با خواندن کدام سوره‌ها، آتش جهنم بدن ما را لمس نخواهد کرد؟

در مورد برخی از سوره‌های قرآن این ویژگی ذکر شده است:
1. رسول اکرم(ص) فرمود: «اگر کسی سوره انعام را در هر شب تلاوت کند در روز قیامت از زمره کسانی باشد که در امانند، و هرگز آتش جهنّم را به چشم نخواهد دید».[1]
2. امام صادق(ع) فرمود: «هر کس سوره زُمَر را تلاوت کند و آن‌را آسان قرائت کند، خداوند شرف دنیا و آخرت را به او کرامت فرماید، و او را بدون مال و منال و خویشان و وابستگان عزیز می‌گرداند، به طوری که هر کس او را ببیند بزرگش می‌دارد و احترامش می‌گذارد، و خداوند بدن او را بر آتش جهنّم حرام می‌کند...».[2]
3. امام صادق(ع) فرمود: «ثواب کسی که سوره جاثیه را تلاوت کند، این است که هرگز آتش جهنّم را نمی‌بیند، و صدای [هراسناک] آن‌را نمی‌شنود، و با رسول خدا محشور می‌شود».[3]
4. امام صادق(ع) فرمود: «هر کس سوره طلاق و تحریم را در نمازهای واجب خود تلاوت کند، خداوند مانع از آن می‌شود که در روز قیامت از کسانی باشد که هراسناک و غمناکند، و از آتش دوزخ و آسیب آن در امان خواهد بود، و خداوند او را به خاطر خواندن این دو سوره و مراقبتی که نسبت به آنها داشته است به بهشت می‌برد؛ چرا که این دو سوره متعلق به رسول الله است».[4]
اما باید به این نکته توجه داشت که؛ باید به قرآن مجید به عنوان کتاب زندگی و یک مجموع کامل درس‌های انسان‌سازی نگاه کرد. کسانی که تنها به دنبال قرائت و تلاوت سوره یا سوره‌هایی که ثواب بیشتری دارند، هستند، از برکات تلاوت همه قرآن و نیز عمل به دستورات آن محروم می‌شوند. بنابراین، ثواب و پاداش‌هایی که برای تلاوت قرآن به طور عموم، و یا سوره‌ها و آیات به صورت خاص نقل شده است، به این معنا نیست که اگر انسان آنها را فقط از رو بخواند، چنین مقام‌هایی برای او در آخرت در نظر گرفته می‌شود، بلکه این روایات به قرائت و خواندنی نظر دارند که از روی دقّت، تأمّل و فهم باشد؛ طبیعی است خواندن از روی دقّت و فهم، مقدمه‌ای است برای تفکّر در آیات الهی و عمل به دستورات آن که یکی از آثار آن نجات از آتش جهنم می‌باشد.[5]   [1] . دیلمی، حسن بن محمد، أعلام الدین فی صفات المؤمنین، ص 369، قم، مؤسسة آل البیت(ع)‏، چاپ اول‏، 1408ق. [2] . صدوق، محمد بن علی،‏ ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 112، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم‏، 1406ق. [3] . همان، ص 114. [4] . همان، ص 119. [5] . ر. ک: «ثواب قرائت سوره‌های قرآن»، سؤال 872.