبیلی] اگر شوهر بخواهد خود صیغه طلاق را بخواند، چنانچه اسم زن مثلاً فاطمه باشد، میگوید: (زَوْجَتِی فاطِمَةُ خالَعْتُها عَلی ما بَذَلَتْ، هِیَ طالِقٌ) یعنی: (زنم فاطمه را در مقابل آنچه بخشید طلاق خلع دادم، او رهاست).
- [آیت الله بهجت] اگر شوهر بخواهد صیغه طلاق خُلع را بخواند، چنانچه اسم زن مثلاً فاطمه باشد میگوید: (زَوْجَتِی فاطِمَةُ خالَعْتُها عَلی ما بَذَلَتْ هِی طالِق)؛ یعنی: (زنم فاطمه را طلاق خُلع دادم، او رهاست).
- [آیت الله سبحانی] اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند چنانچه مثلاً اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید: بارَأْتُ زَوْجَتِی فاطِمَةَ عَلی مَهْرِها فَهِیَ طالِق. یعنی از زنم فاطمه در مقابل مهر او جدا شدم پس او رهاست، و اگر دیگری را وکیل کند وکیل باید بگوید: بارَأْتُ زَوْجَةُ مُوَکِّلِی فاطِمَةَ عَلی مَهْرِها فَهِیَ طالِق. و در هر دو صورت اگر به جای کلمه (علی مهرها) (لمهرها) بگوید، اشکال ندارد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند، چنانچه مثلاً اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید: بارَأْتُ زَوْجَتِی فَاطِمَةَ عَلی مَا بَذَلَتْ مَهْرِها فَهِیَ طالِقَ ) مبارات کردم زنم فاطمه را در مقابل آنچه بذل کرده او، پس او رهاست. و اگر دیگری را وکیل کند، وکیل باید بگوید: بارَأْتُ زَوْجَةَ مُوَکِّلِی فَاطِمَةَ عَلی مَا بَذَلَتْ فَهِیَ طالِق و در هر دو صورت اگر به جای کلمه (عَلی مَا بَذَلَتْ بمَا بَذَلَتْ) بگوید، اشکال ندارد.
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر شوهر بخواهد صیغه مبارات را بخواند؛ چنانچه مثلا اسم زن فاطمه باشد؛ باید بگوید بارات زوجتی فاطمه علی ما بذلت فهی طالق یعنی من و زنم فاطمه در مقابل بذل کرده او از هم جدا شدیم پس او رها است. و اگر دیگری را وکیل کند؛ وکیل باید بگوید: عن قبل موکلی بارات زوجته فاطمه علی ما بذلت فهی طالق و در هر دو صورت اگر به جای کلمه (علی ما بذلت) ، (بما بذلت) بگوید اشکال ندارد.
- [آیت الله بروجردی] اگر شوهر بخواهد صیغهی مبارات را بخواند، چنانچه مثلاً اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید:(بارَأْتُ زَوْجَتِی فاطِمَةَ عَلی مَهْرِها فَهِی طالِقٌ)؛ یعنی مبارات کردم زنم فاطمه را در مقابل مهر او پس او رهاست و اگر دیگری را وکیل کند، وکیل باید بگوید:(بارَأْتُ زَوْجَةَ مُوَکِّلی فاطِمَةَ عَلی مَهْرِها فَهِی طالِقٌ) و در هر دو صورت اگر به جای کلمة (عَلی مَهْرِها) (بمَهْرها) بگوید اشکال ندارد.
- [آیت الله خوئی] اگر شوهر بخواهد صیغ مبارات را بخواند، چنانچه مثلًا اسم زن فاطمه باشد، باید بگوید: (بارأُتُ زَوْجَتِی فاطِمَةَ عَلی ما بَذَلْتْ فَهِیَ طالِق) یعنی من و زنم فاطمه در مقابل بذل کردة او از هم جدا شدیم پس او رها است، و اگر دیگری را وکیل کند، وکیل باید بگوید: (عَنْ قِبَلِ مُوَکِّلِی بارَأُتُ زَوْجَتَهُ فاطِمَة عَلی ما بَذَلَتْ فَهِیَ طالِق) ودر هر دو صورت اگر بهجای کلم (علی ما بذلت) (بما بذلت) بگوید اشکال ندارد.