با توجه به آیات اول سوره بقره‌، گمراهان‌، مشرکان و کافران‌، از قرآن (هدایت‌گر) چه سودی می‌برند؟

برای پیدایش و رشد محصول‌، حاصل خیز بودن زمین‌، شرط اساسی است‌. تا وقتی زمین شوره‌زار است‌، پیدایش محصول در آن‌، توقعی نابجا است‌. تا وقتی گمراهان‌، کافران و مشرکان‌، سرسختانه‌، لجوجانه‌، عالمانه و از روی عمد، از پذیرش حق و آیات الهی سرباز بزنند، دل آن‌ها مانند زمین شوره زاری خواهد بود که آمدن یا نیامدن باران برای آن هیچ اثری نخواهد داشت‌; اما با توجه به این که کفر کافر، جبری و تکوینی نیست‌، برای او امکان بازگشت هست‌، چنان چه نمونه‌های بسیاری در تاریخ وجود داشته و دارد. در این صورت‌، زمین‌ِ دل مستعد شده‌، باران هدایت‌های الهی اثر می‌گذارد.
از این رو، اگر قرآن می‌فرماید: "هدی للمتقین‌; (بقره‌، 1) ]این قرآن‌[ هدایت برای متقین است‌."، شامل کافران نمی‌شود، و اگر می‌فرماید: "اِن‌َّ الَّذین‌َ کَفَروا سَوأٌ عَلَیهِم ءَاَنذَرتَهُم اَم لَم تُنذِرهُم لایُؤمِنون‌;(بقره‌،6) کسانی که کافر شدند، برای آن‌ها تفاوت نمی‌کند که آنان را ]از عذاب خداوند[ بترسانی یا نترسانی‌، ایمان نخواهند آورد." مشروط بر آن است که بر کفر خود لجوجانه باقی بمانند; اما روشن است که در صورت خارج شدن از کفر، آیات الهی بر آن‌ها اثرپذیر است‌، زیرا قرآن می‌فرماید: "...هدی للناس‌..." (بقره‌، 185)...]این قرآن‌[ برای راهنمایی مردم است‌..."( ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 1، ص 67 68 و ص 81 87، دارالکتب الاسلامیة‌. )
eporsesh.com