در مورد حکیم بودن قرآن چه نکاتی را می‌شود مطرح نمود؟
خداوند در آیات مختلف، از قرآن با صفت «حکیم» یاد می‌کند؛ مانند «وَ الْقُرْآنِ الْحَکیم»؛[1] ‏ «وَ الذِّکْرِ الْحَکِیمِ»،[2] «الْکِتابِ الْحَکیم».[3] توصیف قرآن به حکیم بودن؛ می‌تواند اشاره به زوایای مختلف این کتاب آسمانی داشته باشد؛ به عنوان نمونه: 1.  حکیم است؛ یعنی حکمت در آن تبلور یافته و مستقر شده، و حکمت عبارت است از معارف حقیقی و فروعات آن، از شرایع، عبرت‌ها و موعظه‌ها.[4] 2. قرآن از آن جهت حکیم است که آیاتش دارای چنان استحکام و نظمی است که هر گونه باطل و خرافه را از خود دور می‌‏سازد؛ جز حق نمی‌گوید و جز به راه حق دعوت نمی‌‏کند.[5] 3. کلامی است که از جانب حکیم مطلق نازل شده است.[6] 4. حکیم است به دلیل نبود اختلاف و تناقض میان آیاتش؛ محفوظ ماندن آن از هر گونه تغییر و تحریف.[7] 5. قرآن کتاب حکیم است؛ یعنی از جهت حلال و حرام و امر و نهی محکم است.[8]   [1] . یس، 2. [2] . آل عمران، 58. [3] . یونس، 1. [4] . طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ‏17، ص 62، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1417ق. [5] . مکارم شیرازی، ناصر تفسیر نمونه، ج ‏8، ص 21، تهران، دار الکتب الاسلامیة، 1374ش. [6] . کاشانی، ملا فتح الله تفسیر منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج ‏4، ص 35، تهران، کتابفروشی محمد حسن علمی، 1336ش. [7] . حقی بروسوی، اسماعیل، تفسیر روح البیان، ج 7، ص 366، دارالفکر، بیروت، بی‌تا. [8] . سمرقندی، نصر بن محمد بن احمد، بحرالعلوم، ج 3، 115،  بی‌جا، بی‌نا، بی‌تا.
عنوان سوال:

در مورد حکیم بودن قرآن چه نکاتی را می‌شود مطرح نمود؟


پاسخ:

خداوند در آیات مختلف، از قرآن با صفت «حکیم» یاد می‌کند؛ مانند «وَ الْقُرْآنِ الْحَکیم»؛[1] ‏ «وَ الذِّکْرِ الْحَکِیمِ»،[2] «الْکِتابِ الْحَکیم».[3]
توصیف قرآن به حکیم بودن؛ می‌تواند اشاره به زوایای مختلف این کتاب آسمانی داشته باشد؛ به عنوان نمونه:
1.  حکیم است؛ یعنی حکمت در آن تبلور یافته و مستقر شده، و حکمت عبارت است از معارف حقیقی و فروعات آن، از شرایع، عبرت‌ها و موعظه‌ها.[4]
2. قرآن از آن جهت حکیم است که آیاتش دارای چنان استحکام و نظمی است که هر گونه باطل و خرافه را از خود دور می‌‏سازد؛ جز حق نمی‌گوید و جز به راه حق دعوت نمی‌‏کند.[5]
3. کلامی است که از جانب حکیم مطلق نازل شده است.[6]
4. حکیم است به دلیل نبود اختلاف و تناقض میان آیاتش؛ محفوظ ماندن آن از هر گونه تغییر و تحریف.[7]
5. قرآن کتاب حکیم است؛ یعنی از جهت حلال و حرام و امر و نهی محکم است.[8]   [1] . یس، 2. [2] . آل عمران، 58. [3] . یونس، 1. [4] . طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ‏17، ص 62، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1417ق. [5] . مکارم شیرازی، ناصر تفسیر نمونه، ج ‏8، ص 21، تهران، دار الکتب الاسلامیة، 1374ش. [6] . کاشانی، ملا فتح الله تفسیر منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، ج ‏4، ص 35، تهران، کتابفروشی محمد حسن علمی، 1336ش. [7] . حقی بروسوی، اسماعیل، تفسیر روح البیان، ج 7، ص 366، دارالفکر، بیروت، بی‌تا. [8] . سمرقندی، نصر بن محمد بن احمد، بحرالعلوم، ج 3، 115،  بی‌جا، بی‌نا، بی‌تا.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین