در آیاتی از قرآن، هدف از مثلهای قرآنی بیان شده است؛
1. در آیه 25 سوره ابراهیم پس از این که کلمه (طیبّه) را به (شجره طیبّه) تشبیه می‌کند. در آخر آیه می‌فرماید (وَ یَضرِب اللّهُ الامثالَ لِلنّاس لَعَلَّهُم یَتَذَکَّروُنَ) [خداوند برای مردم مَثَلها می زند، شاید متذکّر شوند] بنابراین آیه، هدف از (مَثَل) تذکّر و یادآوری است.
2. در آیه 21 سوره حشر بعد از تشبیه قلب انسانهای سیاه دل، به کوهها و این که اثر قرآن بر کوهها بیشتر از تأثیر آن بر قلب بعضی از انسانها است؛ می‌فرماید (وَ تِلکَ الاَمثالُ نَضرِبُها لِلنّاسِ لَعَلَّهُم یَتَفَکّرونَ) [ما این مَثَلها را برای مردم بیان می کنیم، شاید تفکّر و اندیشه کنند] بر اساس این آیه شریفه، هدف از (مثل) تفکّر و اندیشیدن است.
3. در آیه 43 40 سوره عنکبوت، پس از این که کسانی را که غیر خدا را ولیّ خود قرار داده‌اند، به عنکبوتی تشبیه می‌کند که به تارهای خود اعتماد و اتّکا دارد می‌فرماید (وَ تِلکَ الاَمثالُ نَضرِبُها لِلنّاسِ وَ ما یَعقِلُها اِلّا العالِموُنَ) [ما این مثلها را برای مردم می زنیم ولکن این مَثَلها را جز عالمان و اندیشمندان درک نمی‌کنند] طبق آیه شریفه، هدف از (مَثَل) تفکّر عالمانه است.
eporsesh.com
