اعجاز قرآن از نظر معارف چگونه است؟

اصولاً یکی از محکهای آزمایش ادیان حق از باطل، توضیح و بیانی است که درباره مسائل مربوط به مبداء و معاد و نبوت و امامت دارد، زیرا مسائل مخصوصاً آنچه به ذات پاک خداوند و اسماء و صفات او باز می‌گردد بسیار ظریف، دقیق و پیچیده است و گاهی فاصلة میان شرک و توحید باریکتر از مو می‌شود؛ به خصوص اینکه قرآن در محیطی ظاهر شد که پر از بتها و بتکده ها بود، از بتهای خانگی گرفته تا بتهای قبیله ای و بتهای بزرگ که جنبه عمومی داشت و مورد توجه هر شهر و دیار بود.
هنگامی که می بینیم از چنین محیطی کسی بر خاسته که توحید خالص و معارف ناب را با دقیقترین بیان که بزرگان فلاسفه نیز در برابر آن زانو می زنند ارائه می دهد شک نخواهیم کرد که بیان چنین معارفی تنها از سوی خداست.
با اینکه بحث بت پرستی چنان بر آن محیط مسلط بود که هیچکس سخنی نازکتر از گل در نکوهش از این عقیده بر زبان جاری نمی کرد، قرآن با قاطعیت بی نظیری به کوبیدن این عقیده خرافی پرداخت گاه از زبان ابراهیم خلیل چنین نقل می کند
(قال اَفَتَعْبُدوُنَ مِنْ دوُنَ اللهِ ما لایَنْفَعُکُمْ شَیْئاً وَ لایَضُرُّکُمْ اُفٍّ لَکُمْ وَ لِماتَعْبُدوُنَ مِنْ دوُنِ اللهِ اَفَلا تَعقِلوُنَ) انبیاء/ 66 67
[گفت آیا غیر از خدا را پرستش می کنید همان چیزهایی که نه می توانند سودی به شما برسانند و نه زیانی، اف بر شما و این معبودهایی که غیر از خدا برای خود انتخاب کرده اید آیا نمی فهمید]
و در جای دیگر به داستان گوساله سامری که جمعی از جهال بنی اسرائیل سخت به آن دل بسته، و به آن گرویده بودند، می فرماید (اَفَلا یَرَوْنَ اَلّا یَرْجِعُ اِلَیْهِمْ قَوْلاً وَ لایَمْلِکُ لَهُمْ ضَرّاً وَ لانَفْعاً) طه/ 89 [آیا نمی بینند که (این گوساله طلایی) پاسخ آنها را نمی دهد و مالک هیچ گونه سود و زیانی نسبت به آنها نیست]
کوتاه سخن اینکه قرآن چنان شرک و بت پرستی را مذموم می شمرد که همه گناهان را قابل عفو و بخشش می داند، جز شرک را، می فرماید (اِنَّ اللهَ لایَغْفِرُ اَنْ یُشْرَک بِه وَیَغْفِرُ مادوُنَ ذالِکَ لِمَنْ یَشاءُ وَ من یُشْرِکْ باللهِ فَقَدِ افْتَری اثماً عَظیماً) نساء/ 48 [خداوند هرگز شرک را نمی بخشد و کمتر از آن را برای هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می بخشد و آن کس که برای خدا شریکی قائل گردد، گناه بزرگی مرتکب شده است]
eporsesh.com